Wat höbbe veer weer genote.
Leefde en plezeer in sjoen pekskes gegote.
Ut bleif elk jaor us verbaze.
Wie prachtig, wie sjoen, klinke veer die glaze.
De vastelaovund bleif ziechzellef
Oonder u gries mèr toch straolend gewellef.
Warachtige kwaliteit: Sjoen leedjes, geine rotzooi, prachtige pekses.
Sjoen blow en rose, straolend flanerend op 's werelds sjoenste plekses.
De dageliksen umgaang weurd ellek jaor compacter,
Veer legke us tow op de essentie, steeds exacter
tot ut pure same genete vaan ut leve vol wermte
Supersjoen, te zien gebore oonder dat supergooi gesternte.
Leuj geer waord weer opperbes
en noe mer weer wachte op de vollegende tes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten