Ook bij mij kwam de vergelijking met 100 jaar eenzaamheid op. Een kroniek en stuk geschiedenis waar je niet vrolijk van wordt. De centrale vraag stelt zich de hoofdpersoon meerdere malen: "hoe kunnen mensen zo snel veranderen?" Worden ze massaal gemanipuleerd door infiltranten en propaganda? is het iets dat latent aanwezig is en plots ontwaakt (de veenbrand)? Is het groepshysterie, die eenmaal ontbrandt niet meer te stuiten lijkt? Is het charismatisch leiderschap of angst, is het hoop tegen beter weten in, het idee dat het niet veel slechter kan.
Laat een ding duidelijk zijn, het kan nog veel erger. Op het moment dat macht oncontroleerbaar wordt, recht niet meer bestaat, je niemand meer kan vertrouwen, je hele doen en laten wordt beheerst, dan moet je enigzins beseffen in welke vrijheid we leven en hoe zorgvuldig we daar mee om moeten gaan. Een echte 4 mei gedachte. Ik vind ook van dit boek dat iedereen dit moet hebben gelezen.
In recensies wordt steeds gerefeerd aan de milde kant van de islam. Nou als dit de milde kant is, dan is enige verontrusting toch wel op zijn plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten