Rood op straat, op zoek naar de grenzen van de horeca in de Noordpijp.

Zaterdag 27 september om 13.00uur verzamelen bij de Taart van mijn Tante, met een 20tal PvdAers de wijk in om er achter te komen waar de grenzen van de tolerantie liggen als het gaat om de vele cafees en restaurantjes, die inmiddels alle hoeken en gaten bezetten van de Pijp.
Dat de buurt dankzij het uitgangsleven enorm is verbeterd in de afgelopen jaren is duidelijk. Dat de buurt onderhand verzadigd is van kroegen kwam toch ook wel naar voren uit de enquete.
Een maatje en ik hebben met zo'n 15 mensen gepraat en iedereen was het er over eens dat wat er was voldoende was maar ook dat overlast beperkt bleef tot de plekken waar het kroegleven zich afspeelde. De terrassen bleken niet het grootste probleem, zolang er ruimte voldoende was voor passanten. De kroeggasten die na sluitingstijd in een trechter naar het nachtcafe gaan, pissen en kotsen waar het hen uitkomt en soms nog twee uur staan na te kletsen voor het cafe waren in onze gesprekken de grootste ergernissen. Handhaving door politie en de cafees zelf leek voldoende zolang het binnen hun macht lag en in ieder geval sterk verbeterd met vorig jaar. De mensen in de directe buurt van een kroeg betalen echter letterlijk het gelag. Meer kroegen op nieuwe plaatsen zou ik toch afraden: spreiding van de last geeft netto meer overlast aan meer mensen en doet de last voor de huidige bewoners niet wezenlijk afnemen, vrees ik.
Vrije sluitingstijden lijkt te overwegen, maar dan niet alleen in de Pijp, want in dat geval komt de hele stad naar de Pijp, na sluitingstijd elders. Een systeem van zelfregulering leek mij een uitkomst. Als alle kroegen betalen voor een soort mobiele serveillance, een soort gemeenschappelijke nachtportier, die oproepbaar is en in de buurt na sluitingstijd surveilleert zou dat zeker kunnen helpen en ook meer goodwill creeeren voor de kroegbazen. Tenslotte moet Ajax ook voor de politie inzet betalen en regelt de C&A ook zijn eigen beveiliging. Kroegviltjes met een tekst die oproept tot rustig aandoen is wellicht ook iets wat de PvdA kan sponsoren. Omdat de meeste mensen nog wat willen eten na het kroeglopen is wellicht aan te bevelen die tenten wat langer tijd te gunnen. Wat ook vaker gezegd was, dat er sprake was van willekeur: waarom die wel een terras en die niet, waarom die wel aanpakken en de ander niet. Een duidelijke registratie van klachten en ingrijpen is niet voor handen.
In ieder geval moet er een meldpunt komen voor klachten, want daar ontbreekt het nu aan. "Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd als er iets mis gaat". Op het vragenformulier werd ook nog gevraagd naar de overlast van de hoeren op de Ruijsdaalkade. Die was nagenoeg nihil, zelfs mensen die er boven woonden ondervonden geen last konden we vernemen. Dit maakt het duidelijk dat mits de voorzieningen goed zijn aangepast, overlast adequaat kan worden beperkt. Ook nog saillant was de opmerking van een kroegbezoeker van een kroeg, waarbij vaak voor de kroeg veel mensen zich ophielden: "de isolatie is zo goed van binnen dat je af en toe wel gedwongen wordt lucht te happen buiten".
Opvallend was verder dat de bestuurders en politici eigenlijk een aantal zaken niet goed wisten: bestemmingsplan was onduidelijk, de resultaten van de proef met variabel sluiten was niet bekend, wanneer nu in de raad precies dit onderwerp op de agenda stond, hoeveel klachten er nu precies waren, hoeveel kroegen er de afgelopen tijd bij zijn gekomen etc. Ook dit pleit voor kennisdelen omtrent (in dit geval) het thema Horeca. De PvdA zou zich sterk moeten maken dit soort thema's indien actueel op te pakken en kennis hierover toegankelijk te maken, iets waar ik me in de commissie communicatie sterk voor maak.

Een hele leuke middag, veel geleerd over de communicatie met de burgers en veel in de PvdA geinteresseerde mensen ontmoet, die het allemaal best moeilijk vinden om goede regels te verzinnen. Nog een tip aan het organisatiecommittee: zorg voor een informatiefolder over de PvdA in de wijk of in Amsterdam, want dan kun je meteen wat tastbaars uitreiken en gebruik de website bij dit soort acties effectief, zodat je de mensen meteen naar de website kan verwijzen voor de resultaten. Die zullen heus nog wel ergens gepubliceerd worden neem ik aan, bovenstaand is slechts een officieuze impressie.

De aarde vanuit de hemel bij de Stopera

Vanmiddag naar de foto tenstoonstelling geweest bij de stopera. Fantastisch mooie foto's op billbaordformaat, zeer de moeite waard, kijk zelf maar op de site van Yann Arthus-Bertrand, die vanuit een helicopter de hele wereld in beeld probeert te brengen en daarmee ook een bijdrage aan de bewustwording van de duurzaamheid levert. De wereld is al miljoenen jaren uit is zijn punt en slechts in de laatste 50 jaren van die miljoenen is de mensheid in staat gebleken de aarde substantieel te beschadigen. Onderstaande foto van het Guggenheim in Bilbao vond ik erg uitzonderlijk.

In het bronsgroen eikenhout

Plotseling zijn er mensen die byzonder geinteresseerd zijn in het bronsgroen eikenhout, de toekomst leren waarom (er wordt er een vijftig, hoera hoera).

Het wordt steeds mooier

Via een opmerking in de helpfile ben ik er achter gekomen hoe ik toch met plaatjes kan werken. Ik plaats ze gewoon op mijn eigen site en dan kan ik ze van hieruit toegankelijk maken, kijk maar naar dit oude plaatje van de gebroeders kookgek:

Alweer naar het Museumplein?

Natuurlijk dit kabinetsbeleid is knudde, maar om nu al de straat op te gaan is me wat te vroeg. Met zekerheid zou heel wat Nederlanders ook een kabinet met Bos bestreden hebben en zo genuanceerd zijn de protesten nu eenmaal niet. Zonder tegenbegroting lijkt me protesteren te vroeg, laat zelf maar zien dat je het beter kan. Al probeert Bos zich eruit te lullen, maar op mij komt 'eerst het cijferfetisjesme verketteren, om daarna te wachten op de CpB doorrekening' niet erg sterk over. Het gedoe met mijn vrienden van het CpB heb ik nu wel gehad, ik voel meer voor een Sociaal Culturele doorrekening, zoals gisteren in de Volkskrant ook al door iemand werd beweert. Enfin het laatste woord is nog niet gezegd, maar dat Nederland moet wennen aan een andere wind is zondermeer een feit, al vrees ik dat degene die nu in de luwte zitten weinig van die wind zullen merken en degene die al zwaar weer hebben, de paraplu wordt afgenomen.

Verder alles kits hier

Mijn rug is weer geheeld, mijn verkoudheid lijkt eindelijk over, met Simone gaat het uitstekend en de rest heeft ook geen klagen, dus geen nieuws goed nieuws.

Wiena zingt

Afgelopen vrijdag weer naar het theater geweest, we hebben de hele la nog volliggen met kaartjes, dus dat belooft nog wel wat voor het komende seizoen. De aankondiging van Wiena zingtbeloofde ook wat, gemaakt door kees van kooten, moet toch wel leuk zijn. Nou, het was mager, wel aardig, veel hardwerkende spelers, maar al met al toch te cliche-matig. Kees hou het maar bij je kootjes, dat lijkt me beter.

Hagedissenhuid: een kijkje in wat ons te wachten staat

Gisteravond naar de extra voorstelling van de Hagedissenhuid, zelden zo gelachten de laatste tijd. Je herkent trekjes van je ouders, je herkent jezelf, je ziet het al aankomen. Gezllig met je vrienden naar een huis in Toscane of rivierenland, ik weet het zo nou nog niet. Zeker niet als we met zijn allen in de keuken terecht komen en ons op de borst gaan kloppen over onze al dan niet aanwezige drang, verdriet, liefde. Te bedenken dat we ons nu al beklagen over onze leesbrilletjes, onze rug, onze condities, ons gewicht en weet ik al niet wat meer, dan moet het ergste gevreesd worden. Het ergste wordt meesterlijk uitgebeeld door de drie heren op leeftijd en komt me al te realistisch voor. Er zaten overigens opvallend veel vrouwen in de zaal en dat terwijl het alleen over mannelijk ongerief op leeftijd ging.

Recensie met dank aan Pien Koome: Hagedissenhuid ondanks karikaturen overtuigend en humoristisch Richard (73) en Henk alias Hunter (72) zitten in de keuken bij Klaas (73). Er staan slechts een paar stoelen en een tafel op het podium. Maar meer hebben de drie heren in Hagedissenhuid ook niet nodig. Gijs Scholten van Aschat, Porgy Franssen en Geert Lageveen kruipen voor de gelegenheid in de huid van drie oude mannen, die vechten tegen verval, eenzaamheid en ouderdom. Maar met tekst van Bodil de la Parra en in regie van Matthijs Rümke vindt deze strijd plaats met de nodige humor en relativering.

Met `Ik heb zin om te neuken` opent Hunter (Porgy Franssen) de anderhalf uur durende voorstelling. Hij is dan wel op leeftijd, maar wil tegenover zijn vrienden maar wat graag bewijzen dat hij nog altijd succes heeft bij de vrouwen. Richard (Gijs Scholten van Aschat) stinkt uit zijn bek. Bovendien heeft hij overal jeuk. En Klaas (Geert Lageveen) zit voortdurend snikkend aan de keukentafel, omdat hij zijn vrouw heeft verloren. De drie mannen praten zowel tegen zichzelf als tegen elkaar. De dialogen zijn zowel zwartgallig als droogkomisch. In hoog tempo gooien de drie routiniers hun tekst er uit, waardoor de voorstelling vaart houdt en nergens verveelt.
De broeken zijn opgetrokken tot onder de oksels, zwarte brillen en strak achterovergekamd haar moeten de heren ruim dertig jaar ouder maken dan ze in werkelijkheid zijn. En hoewel de drie vrienden behoorlijk karikaturaal worden neergezet, zijn ze toch geloofwaardig, overtuigend én humoristisch om naar te kijken. Elke krasse knar heeft z`n eigenaardigheden. Klaas is de softe van het stel. Hij doet er alles aan om de vriendschappelijke banden in stand te houden. Maar de dood van zijn vrouw belemmert hem voortdurend om de draad van het leven weer op te pakken. Richard ziet zijn huwelijk steeds verder afglijden. Zijn vrouw vertrekt zonder zijn medeweten naar de kinderen in Amerika en laat hem achter, jeukend en krabbend aan zijn `hagedissenhuid`. En hoewel Hunter zich graag als geile bok manifesteert, blijkt hij verknocht te zijn aan zijn oude moeder, die hij vrijwel dagelijks bezoekt. Het denkbeeldige mobieltje dat voortdurend afgaat en het trage loopje, waarmee hij over het podium schuift als hij op weg is naar zijn moeder, zijn prachtige vondsten.

Oude kameraden, alledrie worstelend met zichzelf en de tijd waarin ze leven. Dit keer worden ze bij Orkater niet neergezet als kwijlende oude mannen, die niet van hun pensioen kunnen rondkomen. Er wordt geen bezwerend vingertje opgestoken. Maar dat maakt het niet minder boeiend om naar te kijken, want het gaat wel degelijk ergens over. Over vriendschap, verlies en verval. Overgoten met een zwartgallig sausje. Gespeeld zoals het leven kan zijn. Om te lachen en om te huilen.

Ik sluit mij hier dolgaarne bij aan.

Stigma of geuzennaam

Het ging er zaterdag bij het debat redelijk netjes aan toe, de debaters waren het snel eens: laten we eens ophouden met over marokkanen, allochtonen, antillianen noem maar op te praten, daarmee help je niemand en het is niet eens relevant. Ik begreep dat dit idee niet nieuw is, maar probeer het gewoon met het begrip kansarmen. Dan krijg je de volgende zin. "De kansarme man bedreigde de politie met zijn mes en werd dodelijk getroffen door een schot van de kansrijke agent". Dat geeft de sfeer wellicht beter weer. De VVD en LPF vonden natuurlijk dat ook kansarmen hun kansen moeten nemen. Maar als je een kansarme geen kans geeft is hij een kansloze. Dat was volstrekt helder, uit de betogen van de aanwezige kansminderbedeelden. Ik werkte vroeger als jongen in het zwembad, we hadden voortdurend last van de bende van Blauwdorp. Ze gingen er prat op de boel te terroriseren aan meisjes te zitten etc. Ik kansrijk piepeltje was machteloos tegen over hen. Het waren geen marokkanen en ook geen turken, het waren gewoon tijdelijke-asocialen, als gevolg van een minder deskundige opvoeding. Tijdelijk, omdat ze later allemaal best goed terecht zullen zijn gekomen, net als alle kansnemers, die het woord namen in het debat.
Ik vond het mooi om erbij te zijn, al liet het oplossingsgehalte wat te wensen over (stuur de ouders de rekening, iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen, kansarm is geen excuus voor misdaad).
De media kregen tot mijn genoegen ook een flinke veeg uit de pan. Men fixeert, men focussed, met belicht alleen de negatieve kant. Een allochtoon wordt continu duidelijk gemaakt hoe ongewenst hij of zijn soortgenoten is. Een ding wat zeker zou helpen als we de media verplichten 1 redactiepagina in te ruimen voor Goed Nieuws en het Journaal ook op pad te sturen naar zaken die wel goed gaan in de samenleving. UIteindelijk blijkt dit ook nieuws te zijn en beter te verkopen dan rondmoordende kansontvreemden.
Wat aan de discussie rond deze bijeenkomst opvallend was, was op welke wijze sommige mensen tegen de politiek aankijken. Ze denken dat de politiek alles voor het zeggen heeft, alles effe snel zal veranderen, vooral zijn eigen zakken vult, terwijl driekwart van de politici goed bedoelende kanszoekende vrijwilligers zijn, die op een onbeschofte wijze de huid worden volgescholden. Gaarne enig benul van politiek bijbrengen in een spoedcursus op AT5 kan geen kwaad, leuke klus voor Matthijs van Nieuwkerk: een politieke Idols, op zoek naar politiek talent in Amsterdam. Misschien komen we dan ook van de stigmatiserende geuzenterm politici en Balkenende af.

Simone weer naar school

Iedereen die inmiddels de verschikkelijke verhalen heeft gehoord is zich natuurlijk rot geschrokken. Het houdt de gemoederen wellicht nog meer bezig dan ons, omdat we zien hoe goed het gaat. "Hoe gaat het nu met haar. Heeft ze niet een shock. Ik kreeg gelijk allemaal visioenen vol met ellende. Je beseft pas hoe goed we het hebben als er ieens ets mis gaat. Voor je het weet is je leven dan vol met misere. Maar ja hoe moet je je daar tegen verweren. Ik zeg tegen mijn dochter ook altijd dat ze goed moet uit kijken voordat ze met de fiets de straat op gaat maar dat doet ze niet altijd. Je zou er bijna weer religieus van worden. We zullen vanavond een kaars opsteken om Simones bescherm engel te bedanken."

Ja, ze / we hebben inderdaad vreselijk veel geluk gehad. Er is feitelijk niet veel meer aan de hand. Gisteren is ze al naar een partijtje geweest, gebowld en morgen gaat ze weer naar school. De mensen die het weten kijken haar een beetje glazig aan en het lijkt of ze een klein aureooltje boven haar hoofd heeft, of ze het soms niet echt is. Haar nek gaat ook al stukken beter en vanochtend in bad is het grootste deel van haar wond-deksel weggespoeld.
Gisteren was de tramchauffeur op bezoek. Hij had wel al even op de tram met iemand anders meegereden, maar was nog niet in staat tot werken. Hij vertelde dat je de neiging hebt bij elk onraad onmiddellijk op de rem te gaan staan en dat schiet niet op. Zijn leidinggevende was erg blij dat we hen wilden ontvangen, lang niet iedereen reageert zo positief. Ik moet zeggen ik heb geen moment het idee gehad dat de trambestuurder wat te verwijten zou zijn. De agent stapte direct na het ongeluk de tram binnen en legde een hand op de schouder van de geschokte bestuurder (25 dienstjaren) en zei: "je hebt net een leven gered". Hij kweam met een CD bon voor Simone, zijn had een tekening voor hem gemaakt en een we hebben hem een flesje wijn gegeven, voor de schrik.
De professionaliteit die je ontmoet, zowel vlak na het ongeluk als tot op de dag van vandaag is ongelofelijk. Laat de mensen maar kankeren op die ambtenaren, de zorg en politie en trambestuurders, je zult het allemaal maar voor je kiezen krijgen.
De dag ernaar hebben we natuurlijk in de krant gekeken of ze erin stond, dan blijkt toch weer dat goed nieuws geen nieuws is. En zo shokken we voort van de ene ellende naar de andere. Wij tellen onze zegeningen en hopen dat iedereen in onze buurt voorlopig weer goed uit de doppen kijkt en niet achter vreemde mannen aanhupt zonder te zien of de kust veilig is.
Woensdag gaan we voor de nazorg naar het ziekenhuis, voor de tweede keer praten met het hele gezin met de ortapedagoog. Ik ben benieuwd hoe het morgen in de klas gaat.

Poll toegevoegd

Bij een website van een PvdA afdeling kwam ik een poll-site tegen, die te gebruiken valt, en ja hoor.... daar is die. Ook weer poepie simpel, het wordt nog eens wat.

Communicatie naar de leden, 15 x niks

Er is in Amsterdam een paar weken geleden een agressieve meneer al dan niet per ongeluk door een zich bedreigd voelende politieagent doodgeschoten. Dit heeft Amsterdam hevig beroerd, dat is logisch. Ik hou me bezig met het verbeteren van de communicatie met PvdAleden, dus als proef op de som ga ik eens kijken op welke wijze ik dit belangrijke gebeuren en de nasleep terugvind op de sites van de PvdA en de fractie of elders.
Laat ik eerst zeggen wat ik denk en wat ik weet. Cohen heeft zich erover uitgelaten, de PdvA was er trots op dat kamerlid/marokkaanse Khadija Arib er meteen op af is gegaan. De krant stond er redelijk bol van, ik verwacht natuurlijk veel commotie op de Baarsjes site en ik weet dat de voorzitter van de Baarsjes (PvdA, niet als zodanig in beeld) op AT5 gemeld heeft een verbod op demonstraties in de Baarsjes te stimuleren. Overigens bestond het beeld dat het ondanks uitermate moeilijke situatie met de Baarsjes het echt heel goed gaat, na de opknapbeurt van het Mercatorplein.
Tjalling Halbertsmawijdt er een column aan (fractie pvda stad), drie reacties. De PvdA-Baarsjes is een website aan het opzetten. Voor de rest niks gevonden.
Hoe doen de andere het. De site van de Baarsjes zelf: geen woord, Groen Links ook daar een column van de fractievoorzitter centrale stad, Maarten van Poelgeest, die wil meteen maar weer de regels gaan aanpassen. Bij het CDA en VVD niks te vinden, ook het archief van het Parool bevatte ogenschijnlijk niks. Conclusies kan ik niet trekken, ik kan alleen maar vaststelllen dat het vreseljik moeilijk is content te genereren en te vinden. Ieder stadsdeelafdeling is met hetzelfde bezig en de handen ineenslaan kan helpen, je kunt elkaars content gebruiken, je kunt rubriceren en een nieuwsbrief alla de VVD ontwikkelen, waarin op basis van categorieen leden worden geinformeerd. Maar het is duidelijk dat zonder een actieve redactie, zeg maar correspondentschap weinig zal gebeuren. Dan wordt een gezamenlijke site niet niks maar 15*niks.

Met Sim gaat het best goed

Voor wie het nog niet weet lees eerst: niet schrikken
Ze blijft nog even thuis, ze is uit de pyama, ze piept als je ze aanwijst als een kuikentje, ze heeft net weer een tram van dichtbij gezien (eng) en de tramchauffeur heeft gebeld, die was zeer opgelucht. Stukje bij beetje komt de puzzel bij elkaar. Ze is voor haar tram langs en achter een voorligger door overgestoken achter een meneer aan. Die meneer maakte een sprintje om de aankomende tram de ontwijken, zij heeft de tram niet gezien. Enorme rempartij en ze is tegen de tram aangebotst en eronder verdwenen, hevige schreeuw, daarna doodse stilte. Het moet zeer beangstigend zijn geweest die paar seconden. Ze is door de huppende meneer (van voor haar) onder de tram gehaald en op het bankje van de halte gezet. Ze wist meteen het telefoonnummer van thuis, via de mobiel is Ellen gebeld. Die zag alleen meteen dat er uitwendig weinig schade was, maar vreese voor allerlei botbreuken (met name haar bekken), maar gelukkig is alles heel gebleven en is ze er beschaafd vanaf gekomen. We praten er natuurlijk veel over, onder andere ook dat je een tram beter kan laten wegrijden voordat je oversteekt. Waarop ze zei: dan had ik lang kunnen wachten, want de tram stond er nog toen ik al naar het ziekenhuis werd gebracht. Ze kon niet waarderen dat we er om lachten. Verder veel bloemen, kaartjes en aandacht, waarvoor dank, we kunnen niet iedereen bellen, soms denk je dat je overdrijft, dan weer denk je dat je het niet moet onderschatten, dan ben je te snel en dan denk je weer, we moeten rust. Het zal ons nog wel een tijd bezig houden.

Tijd voor politiek in de buurt

Morgen ben ik in Osdorp, als razende reporter zal ik mijn ogen te luister en te kijk zetten bij het kopstukken debat aldaar. Vooraf heb ik een afspraak met een afdeling over communicatie van en naar de leden. Zal het me lukken Wouter de vraag te stellen: hoe denk jij de inbreng van de leden te vergroten bij de politiek van de PvdA en hoe serieus neem je de leden, als je meer belangstelling lijkt te tonen voor de niet-leden (bijeenkomsten, coalitie etc.).

Iedereen weer thuis

Het ziet er naar uit dat er inderdaad weinig of geen blijvende schade is veroorzaakt door de botsing met tram 16. Simone is vandaag weer uit het ziekenhuis ontslagen en maakt het goed. Ze heeft nog wel de nodige hoop spierpijn en lachten doet haar pijn. Vriendinnetjes op bezoek, iedereen vreselijk geschrokken natuurlijk. Maar so far so good.

Niet schrikken

Niet schrikken pap, Simone is onder de tram gekomen en ze is niet buiten bewustzijn. Ze is waarschijnlijk naar het VU ziekenhuis met mamma. Ik schrik er nog steeds van zelfs na 5 uur. In het VU ziekenhuis was geen plaats, maar wel in het OLVG. Mama heeft gebeld, ze zijn haar aan het screenen, neem kleding voor haar mee. Hoe informatie te kort kan schieten. Op de fiets schiet alles door je heen, waarom kleren, wat heeft ze allemaal gebroken, ze leeft in ieder geval nog, of misschien heeft ze van de spanning in de broek geplast.
Anders had mamma dat wel gezegd. Bij de EHBO bleek ma ook van haar stokje gegaan te zijn. Met Simone was alles op het eerste en tweede gezicht in ieder geval goed. Geen breuken geen inwendig letsel, zelfs geen hersenschudding zo te oordelen. Ze moet wel een nachtje blijven, met ma op een veldbedje ernaast. Met de schrik vrij heet dat, tenminste dat is de voorlopige conclusie. Simone stak voor de tram over en kwam onder een tegenligger terecht zonder dat ze die had gezien en zonder dat deze haar had gezien. Dit is me in 25 jaar nog niet gebeurd. Het vangnet functioneerde, klapte open en stopte de tram. De klap was hard, het vangnet brak zelfs, af maar gelukkig kwam Simone maar 1 meter onder de tram, de wielen zitten een paar centimeter verder.
In een klap kan alles anders zijn, maar gelukkig kan het ook goed aflopen, al moeten we nog afwachten wat er nog volgt. Een trauma helikopter hoefde er niet aan te pas te komen, maar redelijk traumatisch is dit ongeluk ongetwijfeld. Wordt vervolgd, gelukkig....