"Niet meer veel nieuws te melden in je blog."
Dat klopt wel een beetje. Ik merk dat wat zich in mijn Mind afspookt ook in veel andere Minds rondwaart. En vaak mooier en puntiger dan ik kan verwoorden. Waarom slecht verzonnen, beter goed gejat. ReTweeten is daar uitstekend voor geschikt.
Dus ik adviseer volg mijn ReadTweets en blijf een beetje bij met wat ik zoals waarneem.
donderdag, mei 09, 2013
maandag, april 09, 2012
Ik werk, dus ik ben
Er boeiend programma. Vooral hoe Alain de Botton kijkt naar het verschil tussen Arbeidersklasse en Middenklasse is treffend. Is dat ook de basis voor verschil SP/PVV en PVDA/VVD?
dinsdag, maart 20, 2012
Beginnen bij de basis: de Ladder repareren.
Samsom bij de Aanvaarding politiek leiderschap in Rotterdam, 17 maart 2012
Een samenvatting.
Nieuwe energie.
Dit is dus nieuwe energie. Echte nieuwe energie.
We zijn op zijn best als we het het moeilijkst hebben.
Zoals zoveel vaker in de geschiedenis is gebleken, toont de PvdA op haar zwaarste momenten de veerkracht en het vermogen om zich te herpakken en weer door te gaan. En hoe.
Politiek doet ertoe, en wij vormen daar het bruisende hart van.
Laat u dus door de cynici niks wijsmaken, want u hebt het bewezen: politiek leeft als nooit tevoren en wij vormen daar het bruisende hart van. Politiek doet ertoe.
Wij hebben heel veel in huis: energie, kennis, daadkracht, lef en nuchterheid.
En zo heeft heel Nederland gezien wat wij in huis hebben.
De kennis van Ronald
De daadkracht van Nebahat
Het lef van Martijn
En de Friese nuchterheid van Lutz.
PvdA als partij heeft vele mogelijkheden,
De hoeveelheid mensen dat zich spontaan meldde om – soms meer dan fulltime – te helpen in de campagne, stemt me mateloos optimistisch over de mogelijkheden van deze partij.
Actie voeren aan de zijkant is mooi, maar zonder politieke macht en verantwoordelijkheid nemen: zonder resultaat.
dat je nog zo kan barsten van de idealen, maar dat je om een verschil te kunnen maken ook politieke macht moet willen organiseren en verantwoordelijkheid moet durven nemen.
PvdA wil de wereld zonder te verzagen, veranderen zoals zij wensen dat ie wordt.
Een partij die de wereld niet zomaar accepteert zoals die is, maar haar wil veranderen zoals wij wensen dat’ie wordt. Iedere dag weer.
En we zijn nu heel hard nodig.
Omdat Ruttes plannen onverstandig, onnodig en soms ronduit onfatsoenlijk zijn. Wij zullen net zo lang strijden totdat die plannen verdwijnen, of het kabinet verdwijnt.
We gaan het samen doen.
En samen met andere partijen, om zo de politieke krachten te bundelen.
En buiten de Tweede Kamer. Met maatschappelijke organisaties en met iedereen die ten strijde wil trekken tegen de plannen van dit Kabinet.
Mark ontneemt de zwaksten kansen: hun baan, inkomen en zelfrespect. En ik zal hem tegenhouden
De bezuinigingen op het passend onderwijs. Kinderen die extra aandacht nodig hebben, wordt die ontnomen. Wie daar de begeleiding weghaalt, berooft kinderen van hun kansen.
Of neem de mensen in de sociale werkvoorziening. Zij verdienen hun inkomen, maar vooral hun zelfrespect in de beschutte arbeid. Mark. Jij berooft ze daarmee van hun baan, hun inkomen, en vooral van hun zelfrespect.
Kabinet is kortzichtig, oneerlijk, heilloos flink en hanteert de botte bijl.
Meer korte termijn hak en breekwerk in essentiële voorzieningen en in de koopkracht van lage en middeninkomens:
Huurders gaan meer betalen, maar villabewoners behouden wel hun riante aftrek.
Agenten, verplegers en leraren gaan op de nullijn, maar de bonussen blijven onaangetast. Bezuinigingen op zorgtoeslag, huursubsidie en kinderopvang stapelen zich op bij juist die gezinnen die nu al de eindjes nauwelijks aan elkaar kunnen knopen. En, zo weten we sinds een week, we krijgen niet alleen meer financieel trapezewerk, maar we kunnen ook nog meer heilloze polarisatie en flinkheid op immigratie en integratie verwachten.
Een cocktail van angst voor de toekomst, doorgeschoten individualisme en rechtse rancune verdient een weerwoord
Deze cocktail van angst voor de toekomst, doorgeschoten ieder voor zich denken en misplaatste rechtse rancune die het Kabinet aan Nederland serveert, verdient niet minder dan het sterkst mogelijke weerwoord.
Adagium: eerlijk delen, kansen bieden en vooruitgang creëren.
Een weerwoord dat gebaseerd is op ónze uitgangspunten: eerlijk delen, kansen bieden en vooruitgang creëren. En dat weerwoord gaan wij bieden.
Alternatieven waarbij wel keuzes gemaakt worden om...
We zullen zelf met heldere alternatieven komen. Om de economie weer te laten groeien, banen te scheppen en om het begrotingsevenwicht te herstellen. Ook als daarvoor moeilijke hervormingen en bezuinigingen nodig zijn. Wij durven die keuzes aan: om de woningmarkt uit het slop te helpen, om mensen die hun baan verliezen, sneller weer aan het werk te krijgen, om de explosieve stijging van de kosten van de zorg in te dammen en om onze energievoorziening te verduurzamen.
Verrotte moraal bestrijden in de financiële sector....
Het is die door en door verrotte moraal die wij moeten bestrijden. Stop de perverse bonussencultuur, splits de zakenbanken, creëer nutsbanken, rust niet totdat de financiële sector ophoudt om met roekeloos gedrag onze collectieve welvaart op het spel te zetten.
...... samen met Europa, omdat nationale toezichthouders machteloos staan.
En dat kan, zeg ik ook tegen mijn vrienden van de SP die zo graag ook de financiële sector aanpakken, alleen als we Europees willen samenwerken. Nationale toezichthouders staan immers machteloos tegenover internationale banken.
De Europese bankenautoriteit moet versterkt, moet bevoegdheden krijgen die lijken op die van het Europese Hof van Justitie.
Een bredere, vertrouwenwekkende Europese agenda. Europa is veel meer dan een markt en een munt.
Breder dan de kale financiële begrotingsobsessie die ons Kabinet samen met 14 andere rechtse regeringen in Europa nu in de greep houd.
Europa moet weer een hoopvol project worden.
Een politiek project, een sociaal project. Geen technocratisch concept op neoliberale grondslagen.
Er is een grote toekomst voor een sterk en sociaal Europa waarin landen steeds meer naar elkaar toe groeien,
profiterend van elkaars kracht en elkaars zwaktes opheffend.
Een Europa dat veel meer is dan een markt en een munt.
Collectieve welvaart boven individuele rijkdom
Een Europa waarin collectieve welvaart boven individuele rijkdom gaat, waar samenwerking het wint van machtsuitoefening en waarin de toekomst van onze kinderen belangrijker is dan korte termijn bevrediging.
Dat is ons alternatief voor de wantrouwende Europese agenda van dit Kabinet. Als het Kabinet onze steun wil voor haar Europese beleid zal ze onze agenda moeten overnemen.
Ook hier kan het kabinet haar borst natmaken voor een offensievere Partij van de Arbeid.
Maar... Politiek moet vooral over mensen gaan met hun dagelijkse zorgen en niet over hoogdravende verhalen.
Onze politiek moet over meer gaan dan over economie of over Europa. Dan moet ie over mensen gaan. Wie de basis niet op orde heeft kan de rest vergeten.
Hoogdravende verhalen over Europa, over investeren in duurzaamheid, over een hoogwaardige kenniseconomie, over hervormingen van de woningmarkt vinden dan letterlijk geen grond. Mensen hebben niks tegen hoogdravende doelen en mooie vergezichten. Maar ze hebben - zoals wij allen - vooral ándere zorgen: over hun baan, over de school van hun kinderen, de veiligheid van hun straat.
... Die mensen willen geen hulp, maar wel een goede ladder.
En let wel: ze zijn niet uit op hulp: van de overheid, laat staan van de PvdA. De meeste mensen klimmen op eigen kracht langs de maatschappelijke ladder omhoog. Maar dan moet die ladder daar wel staan en goed worden onderhouden.
De onttakeling van deze publieke voorzieningen is hun grootste steen des aanstoots. Mensen willen best bijdragen, maar willen er ook iets voor terug.
Politiek moet de basis leveren, de ladder waarop men uit het dal kan klimmen.
Het is hier waar wij veel mensen zijn kwijtgeraakt. Bij die ladder. Aan de basis. Op straat, op school, in het verzorgingstehuis, bij het gemeenteloket.
Ze zien de directeur van het verzorgingstehuis, waar hun moeder in een 24-uurs luier zit, wegrijden met 4 ton salaris per jaar. Ze horen en lezen veel over toenemende overlast op straat en ze ervaren het zelf ook, hun nichtje werd onlangs op klaarlichte dag beroofd. En ze schrikken van de kilheid van de middelbare school van hun kinderen, inmiddels opgegaan in een conglomeraat van scholen dat een halve provincie beslaat. Daar aan de basis, waar de overheid het meest verantwoordelijk is, juist daar zien zij de grootste gaten vallen. Hardwerkende gezinnen hebben het gevoel dat ze veel bijdragen aan al die voorzieningen en er te weinig voor terugkrijgen. En dat rekenen ze ons extra zwaar aan.
Professionals zijn onze geluksmachines, die zetten we niet uit, de versterken we.
De PvdA zal het herstel van de publieke zaak weer tot haar absolute prioriteit moeten maken. De straat, de school en al die andere voorzieningen vormen de verheffende en verbindende kracht in Nederland. En ik kies daarbij onverkort voor de werkers in de frontlinie. De agent, de onderwijzer en verpleger zijn onze geluksmachines. Die zet je niet uit, Mark. Die versterk je. Dat betekent dat we hen de ruimte geven die ze nodig hebben en het respect wat ze verdienen, ook als we daarvoor de bestaande instituties te lijf moeten.
Nederland is meer dan een verzameling individuen; Wij maken samen dit land.
En ook in deze discussie, over de publieke ruimte, de publieke moraal, staan Kabinet en wij diametraal tegenover elkaar. Met botsende visies. Nederland is veel meer dan een verzameling individuen. Wij organiseren in dit land samen de cruciale voorzieningen en bouwen samen die ladder waar iedereen langs omhoog kan klimmen. Niet ieder voor zich, maar samen werkt beter.
Dat is waarvoor ik vol energie ga strijden.
En als u dezelfde energie voelt als ik, als u ook gelooft dat we samen meer kunnen bereiken, als u met mij deze strijd wilt aangaan, dan ben ik vol vertrouwen dat een stem gaan geven aan die meerderheid van de mensen in Nederland die willen dat het anders gaat en weten dat het anders kan. Dan ben ik vol vertrouwen dat de PvdA straks de grootste partij van Nederland wordt.
- Nieuwe energie.
- We zijn op zijn best als we het het moeilijkst hebben.
- Politiek doet ertoe, en wij vormen daar het bruisende hart van.
- Wij hebben heel veel in huis: energie, kennis, daadkracht, lef en nuchterheid.
- PvdA als partij heeft vele mogelijkheden,
- Actie voeren aan de zijkant is mooi, maar zonder politieke macht en verantwoordelijkheid nemen: zonder resultaat.
- PvdA wil de wereld zonder te verzagen, veranderen zoals zij wensen dat ie wordt.
- En we zijn nu heel hard nodig.
- We gaan het samen doen.
- Mark ontneemt de zwaksten kansen: hun baan, inkomen en zelfrespect. En ik zal hem tegenhouden
- Kabinet is kortzichtig, oneerlijk, heilloos flink en hanteert de botte bijl.
- Een cocktail van angst voor de toekomst, doorgeschoten individualisme en rechtse rancune verdient een weerwoord
- Adagium: eerlijk delen, kansen bieden en vooruitgang creëren.
- Alternatieven waarbij wel keuzes gemaakt worden.
- Verrotte moraal bestrijden in de financiële sector.
- Samen met Europa, omdat nationale toezichthouders machteloos staan.
- Een bredere, vertrouwenwekkende Europese agenda.
- Europa is veel meer dan een markt en een munt.
- Collectieve welvaart boven individuele rijkdom
- Maar... Politiek moet vooral over mensen gaan met hun dagelijkse zorgen en niet over hoogdravende verhalen.
- Die mensen willen geen hulp, maar wel een goede ladder.
- De onttakeling van deze publieke voorzieningen is hun grootste steen des aanstoots. Mensen willen best bijdragen, maar willen er ook iets voor terug.
- Professionals zijn onze geluksmachines, die zetten we niet uit, de versterken we.
- Nederland is meer dan een verzameling individuen; Wij maken samen dit land.
- Dat is waarvoor ik vol energie ga strijden.
Een samenvatting.
Nieuwe energie.
Dit is dus nieuwe energie. Echte nieuwe energie.
We zijn op zijn best als we het het moeilijkst hebben.
Zoals zoveel vaker in de geschiedenis is gebleken, toont de PvdA op haar zwaarste momenten de veerkracht en het vermogen om zich te herpakken en weer door te gaan. En hoe.
Politiek doet ertoe, en wij vormen daar het bruisende hart van.
Laat u dus door de cynici niks wijsmaken, want u hebt het bewezen: politiek leeft als nooit tevoren en wij vormen daar het bruisende hart van. Politiek doet ertoe.
Wij hebben heel veel in huis: energie, kennis, daadkracht, lef en nuchterheid.
En zo heeft heel Nederland gezien wat wij in huis hebben.
De kennis van Ronald
De daadkracht van Nebahat
Het lef van Martijn
En de Friese nuchterheid van Lutz.
PvdA als partij heeft vele mogelijkheden,
De hoeveelheid mensen dat zich spontaan meldde om – soms meer dan fulltime – te helpen in de campagne, stemt me mateloos optimistisch over de mogelijkheden van deze partij.
Actie voeren aan de zijkant is mooi, maar zonder politieke macht en verantwoordelijkheid nemen: zonder resultaat.
dat je nog zo kan barsten van de idealen, maar dat je om een verschil te kunnen maken ook politieke macht moet willen organiseren en verantwoordelijkheid moet durven nemen.
PvdA wil de wereld zonder te verzagen, veranderen zoals zij wensen dat ie wordt.
Een partij die de wereld niet zomaar accepteert zoals die is, maar haar wil veranderen zoals wij wensen dat’ie wordt. Iedere dag weer.
En we zijn nu heel hard nodig.
Omdat Ruttes plannen onverstandig, onnodig en soms ronduit onfatsoenlijk zijn. Wij zullen net zo lang strijden totdat die plannen verdwijnen, of het kabinet verdwijnt.
We gaan het samen doen.
En samen met andere partijen, om zo de politieke krachten te bundelen.
En buiten de Tweede Kamer. Met maatschappelijke organisaties en met iedereen die ten strijde wil trekken tegen de plannen van dit Kabinet.
Mark ontneemt de zwaksten kansen: hun baan, inkomen en zelfrespect. En ik zal hem tegenhouden
De bezuinigingen op het passend onderwijs. Kinderen die extra aandacht nodig hebben, wordt die ontnomen. Wie daar de begeleiding weghaalt, berooft kinderen van hun kansen.
Of neem de mensen in de sociale werkvoorziening. Zij verdienen hun inkomen, maar vooral hun zelfrespect in de beschutte arbeid. Mark. Jij berooft ze daarmee van hun baan, hun inkomen, en vooral van hun zelfrespect.
Kabinet is kortzichtig, oneerlijk, heilloos flink en hanteert de botte bijl.
Meer korte termijn hak en breekwerk in essentiële voorzieningen en in de koopkracht van lage en middeninkomens:
Huurders gaan meer betalen, maar villabewoners behouden wel hun riante aftrek.
Agenten, verplegers en leraren gaan op de nullijn, maar de bonussen blijven onaangetast. Bezuinigingen op zorgtoeslag, huursubsidie en kinderopvang stapelen zich op bij juist die gezinnen die nu al de eindjes nauwelijks aan elkaar kunnen knopen. En, zo weten we sinds een week, we krijgen niet alleen meer financieel trapezewerk, maar we kunnen ook nog meer heilloze polarisatie en flinkheid op immigratie en integratie verwachten.
Een cocktail van angst voor de toekomst, doorgeschoten individualisme en rechtse rancune verdient een weerwoord
Deze cocktail van angst voor de toekomst, doorgeschoten ieder voor zich denken en misplaatste rechtse rancune die het Kabinet aan Nederland serveert, verdient niet minder dan het sterkst mogelijke weerwoord.
Adagium: eerlijk delen, kansen bieden en vooruitgang creëren.
Een weerwoord dat gebaseerd is op ónze uitgangspunten: eerlijk delen, kansen bieden en vooruitgang creëren. En dat weerwoord gaan wij bieden.
Alternatieven waarbij wel keuzes gemaakt worden om...
We zullen zelf met heldere alternatieven komen. Om de economie weer te laten groeien, banen te scheppen en om het begrotingsevenwicht te herstellen. Ook als daarvoor moeilijke hervormingen en bezuinigingen nodig zijn. Wij durven die keuzes aan: om de woningmarkt uit het slop te helpen, om mensen die hun baan verliezen, sneller weer aan het werk te krijgen, om de explosieve stijging van de kosten van de zorg in te dammen en om onze energievoorziening te verduurzamen.
Verrotte moraal bestrijden in de financiële sector....
Het is die door en door verrotte moraal die wij moeten bestrijden. Stop de perverse bonussencultuur, splits de zakenbanken, creëer nutsbanken, rust niet totdat de financiële sector ophoudt om met roekeloos gedrag onze collectieve welvaart op het spel te zetten.
...... samen met Europa, omdat nationale toezichthouders machteloos staan.
En dat kan, zeg ik ook tegen mijn vrienden van de SP die zo graag ook de financiële sector aanpakken, alleen als we Europees willen samenwerken. Nationale toezichthouders staan immers machteloos tegenover internationale banken.
De Europese bankenautoriteit moet versterkt, moet bevoegdheden krijgen die lijken op die van het Europese Hof van Justitie.
Een bredere, vertrouwenwekkende Europese agenda. Europa is veel meer dan een markt en een munt.
Breder dan de kale financiële begrotingsobsessie die ons Kabinet samen met 14 andere rechtse regeringen in Europa nu in de greep houd.
Europa moet weer een hoopvol project worden.
Een politiek project, een sociaal project. Geen technocratisch concept op neoliberale grondslagen.
Er is een grote toekomst voor een sterk en sociaal Europa waarin landen steeds meer naar elkaar toe groeien,
profiterend van elkaars kracht en elkaars zwaktes opheffend.
Een Europa dat veel meer is dan een markt en een munt.
Collectieve welvaart boven individuele rijkdom
Een Europa waarin collectieve welvaart boven individuele rijkdom gaat, waar samenwerking het wint van machtsuitoefening en waarin de toekomst van onze kinderen belangrijker is dan korte termijn bevrediging.
Dat is ons alternatief voor de wantrouwende Europese agenda van dit Kabinet. Als het Kabinet onze steun wil voor haar Europese beleid zal ze onze agenda moeten overnemen.
Ook hier kan het kabinet haar borst natmaken voor een offensievere Partij van de Arbeid.
Maar... Politiek moet vooral over mensen gaan met hun dagelijkse zorgen en niet over hoogdravende verhalen.
Onze politiek moet over meer gaan dan over economie of over Europa. Dan moet ie over mensen gaan. Wie de basis niet op orde heeft kan de rest vergeten.
Hoogdravende verhalen over Europa, over investeren in duurzaamheid, over een hoogwaardige kenniseconomie, over hervormingen van de woningmarkt vinden dan letterlijk geen grond. Mensen hebben niks tegen hoogdravende doelen en mooie vergezichten. Maar ze hebben - zoals wij allen - vooral ándere zorgen: over hun baan, over de school van hun kinderen, de veiligheid van hun straat.
... Die mensen willen geen hulp, maar wel een goede ladder.
En let wel: ze zijn niet uit op hulp: van de overheid, laat staan van de PvdA. De meeste mensen klimmen op eigen kracht langs de maatschappelijke ladder omhoog. Maar dan moet die ladder daar wel staan en goed worden onderhouden.
De onttakeling van deze publieke voorzieningen is hun grootste steen des aanstoots. Mensen willen best bijdragen, maar willen er ook iets voor terug.
Politiek moet de basis leveren, de ladder waarop men uit het dal kan klimmen.
Het is hier waar wij veel mensen zijn kwijtgeraakt. Bij die ladder. Aan de basis. Op straat, op school, in het verzorgingstehuis, bij het gemeenteloket.
Ze zien de directeur van het verzorgingstehuis, waar hun moeder in een 24-uurs luier zit, wegrijden met 4 ton salaris per jaar. Ze horen en lezen veel over toenemende overlast op straat en ze ervaren het zelf ook, hun nichtje werd onlangs op klaarlichte dag beroofd. En ze schrikken van de kilheid van de middelbare school van hun kinderen, inmiddels opgegaan in een conglomeraat van scholen dat een halve provincie beslaat. Daar aan de basis, waar de overheid het meest verantwoordelijk is, juist daar zien zij de grootste gaten vallen. Hardwerkende gezinnen hebben het gevoel dat ze veel bijdragen aan al die voorzieningen en er te weinig voor terugkrijgen. En dat rekenen ze ons extra zwaar aan.
Professionals zijn onze geluksmachines, die zetten we niet uit, de versterken we.
De PvdA zal het herstel van de publieke zaak weer tot haar absolute prioriteit moeten maken. De straat, de school en al die andere voorzieningen vormen de verheffende en verbindende kracht in Nederland. En ik kies daarbij onverkort voor de werkers in de frontlinie. De agent, de onderwijzer en verpleger zijn onze geluksmachines. Die zet je niet uit, Mark. Die versterk je. Dat betekent dat we hen de ruimte geven die ze nodig hebben en het respect wat ze verdienen, ook als we daarvoor de bestaande instituties te lijf moeten.
Nederland is meer dan een verzameling individuen; Wij maken samen dit land.
En ook in deze discussie, over de publieke ruimte, de publieke moraal, staan Kabinet en wij diametraal tegenover elkaar. Met botsende visies. Nederland is veel meer dan een verzameling individuen. Wij organiseren in dit land samen de cruciale voorzieningen en bouwen samen die ladder waar iedereen langs omhoog kan klimmen. Niet ieder voor zich, maar samen werkt beter.
Dat is waarvoor ik vol energie ga strijden.
En als u dezelfde energie voelt als ik, als u ook gelooft dat we samen meer kunnen bereiken, als u met mij deze strijd wilt aangaan, dan ben ik vol vertrouwen dat een stem gaan geven aan die meerderheid van de mensen in Nederland die willen dat het anders gaat en weten dat het anders kan. Dan ben ik vol vertrouwen dat de PvdA straks de grootste partij van Nederland wordt.
zaterdag, februari 11, 2012
Nog een week
Eens in het jaar laten we de boel de boel,
denken we even niet na over de kloof,
laten we het bureau aan de craten over,
spelen we muziek zo hard als we kunnen
en zingen we onze kelen schor over de stad Mestreech.
Drie dagen in het jaar zwieren we door de straten,
van onze immer jeugdige herinneringen,
dansen we voet aan voet van cafe naar cafe
drinken we gestaag maar met mate
de glazen met vereende krachten leeg.
Vier nachten gaan we vol energie
op pad, gesminckt en in goede doen.
Praten over het leven en al het moois
en al classionerend vallen we nooit meer stil
Dat alles brengt het gevoel van samen,
van vriendschap en van trouw te weeg.
vrijdag, januari 13, 2012
Lessen van Steve Jobs voor onze Nieuwe Wegen.
Een gesloten systeem, geïntegreerde hard-, soft- en net- en storageware, centraal bepaald en gecontroleerd van voor tot achter en gebaseerd op wat de klant/gebruiker zou moeten willen, gemaakt door excellente mensen die over de grens van hun mogelijkheden worden geduwd en naast geschoffeerd envenzo de credits krijgen, maar bovenal getoetst aan impliciete en dogmatische kwaliteitseisen: eenvoud, mooi, uitnodigend, niets te veel, alles functioneel. En overtuigd worden door functionaliteit, vorm en gevoel.
Vrij "According to Jobs" is de wereld maakbaar, waar men bereid is elkaars wereld van end-to-end te (laten) beheersen door een vertrouwd iemand, een wereld die gecontroleerd is afgesloten en gecompartementeerd (naar idee van van Rompuy). Waarin je regels en instrumenten zelf ontwikkelt, ongegeneerd jat/koopt wat elders goed bedacht is en dat doet aan de hand van een stevige visie op het gebruik/het beleven van de mensen. Een beleven dat niet rationeel wordt verklaard, maar dat de onderbuik, het gevoel bevredigt en geruststelt. Schrappen niet om te bezuinigen, maar om beter tot de kern te komen.
Ik heb eerder de wereld vergeleken met een vastgelopen Windows Systeem. Ik pleitte voor een reset. Na het lezen van Jobs biografie is duidelijk dat een reset van tijdelijke aard is. Net als met de banken crisis, het gaat vanzelf weer mis als de basisprincipes niet drastisch worden aangepakt. In het huidige politieke klimaat zijn we te hard bezig met het Windows Register tegen beter weten op te schonen, maar we pakken de essentie niet aan. De complexiteit, de onbeheersbare openheid, de ontembare verworven rechten. We gaan te weinig uit van het gevoel en te veel van wat men nu wenst en niet wat men zou moeten kunnen willen. Te reactief, te onmachtig en te weinig bepalend.
Onze Windows samenleving gaat ten onder aan stapelende applicaties die elkaar in de wegzitten en niet meer te ontwarren zijn. Alle smaken dienend. Een nieuwe weg moet meer op zijn Apples.
Het is niet allemaal tof met Jobs, het democratisch gehalte laat te wensen over. Daar ligt de uitdaging. Democratie is niet iedereen zijn zin geven, maar wel het geluk iedereen in het vizier houden en overtuigen.
Dan kan het zo zijn dat een toekomstig premier a la Jobs de nieuwste maatregel aankondigt met: Oja nog een dingetje.... Vanaf volgende week geen hypotheekrente aftrek, maar hypotheekaflossingsaftrek, zolang totdat de rente is teruggebracht tot een vergelijkbare huurprijs. Ik noem maar wat.
zondag, januari 08, 2012
Willen we een verhaal of toch liever een sprookje?
We zijn op zoek naar een nieuwe verhaal, je hoort dit wel vaker. Zo ook ageert Rob Oudkerk in de Volkskrant tegen "de vaak nikserige hufterigheid de middelmaat van ons land." Hij is in Hong Kong geweest en onder de indruk van verbeeldingskracht en durf, die daar volgens hem overheersen. "Op alle plekken heb je het gevoel dat er passie, een missie of een visie zit achter grote(re) en kleine(re) zaken."
Hij vervolgt: "Binnen ons eigen land begint het steeds duidelijker te worden dat hypes het in Nederland allang gewonnen hebben van normen, waarden, missies, visies, passies en beginselen waar een maatschappij op moet drijven, wil die succesvol zijn. Steeds meer camoufleren die hypes, het sjagrijnige misgunnen en de vaak nikserige hufterigheid de soms ondragelijke lichtheid en de gekoesterde middelmaat van ons land, dat op een aantal belangrijke maatschappelijke terreinen een gapend gebrek toont aan richting en/of doorzettingsmacht." En "Dat krijgt langzamerhand te zichtbare gevolgen. Niet alleen voor de politieke besluitvorming, die niet in staat (b)lijkt het tij ten gunste te keren. Ook bij bedrijven, universiteiten, hogescholen en in bijvoorbeeld de (jeugd)zorg en het onderwijs gaat het ontbreken van een agenda voor de toekomst zich nu wreken. Het wordt steeds moeilijker voor de politiek om andere dan financiële prioriteiten te stellen."
Hij besluit met de uitspraak dat:"Voor iedere organisatie geldt dat het ontbreken van richting op termijn verloedering betekent. Dat geldt ook voor een samenleving. Het formuleren van richting verreist verbeeldingskracht en durf."
Waarom lukt het ons niet dat verhaal vol verbeeldingskracht te ontwikkelen, dat houdt me al een jaar bezig. Ideeën zat, een andere wereld is zo geschetst, zelfs een gewenste wereld. Maar we willen niet zo maar een verhaal, we willen een verhaal met een happy end, voor iedereen die er in moet geloven. Ik vrees dat we met zijn allen op zoek zijn naar een sprookje, waar de passie vanaf spat en de ongelukkige Henk en Ingrid als bij toverslag hun droomwereld vinden en daarin nog lang en gelukkig leefden. Genietend van WAO, AOW, Hypotheekrente aftrek, Kinderbijslag, zorgtoeslag, huurtoeslag, Kinderopvang toeslag, bijna gratis onderwijs, internet, TV, 9baans snelwegen, op tijd rijdende treinen, zonder inbraak en moeilijke kinderende, vervelende andersdenkende en -etende mensen, zonder formulieren en mishandelde hoeren.
zaterdag, januari 07, 2012
Overdaad schaadt
In de Volkskrant 07-01-2012, staat een vergezicht, een alternatieve economie. Het verhaal wordt gesitueerd in 2032 en men blikt terug en korte samenvatting...
'Het was altijd een verdelingsvraagstuk', zegt Klamer achteraf. 'We leefden in een land van overdaad. We maakten de fout om die rijkdom te verdelen op basis van betaald werk.'
Achteraf gezien is het misschien moeilijk voor te stellen, maar twintig jaar geleden, in 2012, was er een tijd dat het in de economie haast alleen maar ging over geld.
Dat intussen het milieu steeds zwaarder gebukt ging onder overbevissing, ontbossing, uitputting van grondstoffen en klimaatverandering en dat er steeds meer 'consumenten' uitvielen met burn-out of depressie, interesseerde maar weinigen: dat viel immers buiten het bestek van de markt.
Tegenwoordig is het niet goed meer voor te stellen, maar destijds geloofden de meeste economen en politici dat duurzaamheid ons leven primitief en middeleeuws zou maken. Milieumaatregelen zag men als iets dat groei in de weg stond; iets voor linkse mensen met zelfgebreide truien.
Na een mooie analyse van de 2012 situatie en onze dwalingen van nu volgt een opsomming van de maatregelen die zgn getroffen zijn sinds 2012.
* De jaarlijkse prognoses van het Centraal Planbureau van het te verwachten percentage economische groei werden afgeschaft.
* Het bruto nationaal product werd losgelaten als belangrijkste maat van economisch succes:
* Daarvoor in de plaats kwamen cijfers die met name geluk, gezondheid en welbevinden van de Nederlandse burgers registreerden.
* De andere grote stap was de belastingvergroening.
* Nederland schafte geleidelijk de inkomstenbelasting af en besloot
* In plaats daarvan grondstoffen te belasten. Zo creëerde men een kunstmatige schaarste aan grondstoffen. 'Hoe meer grondstoffen eraan te pas komen, des te duurder het product
* Tegelijkertijd verviervoudigde men de investeringen in onderzoek naar duurzame techniek en
* verhoogde men de belastingen op afval en vervuilende gassen. Die werden gemodelleerd naar het 'aftoppen en verhandelen', waarmee overheden destijds probeerden de uitstoot van CO2 tegen te gaan. Het principe: een bepaalde hoeveelheid afval weggooien mag, maar wie meer wil weggooien, moet daarvoor afvalrechten kopen bij iemand die zijn afvalquotum nog niet heeft bereikt.
* Verbod op te grote inkomensverschillen groter dan een factor 30
* invoering van het gegarandeerde basisinkomen voor alle burgers
* Vliegen wordt duurder
En de gevolgen:
* En dat stimuleert het zoeken naar creatieve oplossingen', blikt Daan van Soest, destijds hoogleraar milieueconomie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, terug.
* Wegwerpgoederen en -verpakkingen verdwenen vrijwel direct uit de winkels.
* Rond de recycling, de reparatie en het onderhoud van bestaande goederen verrees een imposante nieuwe bedrijfstak.
* Er ontstonden nieuwe eigendomsvormen, zoals leasemaatschappijen waar je meubels of elektronica kon huren.
* Bedrijven voor wind-, biomassa- en andere duurzame energie floreerden,
* de elektrische auto brak door,
* files verdwenen en het openbaar vervoer boekte omzetrecord na omzetrecord.
* Ook de schaalverkleining waarop veel sociaal-wetenschappers al in 2012 aandrongen, kwam op gang.
* Wijken gingen ertoe over zelf duurzame energie op te wekken en
* overal ontstonden moestuintjes, houtkwekerijen,
* werkplaatsen en bedrijfjes die slim inspeelden op de nieuwe economie.
* Op daken verschenen tuintjes met oliezaad, gevels kleurden groen toen het ophangen van kweekplaten met olie-algen in de mode raakte.
* Forensen raakte uit de gratie, werken dicht bij huis leefde op.
* Van de universiteiten kwam intussen een stortvloed van nieuwe duurzame technieken
* exporteert ons land vooral kennis, ingenieurs, bio- en nanotechnologie, milieuvriendelijke energieopwekkers en andere duurzame technieken.
* De economie groeide weliswaar niet in ouderwetse zin, maar werd wel veel efficiënter, productiever en daarmee waardevoller.
* herverdeling van de rijkdom
* werk was opeens van een verplichting een kwestie van persoonlijke ontplooiing geworden en een manier om het basisinkomen te vergroten. Het leidde tot een zeer flexibele arbeidsmarkt
* telepresence-vakanties in virtual reality
Dat had, zoals sociologen en sociaal-geografen al in 2012 wisten, onmiddellijke positieve gevolgen voor de gezondheid, de tevredenheid, de veiligheid, het welbevinden en zelfs de schoolprestaties. In de steden ontstonden hechte gemeenschappen, corporatieve bedrijfjes, buurthuiskamers en buurtwinkels. De economie groeide weliswaar niet in ouderwetse zin, maar werd wel veel efficiënter, productiever en daarmee waardevoller.
O zeker, vrij van problemen is de nieuwe economie nog niet.
* De opnieuw ingestelde douane heeft de grootste moeite om grondstoffensmokkel tegen te gaan en vuilnisbendes die illegaal afval storten vormen een ware plaag.
* En de economie heeft last van zijn eigen succes: we zijn zo duurzaam gaan leven, dat de overheid, aangewezen op belastingen uit grondstoffen en afval, worstelt met teruglopende inkomsten.
* Sommige mensen verlangen terug naar vroeger: toen je nog met het vliegtuig goedkoop op reis kon.
Achteraf gezien lag de oplossing altijd al binnen handbereik. We durfden er alleen niet goed in te geloven.
Het hier geschetste toekomstbeeld is gebaseerd op gesprekken met dr. Frank Dietz (PBL), prof.dr. Wim Heijman (WU), dr. Corine Hoeben (RUG), mr. Willem Hoogendijk (stichting Aarde), prof.dr. Arjo Klamer (EUR), prof.dr. Daan van Soest (VU, UvT) en dr. Henk de Vos (RUG) en op artikelen van prof. Herman Daly. De citaten zijn echt.
Op maandag 16 januari is Arjo Klamer te gast in het KennisCafé in De Balie over alternatieve visies op de economische crisis. Met verder Matthijs van Veelen en Eva van den Broek, columns van Maarten Keulemans en Jelle Reumer en een experiment van Science Center NEMO. Presentatie Martijn van Calmthout. Entree € 7,50 (5,00). Reserveren op www.debalie.nl
woensdag, januari 04, 2012
That's the Question
Pim uit Maastricht of Amsterdam of Breda debuteert. Misschien zou hij toch ook liever de presentatie van het programma voor zijn rekening wil nemen. Eeuwige roem en eeuwig zonde.
http://www.eo.nl/programma/thatsthequestion/2008-2009/page/That_s_the_question/episode.esp?episode=12835327&programs=4508819
dinsdag, januari 03, 2012
There are lies, big lies en Statistics, maar dit is tamelijk overduidelijk
Gemiddelde leeftijd stijgt in alle landen en Kinderen Per Gezin daalt in alle landen en convergeren naar hetzelfde niveau.
zondag, januari 01, 2012
Cross Domain
Soms denk je dat je een dubbelganger hebt, soms komt hij uit een vorige leven zoals deze meneer. Hij is geschilderd door Jan Sluijters en te zien in het Singer Museum in Laren. Nog op de laatste dag van 2011 maakten we een uitstapje naar deze fantastische tentoonstelling van dit Schildersbeest zoals Sluijters genoemd is.
Dit spits geschilderde bijna evenbeeld legde als eerste de link tussen sterrenkunde en wiskunde. Dat is typerend voor kennismanagement: pas kennis uit het ene domein toe in het andere en je weet nooit wat voor moois tot stand komt. Een goede tip voor innovatie: denk cross domain. Daarmee een van de basisopdrachten voor mezelf en voor de politiek, wetenschap en bedrijfsleven: stimuleer cross domain thinking. Dit is de enige sleutel voor vooruitgang.
zaterdag, december 24, 2011
Liefde à la carte. Aardig inkijkje in relaties
Milou van Hintum en Jan Latten: Liefde à la carte. Trends in moderne relaties (192 pag. Archipel, 2007 ISBN 9789063053116)
Het hoofdstuk Aaijd weure met diech mis ik een beetje. De vraag waarom wij eigenlijk bij elkaar blijven wordt niet beantwoord. Maar door te kijken naar hoe het anders gaat ordt het idee toch langzaam duidelijk waarom (met Ge Reinders te spreken) "de leefde blief greuije met de jaore".
Het citaat uit de inleiding spreekt boekdelen: 'Houden van" is vaak meer een kosten-baten analyse dan jezelf in de gaten hebt. Wie denkt dat passie en romantiek allesbepalend zijn voor een succesvolle relatie weet na het lezen van dit boek wel beter.
Vilan van de Loo schreef de volgende recensie.
Waar moet het toch heen met de liefde, wat is er toch aan de hand? De vanzelfsprekendheid waarmee liefde begint en voor altijd duurt, lijkt verdwenen. Ben je realistisch of cynisch als je twijfelt aan de romantiek? Op deze en andere vragen is er nu een antwoord in het boek Liefde à la carte.
Onderzoek, interviews en uiteenlopende literatuur vormen de basis voor liefde à la carte. Hierin geen case stories, maar fragmenten uit interviews met vooral bekende Nederlanders. Na een uitgebreide inleiding en uitleiding, gaat het vooral om zeven hoofdstukken. Dat zijn: (1) IK: vrij & ongebonden, onrustig & onzeker; (2) Zielige alleenstaande of happy single?; (3) Fatima, het allochtone zusje van Bridget Jones; (4) Zo nuttig is een partner!; (5) Zoekende mannen en succesvolle vrouwen; (6) Vind je spiegelbeeld en (7) Uithuilen en opnieuw beginnen.
Steeds meer mensen zijn single, soms langer, soms korter, en dat heeft niets meer van het ' zielige' van vroeger. Het is normaler geworden, maar daarmee niet gemakkelijker voor degene die tegen zijn of haar zin geen relatie heeft. De maatschappij is veranderd, stellen de auteurs. Het 'ik' staat voorop, het 'ik' dat alles uit het leven wil en moet halen op elke gebied. Het 'ik' moet dus kiezen, en dat geldt ook voor de romantiek:
"Stel nu dat alle Ikken vaker en meer alternatieven afwegen. Dat ze zich minder verplicht voelen aan, en verbonden met elkaar. Dat ze langer blijven doorzoeken naar wat ze willen en bij wie ze horen. Dat ze steeds minder bereid zijn hun plezier op de korte termijn in te leveren in de hoop daar op langere termijn duurzame liefde voor terug te krijgen. In dat geval worstelt élke IK met de onrust en de onzekerheid die de keerzijde zijn van de veelgeprezen en gekoesterde vrijheid en ongebondenheid."
Die emotionele overweging stuurt het gedrag. Voeg daarbij emancipatie van mannen en vrouwen, de vrijheid om kinderen te krijgen buiten het huwelijk om, relaties die niet gebaseerd zijn op wederzijdse financiële afhankelijk (hij werkt, zij zorgt) en de keuzevrijheid is werkelijk overweldigend. Alles kan. Zie dan maar eens te kiezen en aan die keuze trouw te blijven.
In het boek beschrijven de auteurs de verschillende relatievormen die daardoor zijn ontstaan en zich nog steeds vormen. De hoofdstuktitels geven vaak de nuances aan: enerzijds-anderzijds. Ja, single zijn heeft veel voordelen, maar anderzijds ook nadelen. Ja, een partner is nuttig, maar met enig cynisme beschrijven de auteurs ook hoeveel vrouwen er door de partner mishandeld worden.
Wie geen boodschap heeft aan analyses van oorzaak en gevolg, kan meteen door naar het laatste hoofdstuk over de toekomst. 't Staat vol slecht en goed nieuws. het slechte eerst: het IK blijft bestaan en daarmee het dwingende accent op zelfontplooiing en op de kritische blik op de toegevoegde waarde van een romantische relatie. Nu het goede, waarbij de auteurs vooral uitgaan van hoogopgeleide mensen, zoals zijzelf. Hoogopgeleide vrouwen vinden hun beste kansen in lager opgeleide mannen; een groep die over dreigt te schieten als ze niet beter hun best doen om relationele kwaliteiten te ontwikkelen. Hoogopgeleide mannen beginnen vaker een tweedepleeggezin en staan daarmee onder zware financiële en emotionele druk. Waar blijven de andere groepen mannen en vrouwen?
In de nabije toekomst zullen romantische relaties steeds korter duren, concluderen de auteurs. Het is kennelijk ouderwets om in de liefde voor altijd te geloven. Het boek is overtuigend in de analyses, meeslepend geschreven en na het lezen ben je daarom geneigd alles te geloven. Dat stemt niet opgewekt. Het is tijd voor een evenwicht, voor een wetenschappelijk boek over liefde die werkelijk een leven lang duurt. Voor de hard core romantici onder ons.
Belofte:
"Als je wilt begrijpen waarom je nu alwéér single bent, waarom steeds meer kinderen 'papa' zeggen tegen een man die er als hun opa uitziet, en hoe het komt dat mensen het moeilijker vinden dan ooit om bij elkaar te blijven, dan is dit een boek voor jou. Kijk naar je eigen leven, naar je vriendenkring, en je herkent het vast en zeker: zoekende dertigers, gescheiden stellen, alleenstaande moeders, tweedeleg vaders en eeuwig loslopende mannen."
Praktisch nut:
Aanwezig. Het boek verstrekt fundamentele inzichten waardoor je beter kunt kiezen in liefdesland. De verstrekte adviezen zijn schaars maar waardevol.
Kanttekening:
De feitelijk en analytische benadering zijn tamelijk vernietigend voor het geloof in liefde die voor altijd duurt.
2012: Nieuwe Wegen, Nieuwe Kansen
De geboorte van 2012, dan wel de nieuwjaarskaart en -wens is ook dit jaar weer enerverend verlopen. Het hele jaar pik je trends op en denk je na over wat er het thema wordt van onze nieuwjaarsgroet. Thema’s te over want er valt veel te wensen.
Contact maken was een terugkerende gedachte, waarbij "ik-jij"-lijntjes en het "Hier en nu" een belangrijke rol speelden. Touwtjes en kleine wasknijpertjes flitsten door de gedachten. Of vogeltjes die zittend op verbindingslijntjes hun wens twitterden naar de verbouwereerde kaartkrijger.
Maar dat werd hem niet. Het nieuwjaarsproject is een samenwerkingsproject waarbij iedereen in het gezin zijn rol speelt. Er wordt gewikt en gewogen en soms sneuvelt een idee in schoonheid.
2012 is het jaar van de nieuwe wegen. De kinderen het huis uit en we voelen dat daarmee ook wijzelf min of meer een andere route opgaan. Een soort herwonnen vrijheid voor ons allen. Gezellig weer een nieuwe werkelijkheid ontdekken. Iets om je op te verheugen. Al tref je op die wegen beren aan, er liggen vooral ook kansen. Nieuwe vrienden, nieuwe woningen, nieuwe collega’s, kennis en ervaringen. We grijpen ze met beide handen aan en hopen dat al onze vrienden ook zo in de wereld kunnen staan. Zoniet is er altijd een kans om hen daarbij te helpen.
De kersverse dokter gaat in Breda wonen en pendelt tussen randstad en provincie, en de kersverse studente vindt haar nieuwe weg in Utrecht, op zoek naar onderwijskundige klasse. Ikzelf verdiep me wat meer in de politiek en ook de muziek brengt zo zijn nieuwe avonturen. En voor veranderingen op het werk altijd een bron van zorg en opwinding, maar ook voldoening en zingeving.
Wat rest was slechts de vormgeving, op zoek naar een zelf modelleerbare metrokaart kwam ik verschillende tools tegen. Op zich een interessante zoektocht naar schema’s die ook in het bedrijfsleven toegepast kunnen worden, maar helaas was ik de benodigde programmeerkennis niet machtig. Dus verder zoeken.
Wat dacht je van Wordle (www.wordle.com). Ik hat al eerder een woordenwolk gemaakt, waarom niet mijn hele adressenboek in Wordle. Genoeg steden om een nieuw pad aan te geven.
Uiteindelijk bleek dat toch iets teveel van het goede en zo ontstond en een iets eenvoudigere variant. Bijkomend voordeel dat jullie ons weten te vinden, zowel opde kaart als in cyberspace.
Een goede Reis Gewenst!
vrijdag, november 11, 2011
Vendaog höb iech geinen tied
Ut Leedsje veur Vastelaovend 2012
Vendaog höb iech geinen tied
Bij us in de gooj kamer is ’t einen oonderein
pekskes, pruke, alles ligk doorein
de dikke zjiem steit neve d’n tv
confetti vinste zelfs op de plee
Op d’n dressoir steit in de stöb gesjreve:
Wat e gelök um hei te mage leve..!!
Vendaog höb iech geinen tied
um te pótse, um te koke, veur de striek
want noe is ’t weer zoe wied
um te springe veur dee ketelemeziek
Vendaog höb iech miech belaof
- en dat nump miech geine aof -
tot es ’t asselegoonsdag is
iech vaan dee Vastelaovend gaar niks höb gemis….
’t Huteke vaan ama kump ouch noe weer good vaan pas
en vaan ampa is dee slippejas
Die sjoen kalbas waor vreuger vaan tant Nie
deen hoege zije vaan miene noonk Pie
Vaan keends aof aon is ’t us mètgegeve:
Wat e gelök um hei te mage leve ..!!
Vendaog höb iech geinen tied
um te pótse, um te koke, veur de striek
want noe is ’t weer zoe wied
um te springe veur dee ketelemeziek
Vendaog höb iech miech belaof
- en dat nump miech geine aof -
tot es ’t asselegoonsdag is
iech vaan dee Vastelaovend gaar niks höb gemis…. (2x)
vrijdag, september 23, 2011
Kennis Economie Stinkt?
Je financiert een scheepstransport van Shanghai naar Rotterdam en weet dat als een Chinees bedrijf iets verscheept, de lading 5 dagen sneller geladen wordt en stelt daarom voor aan de klant ook wat Chinees spul mee te verschepen en wint voor de klant 5 transport en kredietdagen. Bespaart de klant zo een half miljoen aan financierings- en verzekeringskosten. Hij vraagt een fair deel, zeg een ton. Met nog wat winst van de Chinees en tel uit de winst van deze kennis transactie: 125.000.
De slimmigheid van de trader en zijn contacten maken het verschil en de beloning is navenant, zeg 20.000 euro. Snel verdiend? We noemen dit een Bonus, omdat zonder dat verschil 125.000 euro minder was verdient. En dat dit louter en alleen door persoonlijke inzet tot stand is gekomen. Kennisbusiness is peoplebusiness.
Totaal verwerpelijk, waarom? Het verdienen aan kennis en kennissen stinkt, maar dat is helaas precies wat de kennis economie betekent. Mensen die hun ontwikkelde kennis en kennissen inzetten kunnen ogenschijnlijk steeds makkelijker hun geld verdienen of kosten besparen. Nog wel, maar op dit moment puilen de universiteiten uit en is de jeugd maar met een ding bezig: kennissen maken. Slim. Als we op deze weg voortgaan zal het voor mensen die aan een kennisgebrek en/of aan contactstoornis lijden steeds moeilijker worden hun geld te verdienen, of hun uitgaven binnen de perken te houden.
Iedereen kan de handen uit de mouwen kan steken, het is helaas zo dat niet iedereen (sociaal) intelligent is. Bij een kenniseconomie zullen mensen in een contact- en kennisachterstandssituatie hard geraakt worden.
Zij zoeken massaal hun redding bij de sabotage van de globalisering en euro, het ontmantelen van de merocratie en het belachelijk maken van hun vertegenwoordigers en het verketteren van kennisprofiteurs. Het zal niet helpen, uitstel van executie, valse hoop.
Hun aansporen hun hersenen beter te gebruiken is als een dove toeroepen dat hij beter moet luisteren.
De kenniseconomie stoelt op de maak- en diensteconomie. Zij die daarin werken verdienen erkenning, solidariteit en ondersteuning. Bijvoorbeeld door belasten van overwaardering van kennis transacties, verbeteren van de toegang tot kennis en contacten, bieden van (tweede) kansen om te leren, beter waarderen van fysieke arbeid en de fysieke gevolgen daarvan verdisconteren, gehoor geven en zich vertegenwoordigd voelen.
Het verlossende woord.
God schiep de mensheid. Dat ging en hele tijd goed tot iemand een idee kreeg (de Idealist).
Mensen om hen heen zien wel iets in dat idee, het wordt een Beweging.
De Beweging groeit uit en gaat zich organiseren: krantjes, boekjes, vergaderen, bestuur, statuten.
De Organisatie heeft een belang, namelijk Het Idee uit te dragen en te vertegenwoordigen.
De Idealist heeft een ander idee of sterft. De organisatie wordt een Instituut. Het Instituut verwisselt het uitdragen van het Idee, met het eigen-belang de organisatie in stand te houden.
De Leiders van het Instituut verwarren het voortbestaan van het Instituut met het voortbestaan van hun Lucratief Leiderschap
De Afgunstigen knagen aan de poten van de Stoel en verongelijkt en rancuneus splitsen ze zich af in instituutjes. Ze kannibaliseren de stamvader, die ze en passant toch blijven liefhebben.
Maar telkens wanneer ze elkaar zien nemen ze elkaar de maat wanhopig zoekend naar het verschil dat hun bestaansrecht zou moeten rechtvaardigen.
Het Idee heeft zijn nut bewezen en zijn beste tijd gehad. Het Instituut en de inmiddels talrijke Instituutjes houden zichzelf in stand en vervreemden van de Beweging en proberen elkaar de vliegen af te vangen. Steeds verbetener spittend aan de Valkuil.
Er moet een catastrofe aan te pas komen vooraleer alle die belangen ineens in Het Niet verdwijnen en het Idee weer boven water komt. Waar het allemaal ook alweer om draaide.
Aldus opent de zelfvervullende doemdenker de weg voor de nieuwe heilprofeet, die het verlossende woord spreekt en ons uit ons lijden verlost.
vrijdag, september 09, 2011
Ik worstel en kom niet boven
Mijn bewondering voor Bril is groot en zijn laatste pennenvruchten heb ik dan ook vooral met belangstelling en enige weemoed moeten lezen. Een optimistisch verslag van versneld aftakelingsproces dat om meer redenen een onbevredigend eind krijgt. Hoe ver gaat een mens, hoe ver gaat een beroemde Nederlander. Wederom zet het je aan het denken over lijden.
vrijdag, april 22, 2011
Bril, de echte wereld mist je.
Briljante columns, kronkels nieuwe stijl, ik mis ze. Al was het niet liefde op het eerste gezicht zoals blijkt uit mijn woordenfrutsel uit 1999, toen hij nog in het Parool was te bezichtigen. Ook in 1997 heb ik eens een BrilBoek (met Dirk van Weelden) op wandelvakantie meegenomen. Omdat dan elke gram telt dacht ik per hoofdstukje de blaadjes weg te kunnen gooien. Ik kwam niet verder dan 2 scheursels. De werkelijkheid bleek toen nog boeiender, maar nu weet ik beter. Een Brilse blik plaatst het leven in een ander kader, een perspectief dat we node missen.
De columns van Martin Bril in het Parool had ik eigenlijk nog nooit gelezen, ik geef het toe. Voor een krant schrijft hij ze iets te lang naar mijn smaak. Totdat zijn compilatie als spaarboek werd gepromoot.
We sloegen aan het sparen want zegeltjes, airmiles, bonussen en kortingen, daar gaan we voor. Niets is mooier dan gratis en als het Parool zijn lezers denkt te lokken door het belonen van hun spaarzin met een boek uit eigen stal; wie zijn wij dan om deze sigaar uit eigen doos aan onze neus voorbij te laten gaan.
Na het verzamelen van luttele zegeltjes kwam Martin Bril in boekvorm thuisbezorgd. Wat we in huis halen wordt gelezen, dus in afwachting van Voskuils 5de (ta-ta-ta-taaaaah) kon Bril dienen als de warming up.
Korte verhalen. Wat lang is voor een column krijgt in boekvorm een andere dimensie. Lekkere kijkjes op ons Amsterdamse straattoneel. Dichtbij en aanstekelijk: Fietsen door het Vondelpark, Harry de reiger, Bob de Yankee-fan en een dochter die zich identificeert met de helaas gedissideerde Spice-girl.
Een positieve kroniek in een stad, waarin het onderste uit de mens het makkelijkst lijkt boven te komen. Voyeuristisch met oog voor de kunst van het levensonderhoud.
"Idioot!", bitst men hem toe, als hij vertederd, haast verliefd, staart naar een moeder, die haar baby bedient met een in haar mond geprakte banaan.
Een boekje als een galerie van kleine, goed getroffen tafereeltjes. Na de ontdekking van de hemel moet het met een beetje oefening lukken ook wondertjes 'down to earth' bloot te leggen.
zaterdag, maart 26, 2011
Geluk is niet Gewoon, Lennette van Dongen
Donderdag naar Lennette van Dongen geweest. Het ging over bergen en dalen, over geluk dat niet gewoon is, dat niet komt aanwaaien, dat veroverd wordt, en het ultieme geluk dat je ervaart als je de noodzaak van zingeving kan weerstaan. Vroeger zeiden ze: geluk is voor de domme, maar gelukkig zijn we niet meer zo dom. Wat nu?
Er waren politieke leiders die het doel van de politiek zagen in het stimuleren van het geluk van de samenleving. Zij beseffen dat geluk niet voor het oprapen ligt en niet vanzelf gaat. Dat het niet gewoon is op het leukste plekje op aarde te wonen. Maar zij gaven het op, zie wierpen de handdoek in de ring. Nu lopen we met een blijde onverstoorde glimlach ons noodlot tegemoet. We breken af wat we moeizaam opbouwden. Ons kwam de werking zo gewoon voor, dat we dachten dat het vanzelf sprak. Het gewoon genieten, geluk voor beginnelingen, lachte) ons toe. Het is makkelijk gelukkig te zijn als de zon schijnt en je de wind mee hebt, zegt van Dongen. Nee als het tegen zit, de regen met bakken uit de hemel valt, dan begint het grote geluk voor gevorderden.
Lenette van Dongen: Hoogseizoen http://t.co/BpRDhrR Youp's spiegel zonder zuurpruimerig geroeptoeter. Verplichte kost!
zaterdag, maart 19, 2011
Met weemoed denken we terug....
Mooi filmpje op youtube van de laatste momenten, inclusief de dodenmars.... en twee beteuterd kijkende clowns ---->
vrijdag, maart 11, 2011
Groete oet de Chambre de Reflection
Eeder jaor laote veer de boel, de boel
oontrekke veer us aon dat kopkrètsend gekrioel
veur us broednudig stökske gelök,
trèkke veer us in Mestreech weer trök.
Daor genete veer vaan ut reuzeraad dat drei daog bove bleif stoon,
veurdat veer weer met pijn in ut hart naor hoes tow moote goon.
Es Slivvenier us daan auch nog met zien goddelik weer bedach
daan bestèrf veur dreij daog op us snoets dé gulle lach.
Mèt us beste vrun beijein in de Chambre de Reflection
loape veer klasjenerend van de Knijnspiep tot ut lètste poompstation
Daor maake veer op tandvleis en aon ut eind vaan us Letien
unne prachtige foto es bewies vaan dit ultieme saamezien
Zoeväöl beer is nudig veur complete oontnuchtering,
zoeväöl gezaangk hellep beij de oontwapenende oontmaskering;
herbore trekke veer weer ut noeste noorde of ut wilste weste in
in de hoop tot un eeder d'r weer u vol jaor tege kin
Salut leef luij
Volgend jaar probere veer ut opnuij.
Mestreechse VastelaovundLeedjes Wolk
Je neemt alle teksten van de carnavalsliedjes van Maastricht en gooit die in Wordle. Dan krijg je bovenstaand resultaat. Grootste lettertype geeft het woord aan dat het meest voorkomt. Je kunt zien dat Carnaval niet om bier draait maar om Iech en Diech (ik en jij).
Wordle is a toy for generating “word clouds” from text that you provide. The clouds give greater prominence to words that appear more frequently in the source text. You can tweak your clouds with different fonts, layouts, and color schemes. The images you create with Wordle are yours to use however you like. You can print them out, or save them to the Wordle gallery to share with your friends.
vrijdag, maart 04, 2011
Altijd leuker om te zien hoe het niet moet: Powerpoint
Alles moet met powerpoint en iedereen weet hoe het moet en vooral hoe het niet moet. Dat geldt voor meer dingen, maar dit terzijde. De roeptoeteraars hebben de lachers op hun hand. Dus geniet ervan.
zondag, februari 27, 2011
Het is een keuze, en de keuze is aan u.
Marleen Barth hield een vlammend betoog tijdens het PvdA-congres. Een links tegengewicht is nodig. Weisglass hield een vlammend betoog in de Volkskrant voor een linkse meerderheid in de 1ste kamer, een pleidooi voor een echt minderheidskabinet dat zoekt naar de grootste en niet de kleinste meerderheid in de Kamers. Waarom een eerlijk evenwicht noodzakelijk is maakte Barth duidelijk:
"Het is een keuze, om kunst en cultuur weg te zetten als overbodig, suspect of geldverslindend.
Het is een keuze, om mensen met een dubbel paspoort te degraderen tot tweederangs burgers.
Het is een keuze, om licht verstandelijk gehandicapten weg te definiëren uit de zorg en aan hun lot over te laten.
Het is een keuze, om mensen die zijn aangewezen op de sociale werkvoorziening te veroordelen tot een leven van nietsdoen voor de televisie.
Het is een keuze, om een drempel van duizenden euro’s op te werpen voor de jeugdzorg, en zo voor lief te nemen dat kinderen veel te laat of helemaal geen hulp krijgen.
Het is een keuze, om illegalen te achtervolgen met strafbaarheid alleen maar omdat ze bestaan.
Het is een keuze, om je onbeschrijflijke rijkdom niet meer te willen delen met de honderden miljoenen mensen die moeten overleven van minder dan een dollar per dag.
Het is een keuze, om uitsluiting en beschimping van moslims te beschouwen als een schappelijke prijs om je bezuinigingsagenda er door te kunnen drukken.
Het is een keuze, om mensen vooral te bevestigen in hun wantrouwen, hun vooroordelen en hun frustraties, en om hen niet voor te houden dat het ook anders kan."
Maar wat dan wel......
Marleen schets de PvdA droom, ze kiest voor:
"Een land waarin gezondheidszorg, onderwijs en kinderopvang gezien worden als een gouden investering in menselijke waardigheid én sociaal-economische groei.
Een land dat zich er niet bij neerlegt dat laagopgeleiden zeven jaar korter leven dan hoogopgeleiden, en dat niet accepteert dat slimme kinderen met laagopgeleide ouders een zichtbaar kleinere kans hebben om hoger onderwijs af te ronden.
Een land dat zich niet afwendt van verwaarlozing, mishandeling en onmacht, maar actief mensen de zorg biedt die nodig is om hen en hun kinderen een kans op een fatsoenlijk bestaan te geven.
Een land dat voorop wil lopen in het bedenken van innovatieve oplossingen voor de grote vraagstukken van onze wereld: voldoende voedsel en schoon water voor ieder mens; een eerlijke verdeling en duurzaam gebruik van grondstoffen en energie; het afwenden van gevolgen van vervuiling en klimaatsverstoring.
Een land met hoge ambities in het ontwikkelen van oplossingen voor problemen waar de hele mensheid mee kampt: dat Nederland.
Een land waarin iedereen zich thuis en veilig voelt. Waarin nooit iemand opgegeven wordt, zelfs niet mensen die zich door hun daden buiten de gemeenschap lijken te plaatsen.
Een land waarin we de moed kunnen opbrengen om elkaar met onbevangenheid en vertrouwen te treden, en elkaar niet verketteren of uitschelden om wat heilig of dierbaar is.
Een land waarin niet de grootste mond, maar de beste ideeën de doorslag geven. Waarin wegpiraten en reaguurders geen vrij spel krijgen, maar waarin iedereen aanspreekbaar is op het aloude adagium ‘wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet’.
Een land dat voluit zijn rol speelt in Europa en de internationale gemeenschap.
Een land dat zich niet verschanst onder de dekens, achter de dijken, maar kiest voor een nieuwsgierige, ondernemende relatie met de wijde wereld om zich heen.
Een land dat beseft dat het gegrondvest is op een lange en stabiele historie van vrijheid, gematigdheid, sociale rechtvaardigheid en tolerantie, en dat die traditie met verve en overtuigingskracht uitdraagt in de wereld als lichtend baken van mensenrechten."
Ja, dat willen we allemaal...maar
Dat land komt er niet vanzelf. Helaas.
Dat land komt er ook niet als we ons onze gang laten gaan. Helaas.
Dat land komt er ook niet als de overheid het allemaal laten bedenken en oplossen. We kunnen onze verantwoordelijkheid niet afkopen. Helaas.
En op eigen houtje lukt het ook niet. Helaas.
Ik ben bang dat we alleen samen dit kunnen oplossen....
De PvdA is feitelijk de enige partij op dit moment die in staat moet zijn inhoud te geven aan de gezamenlijkheid. Zeker nu steeds meer geluiden binnen de partij bereid zijn ook de meer liberale gedachten te omarmen en in de laatste jaren is gebleken dat ook bij de PvdA heel wat ogen zijn geopend...
Want het was ook een keuze, om mensen die het wel kúnnen, hun onwil te subsidiëren,
en het was ook een keuze, om mensen die het wel kunnen betalen uit de wind te houden,
en ook om mensen die bewust asociaal en oningeburgerd gedrag verkiezen, de hand boven het hoofd te houden, enzovoort. Dankzij Fortuin heeft daar toch een fikse kentering plaatsgevonden, al zal de buitenstaander de PvdA nog graag het etiket uit de vorige eeuw willen blijven opplakken, dat is wel zo makkelijk.
De PvdA maakt langzaam maar zeker stappen waarbij de overheid meer gaat fungeren als begrenzer en katalysator, als coach en overbrugger. Een hartelijke duw in de rug voor hen die niet kunnen maar wel willen, een onplezierig vangnet voor hen die weigeren. En rust voor hen die nooit meer kunnen. Niet op basis van bangmakerij of oneerlijke laat-de-markt-zijn-werk-doen prikkels, maar op basis van preventie, tijdelijke steun, gemeenschappelijke voorzieningen en sociale infrastructuur.
OK, de staat is geen geluksmachine, maar ook geen angstaanjager.
Een rugzak voor die nodig heeft en zolang die het nodig heeft.
De echte keuze is:
- wie helpen we en hoelang en met hoeveel en wat eisen we daarvoor terug.
- wat begrenzen we, wat accepteren we en hoe controleren we dat.
De keuze is: wie vertrouwen we deze echte keuzes toe?
Ook dit keer stem ik op de PvdA en hoop op een links tegengewicht, waardoor echte keuzes op een gebalanceerde manier gemaakt kunnen worden. Niet om dit kabinet weg te krijgen, maar om de minderheid door een ruime meerderheid gedoogd te laten krijgen.
zondag, januari 09, 2011
Oh Dennennaald.
Het is zondag, de sneeuw is weggesmolten en de wolken hebben een goede bui. De kerstbomen worden van drie hoog uit ramen gekieperd, achter fietsen over straat geslingerd en vanuit stegen en straten versleept naar het Museumplein, of wat daar op dit moment nog even van over is.
Een vlammenwerper katalyseert de ontbranding, het eeuwige blaasorkest vuurt ook nu weer de vlammen aan en de wind blaast de rookpluimen de goede (lees andere) kant uit.
Af en aan worden er weer verse, goed in de naalden zittende dennen of sparren wegens ketterij op de brandstapel gesmeten. Al dan niet gekluit of gekruisigd. Een eruptie van vuur verblindt steeds opnieuw het oh en ah roepende kinderrijke publiek: het eeuwige vuur, als je tenminste op tijd naar huis gaat.
De kerst zit er weer op, op de valreep hebben we het het heilige vuur aanschouwd, de verlosser is in de buurt en de drie koningen zijn alweer op weg naar huis, met winterbanden en al. Terwijl het wassende water Borgharen in de greept neemt, zullen wij voorlopig niet meer dromen van een witte kerst. God bespaar me.
Her en der doet alleen een verdwaalde dennennaald nog denken aan de besneeuwde en vorstelijke maar goddeloze feestdagen. En nou nog de overmatige kilo's eraf slijten.
Smart: alles draait om de eenvoud.
In 1999 schreef ik een leuk verhaaltje over de Smart, die in het Autodelenwagenpark was opgenomen als proef. Autodelen is ter ziele (te vroeg, te ingewikkeld), maar herrezen in het zeer effectieve Greenwheels. De eenvoudige simpele Smart heeft het niet helemaal gemaakt. Toch heeft inmiddels elk automerk zijn eigen Smart variant.
Smart had bedacht het simpeler te maken. Geheel mijn idee: Common Sense and Simplicity. Maar daarmee wordt het er niet eenvoudiger op, zoals u zult lezen. Eenzelfde ervaring heb ik nog dagelijks met mijn IMac, de simpelheid zelve zou je zeggen, maar deze verstokte Windows gebruiker voelt zich nog dagelijks een Apple-beet. Zoekend naar het trema op de i (alt-u lostlaten i), vertwijfelend afvragend waarom de Delete toets ontbreekt (alleen de backspace) en waarom op de Iphone/Ipad de pijltjestoetsen niet in het elektronische toetsenbordje zijn toegevoegd. Een levensgrote ergernis die makkelijk had kunnen worden voorkomen.
Minder toetsen lijkt wel overzichtelijk, maar is knap verwarrend. Voor de rest, net als ten aanzien van de Smart geen kwaad woord over deze innovaties. Zeker nu op de IMac ook de Apps hun intrede hebben gedaan kan een kind de was doen. And that's what it is all about!
We moeten de maatschappij niet zo ingewikkeld maken dat iedereen gestudeerd moet hebben om er in te kunnen functioneren, we moeten het functioneren zo eenvoudig maken dat niet iedereen smart hoeft te zijn om zich in zijn element te voelen. Kenniseconomie is een ecomonie die de kennis gebruikt niet een maatschappij waarbij macht alleen is voorbehouden aan hen die de kennis hebben.
Voor hen die de Smart sensatie nog een keer wil meebeleven...
We leven in 1999 er rijden in Amsterdam 10 Smarts rond, in de buurt van de PC Hooft.... Uit de oude doos:
Ja, dat wilt u wel weten; Ik zie het, u staat te popelen. Zelf in zo'n dingetje rijden dat kan natuurlijk niet, want dat is toch voor de grachtengordelaars. Maar de sensatie wil u wel beleven, niet soms?
Ik deel al anderhalf jaar auto en nu wil het feit dat Autodelen Amsterdam twee autootjes, die passen op één dure parkeerplek, wel een boeiend concept vinden. Je parkeert een Smart bijna als een winkelkarretje, al schuivend schurk je het ene tegen het andere Slimmerikje aan. Je mist alleen het kettinkje en het statiegeld.
Zaterdagochtend, boodschappen doen. We hebben veel nodig, dus toch maar even een autootje delen. Op de standplaats staan alleen maar Smart's, als dat er maar allemaal inpast. Nou ja we zien wel.
Aj, hoe gaat dat slimmeding open? Geen slot op de fors uitgevallen deur, die de hele zijbeuk beslaat. De achterklep heeft wel een slot waarmee je het raam eruit tilt en de achterklep kan laten zakken, als ware het een ambulance.
Een druk op de sleutel, wil wel eens helpen, en ja hoor... plop, de deur ontgrendeld, instappen maar.
Hij zit lekker ruim. Nu starten. Waar zit het contactslot? Schiet op mijn vrouw wacht en de kleine is alleen thuis. Zoeke, zoeke maar... Niet bij het stuur, niet op het dashboard. Ah, daar ligt wel de handleiding, die zoeken we op. Het contactslot zit bij de handrem; stom, stom, stom, dat ik daar niet aan dacht.
Hij doet het, nu oppassen dat ik de roodgele voorligger niet bumper, als de Smart tenminste beschikt over een dergelijke bufferzone: in zijn achter-uit. Ah; de pook zit tenminste op een normale plek; maar wat staat er allemaal op: +, - en nog wat letters. De R zal het wel zijn, dat heb ik meer gezien. Koppeling indrukken, waar is die nou weer, of was het een automaat? Ik zie alleen de rem en de gaspedaal. Voorzichtig gasgeven: Yes!!! hij rijdt, wat een ervaring.
Achter-uit rijden hebben we onder de knie, nou voor-uit nog. Ik probeer zenuwachtig alle standen van de pook die zonder noemenswaardig geweld te bereiken zijn, en zowaar met wat gas gaat het wagentje aan de wandel en daar is mijn vrouw ook al, wat kijkt ze boos.
"Wat heb je nou weer!... Daar krijg je mij niet in!.. Als ons maar niemand ziet!.... Nou ik zit, schakel eens door." Hoezo door, dit is een volautomatisch wonderkarretje, of toch niet? Pookje naar de plus drukken, klinkt wel clever. Waw... het lijkt wel een stadsbus, de smart duikt in een andere versnelling, tellertje op het dashboard geeft 2 aan. Aah, ik vat hem en krijg de smaak te pakken. Pardon, druk abusievelijk op de rem; effe wennen zo'n non-pedaal koppeling.
Hoppa, shoppen maar. Great, er gaat veel meer in dan je denkt in zo'n achtersleuf. Twee AH-karretjes kunnen er zonder airmails en bonuskorting makkelijk in, zeker als je wat met de (voor?)stoelen gaat schuiven.
Terug naar huis, het stoot en hobbelt wel behoorlijk moet ik zeggen maar je hebt een prachtig uitzicht, het lijkt wel of je in een rijdende vitrine rondzoemt.
Zonder brokken weer aangesloten in de parkeerrij; weer een stuk smarter en een ervaring rijker: je moet wel steeds het verkeer in het oog houden en bedenken dat je op de openbare weg zit en niet als een blij-dat-ik-rij-peuter op de Efteling rondtoert.
zaterdag, januari 08, 2011
Voor een briefkaart op de eerste rang
In 1999 schreef ik: "Als we precies weten hoeveel vertraging de trein heeft, rijdt hij wat ons betreft op tijd. Hoe groter de helpdesk, die gereed zit voor al uw problemen, hoe beter het product. 'Waar voor ons geld'." Het is nu nog erger: als ons gemeld wordt dat er geen trein rijdt of wanneer er wel een gaat rijden of als we niet te lang hoeven te wachten op een helpdesk medewerker dan zijn de kwaliteitsnormen als gehaald. Treurig dat juist die twee voorbeelden nog steeds actueel zijn.
Deze week begonnen in mijn nieuwe functie en daarbij staat vertrouwen voorop als doel voor kwaliteit. Niet formeel maar professioneel. Uiteindelijk weten we best wel dat we om al die ellende zelf vragen, we willen voor een briefkaart op de eerste rang. Wie Kwaliteit wil, zal in de buidel moeten tasten. Wie Zorg wil hebben, Onderwijs, Vertrouwen, Nieuws, Kunst en Cultuur: Het kost geld.
En misschien is het wel eens goed hardop te zeggen dat de gebruiker betaalt en niet de gemeenschap. De briefkaart is afgeschaft en als we niet oppassen de Eerste Rang ook.
Trouwens nog bedankt voor alle kerst en nieuwjaarskaarten ook namen de PTT zoals dat in 2000 nog heette.
vrijdag, januari 07, 2011
Samen op zoek naar het ideaalbare.
1 Januari 1999 was het zover, goede voornemens en "vandaag wordt alles anders, het leven krijgt een andere wending." Althans dat hoopte ik. Ruim 10 jaar na dato is er wederom veel, maar tegelijk ook weinig veranderd. Ik ga al mijn oude gedachtenspinsels weer eens langs en eens kijken waar ze me toe brengen.
Paul Witteman, toen nog in B&W-café, had drie prototypes van "Nu wordt alles anders" aan tafel verenigd: drie gelukkige mannen, die enkele jaren geleden een rigoureus, weloverwogen, maar goed uitgepakt besluit hadden genomen. Of Paul nog andere carriërewisselaars heeft gebeld, die wellicht minder fortuinlijk waren met hun onherroepelijke beslissing en wel nog terugverlangden naar hun eenmaal verworpen status, vertelt het verhaal niet. Inmiddels zijn er complete TV series aan "De grote sprong in het diepe" gewijd en we zien nu ook wel de tenenkrommende naïve vruchteloze pogingen om een ander leven te beginnen.
Voor mij was het boerenbestaan niet bestemd (ik heb al een vrouw), vioolbouwen behoorde ook niet tot mijn ambities (dat loopt slecht af). Column-schrijver dat was wat: mijn pen gebruiken, mijn hart luchten, de wereld op het rechte pad zetten, mijn overvolle hoofd leegschrijven en mijn verzamelde ideeën saneren, fixeren en polijsten. Ja, dat vind ik nog altijd goed om te doen. Sommige gedachten moeten uit het hoofd: pas opgetekend, tonen ze hun waarde (of niet) en dat geeft hopelijk wat meer rust in de bovenkamer. Want de onrust neemt weer toe, en dat ligt niet aan het kabinet of aan Wilders. Het onvermogen om een Nieuw Verhaal te ontwikkelen geeft mij geen rust.
Na de traditionele nieuwjaarsdiscussie met vrienden realiseerde ik me wat mij drijft. Ik kan niet berusten in de wereld waarin alleen (nog) het (nog) haalbare wordt nagestreefd. Noem het naïf, dan bekeer ik me vandaag tot het naïvisme. Populisten stemmen hun idealen af op het haalbare, Naïvisten stemmen wat haalbaar is af op hun idealen. Gelukkig heb je nog genoeg naïvisten zowel onder Links en Rechts, onder liberaal en Confessionelen. Samen gaan we op zoek naar het ideaalbare.
PS Helaas het het Handboek voor Praktisch Idealisme niet meer leverbaar, ik ben bang dat dat al genoeg zegt.
dinsdag, januari 04, 2011
Kaasstolp onderzocht door Luyendijk
Het zijn net mensen sloeg op Arabieren in zijn vorige boek, zijn politici en het hele circus wat daaromheen zwermt ook mensen? Dat vraag je je bij het lezen van "Je hebt het niet van mij" wel eens af. Ontroerend was het relaas van een PVV-er die bij zijn natuurlijke achterban maar niet duidelijk gemaakt kreeg dat het gewoon hard werken is. De hele scène zit onder de kaasstolp gevangen, er is geen ontkomen meer aan. De soap (en ik geloof oprecht dat Joris dat niet negatief bedoelt) is een aaneenreiging van incidenten die al dan niet geënsceneerd elkaar triggeren. Het is een wonder dat dat nog leidt tot een redelijk georganiseerde samenleving. Het is al vaker geciteerd de afgelopen dagen, democratie is het minst slechte bestuursmodel, vind maar eens iets beters. Ik ben wel redelijk bekend met de politiek dacht ik, maar niet heus dus. Ik vind eigenlijk dat dit een mooie documentaire reeks verdient, met weerwoord en context, maar of De Kloof daar kleiner of misschien eerder groter van wordt, ik zou het niet weten. Ik meen wel te concluderen dat de media de Kaasstolp eerder uitvergroten / verergeren dan openbreken. Juist de media exposure brengt tijdrovende en weinig effectieve processen op gang en door de Nieuwspoort code onttrekt zich het hele voorspel aan het zicht.
zondag, januari 02, 2011
Aangesloten betekent nog niet: opgesloten.
Al struinend door het internet kwam ik een inspirerend verhaal tegen van onze wethouder Carolien Gehrels. Zei ziet Amsterdam als een stad van netwerken en uitwisseling. Bij een bijenkomst ter ere van het tienjarig bestaan van Amsterdam Internet Exchange (AMS-IX) gebruikte ze de totstandkoming en het succes van het 's werelds grootste netwerk der netwerken in Amsterdam als een perfecte illustratie van de wijze van denken bij de "meeste van onze professionals. Van advocaten tot architecten, van wetenschappers tot ondernemers en in de creatieve industrie. Zij allen bereiken hun doelen door het delen van verantwoordelijkheid en door het creëren van horizontale verbanden." AMS-IX omvat zo'n 400 netwerken. Het werd een succes omdat "AMS-IX zich manifesteert als een neutrale partner, die partijen voorziet van een efficiënte manier om internet verkeer te ondersteunen, maar tevens de technische verantwoordelijkheid en commerciële besluitvorming aan de aangesloten partijen zelf overlaat."
Deze mentaliteit van investeren, combineren, faciliteren en vrijlaten "stroomt door de grachten en door het bloed van deze stad. Al sinds eeuwen. Het zit in ons DNA en daar moeten we en kunnen we zoals we zien gebruik van maken."
Maar het vormen van netwerken en delen van waarden aldus Gehrels staat ook onder druk. Met name "door navelstaren en angst voor verschillen."
De voorbeelden leren ons dat "collectieve waarden worden bereikt door de interactie van individuele kwaliteiten. Door het erkennen van verschillen, is een gemeenschappelijke basis gevormd voor horizontale samenwerkingsverbanden. Laat ons daar steeds meer bewust van worden. Een netwerk van netwerken verkrijgt zijn waarde door diversiteit. Aangesloten is niet hetzelfde als opgesloten. Het is essentieel dat je kunt deelnemen aan het collectief zonder verlies van eigen identiteit. De stad is aangehaakte samenleving, gebouwd als een model dat individuen zowel als de verschillende gemeenschappen overstijgt.
Een mooi positief verhaal, dat aangeeft dat we waardevolle de bouwstenen in handen hebben in deze stad. En dat we deze moeten blijven ontdekken, ontginnen, aanboren, bijschaven, samensmelten, laten reageren, en uiteindelijk smeden tot iets waar we allemaal gelukkiger van worden.
Ieder steentje heeft zijn waarde, goud of zilver, tin of blik. En laten we zorgen dat iedereen dit weet, ervaart en overtuigd raakt en zichzelf een rol kan toebedelen. Laten we ervoor zorgen dat we ons beleid hierop verder afstemmen. Geen zielige verhalen over een groeiend aantal armen, die we helpen de globalisering te ondergaan. Maar een verhaal over iedereen die we nodig hebben, hun veelzijdigheid waarderen omdat die het mogelijk maakt om op zijn/haar eigen wijze aan ons geluk bij te dragen.
Originele bijdrage Gehrels: Gehrels: http://flpbd.it/SSID "Amsterdam as network of networks, as a model beyond individualism and beyond collectivism." en dat werkt!
zaterdag, januari 01, 2011
Kijkwijzer eindelijk aangepast aan PVV gedoogtegoed
Na bestudering van de beelden van de bijdrage van Mevrouw Zerfowski(PVV) in de gemeenteraadsvergadering van 25 November 2010 in Almere aangaande het Plusfonds voor het KlokHUIS*) hebben wij gemeend een nieuwe waarschuwingsclassificatie aan ons rijtje toe te moeten voegen. Dit om alle Nederlandse kinderen in het algemeen maar de Almeerse kindertjes van 6 in het bijzonder te waarschuwen voor, zoals de PVV-afgevaardigde verwoordt: (denk)beelden gemaakt door subsidieverslaafde omroepen met een ongetwijfeld hersenspoelende werking, door het prediken van de multiculturele geloofsbelijdenis en het inprenten van klimaathysterie.
De volledige inhoudsclassificatie luidt nu als volgt
Inhoudscategorie als resultaat van het classificeren van het Audiovisueel Product, waarmee de mogelijke schadelijkheid van het Audiovisueel Product voor jeugdigen door middel van een inhoudspictogram wordt aangegeven, bestaande uit: -in vaste volgorde- ‘geweld’ (pictogram: vuist), ‘angst’ (pictogram: spin), ‘seks’ (pictogram: voetjes), ‘grof taalgebruik’ (pictogram: schreeuwend mannetje), ‘discriminatie’ (pictogram: groepje mensen met één poppetje in contrasterende kleur), ‘drugs- en/of alcoholmisbruik’ (pictogram: spuit) en ‘multicultulturele geloofsbelijdenis en klimaathysterie’ (pictogram: klokhuis)
*)Zie:
http://politiekemarkt.almere.nl/Vergaderingen/Politieke-Markt/2010/25-november/19:00 voor de bijdrage van Mevrouw Zerfowski(PVV).
woensdag, december 29, 2010
Een paar stappen terug.
Mijn onder-de-kerstboomboek was 23 Dingen die ze je niet vertellen over het kapitalisme. 23 manieren om aan te tonen dat we in het vrije marktdenken te ver zijn doorgeschoten. Belangrijke heilige huisjes worden ontrafeld en op zijn minst van hun onomstreden voetstuk gehaald. Uiteindelijk komt de auteur Ha-Joon Chang tot 8 principes om te voorkomen dat de economie verder afremt, de ongelijkheid en onveiligheid wordt vergroot en frequentere financiële crises plaatsvinden.
Denk Vrije markt, maar denk met mate.
Erken dat de menselijke rationaliteit beperkt is.
Haal het beste ipv het slechtste in de mens naar boven.
Besef dat mensen niet altijd betaald krijgen wat de "verdienen".
We moeten "dingen maken" serieuzer nemen en beseffen dat de "post-industriële" kenniseconomie een mythe is.
We moeten een beter evenwicht organiseren in dynamiek van de financiële wereld en de reële activiteiten.
De overheid moet groter en actiever worden.
Ontwikkelingslanden moeten "oneerlijk" worden voorgetrokken.
Een paar zaken bevestigden mijn eigen opvatting een aantal waren ook nieuw. Met name de gedachten over onderwijs en het beperkte belang daarvan voor de kenniseconomie stonden haaks op mijn gevoel. Chang legt overtuigend uit dat Technologisch hoger ontwikkelde Diensteneconomieën in feite misschien minder opgeleide mensen nodig hebben. In Ding 17 betoogt Chang:
Wat rijke landen van armen onderscheidt is veel minder hoe goed hun burgers zijn opgeleid dan hoe goed hun burgers zijn georganiseerd in collectieve grootheden met een hoge productiviteit. De ontwikkeling van deze bedrijven vereist de ondersteuning van een reeks instituties die investeringen en het nemen van risico's aanmoedigen: beschermend handelsregime, geduldig kapitaal, tweede kans gevend faillissementswetgeving en verzorgingsstaat, subsidies en reguleringen met betrekking tot onderzoek en ontwikkeling en training, enzovoort....
Kortom een interessant boek, goed om wat dingen ook eens van de andere kant te bekijken en in een historisch perspectief te plaatsen.
maandag, december 27, 2010
Verbeterde Wereld, begint bij 2011
En toen werd ineens alles anders. Waren we ervan overtuigd dat het anders moest, werd het opeens anders anders. Het werd eigenlijk precies zoals we dachten dat het niet moest. We dachten dat we geleerd hadden: geen Links/Rechts maar samen werken aan duurzaam, verdraagzaam, vertrouwen, consuminder, transparanter, minder regels, samen met en dichter bij de burger. Maar we kregen niets van dat alles. Of nog erger alles van dit niet.
Diagnose: Geen verhaal, de secularisatie had ook de linkse kerk in haar ban. Al wilde men alles graag behouden wat deze kerk tot stand had gebracht, het verhaal voor de toekomst werd gewantrouwd. Eenmaal verworden tot welvarend en vergenoegd consument koesterende men bij naderend slecht weer de bereikte waarden.
Wake Up. 2011 is vernieuwd, niets is meer zeker en daar waar Rechts alleen op de bezuinigingstrom roffelt en Linkse hobby's als dankbaar slachtoffer opdoekt, zal Links zich moeten gaan herbezinnen:
Van Verzorgingsstaat naar Ondersteuningsstaat, ondersteunen van ontwikkelen, ontplooien en onttakelen.
Van Verheffen naar Verzelfstandigen: eigen kracht ipv eigen schuld,
Van levenslange subsidie naar overbruggingskrediet,
Van Risicomijdend en damage control naar preventie waar mogelijk en risico accepterend waar niet anders kan.
Van briefkaart op de eerste rang naar Eerlijke prijs
We zijn in een fuik gelopen en alleen door een paar passen terug te gaan kunnen we de goede weg weer vinden. In een veranderende wereld is doldriest doorgaan heilloos en stilstaan ondergaan.
Elke maatregel, elke wetmatigheid moet met Gezond boeren verstand uitgedaagd worden. Waarom hebben we dit bedacht en wat doet het en willen we dat. Wat uit de hand gelopen is moet simpeler en dat bereiken we niet door her en der wat weg te snoeien. Om in een andere richting te groeien moet bij de wortel worden begonnen. Geen kapmes of snoeischaar, maar de schop moet in de grond.
Links en ik ben niet de enige die dat denkt, moet een paar stappen terug en opnieuw met de kennis van nu een nieuwe overtuigende aanpak bedenken.
We hebben elkaar allemaal nodig, iedereen die inziet dat we op een doodlopend pad zijn geraakt moge zich bundelen en ipv te hoop lopen tegen dit kabinet komen met een meer overtuigend en toekomstvaster verhaal. Want dat is de echte reden voor waar het in 2010 misging.
zondag, december 19, 2010
Leiders gezocht.
Voor degene die deze interessante serie gemist hebben, zij kunnen nog terecht op internet. Vanavond is de laatste aflevering op TV. Vorige week werd een interessant idee uit de doeken gedaan. Je creëert een interne markt voor de projecten je gaat doen en laat de mensen bieden: voor hoeveel geld of bonuspunten ben je bereid deze klus op je te nemen. de bonus punten bepalen dan je prestatiebeloning. Iedereen snapt dan hoe iemand aan zijn prestatiebeloning komt en kan er zelf invloed op uitoefenen. De zogenaamde k-klussen scoren veel punten. De moeite waard om hier eens verder over na te denken.
Het tweede opvallende idee kwam van het bedrijf Google. Iedereen krijgt 20% van zijn werktijd vrijaf om te besteden aan eigen ideeën. Geniaal, ook dit is een idee om verder uit te werken.
Kortom voor iedere leidinggevende of staf medewerker interessant om te bekijken.
maandag, september 13, 2010
Ik ben Dwars
In de Volkskrant van 10 september schreef Eline van Nistelrooij, voorzitter van DWARS, GroenLinkse jongeren. Ik ben al jaren lid van de PvdA met eigenlijk maar een doel, aan te pakken waar deze Groenlinkster de vinger op legt: "Een volgende coalitie moet samenbinden met links én rechts. Samen een antwoord vinden op de problemen waar we voor staan: een begrotingstekort waar je u tegen zegt, een woningmarkt die op slot zit, een arbeidsmarkt die mensen eerder thuis houdt dan activeert, een pensioenstelsel dat niet duurzaam is, kwaliteit van onderwijs die achteruit holt, groene subsidieregelingen die meer kwaad dan goed doen en een sterk gepolariseerd debat over etniciteit en religie. Een hervormingsgezinde coalitie, met partijen zowel van de linker als van de rechter flank, kan deze problemen duurzaam aanpakken." Lux Voor is back!
"En," vervolgt ze, " dat is in mijn optiek ook de taak waar politici voor gekozen worden: om díe keuzes te maken die de kiezer zelf niet kan (MB: of wil) overzien."
Aan vooral ook mijn partij doe ik de oproep niet af te wachten op waar ze te hoop tegen kan lopen, maar met iedereen die bovenstaande problematiek niet wil negeren een nieuwe allesomvattende visie in gewone mensen taal te ontwikkelen om uiteindelijk een aanvaardbaar perspectief te bieden.
zondag, augustus 29, 2010
maximalisering van welvaart door rationalisatie
Rik Smits schreef een boeiend artikel in de Volkskrant over de menselijke maat, over teloorgang van intermenselijk contact en over Kafka'se trekken in "...een maatschappij die doorschiet in het eenzijdig streven naar maximalisering van welvaart door rationalisatie. Een verlangen naar het herstel van de menselijke maat en het directe menselijke contact in het maatschappelijk verkeer". Een prima verhaal, en exact de reden waarom ik niet op een partij als de VVD stem. Na Pim Fortuin heb ik me aangesloten bij de PvdA. Deze partij is bij uitstek in staat de dwaling van Paars en de eerste kabinetten van Balkenende, te erkennen en recht te zetten. De opdracht van de PvdA was hier met Bos een nieuwe menselijkere draai aan te geven. Dat is mislukt. De PvdA kan zich een dergelijke mislukking niet nog een keer veroorloven en moet wachten op het moment dat iedereen voelt dat bovenstaand waar is en dat we of de overheid meer moeten betalen om zijn taak op een meer menselijke manier te laten uitvoeren (de linkse weg) of het geld maar beter helemaal in de knip te houden (de rechtste weg). Ik ben er van overtuigd dat PVV-kiezers uiteindelijk de linker weg beter zal bevallen, maar die rationalisatie wordt nu even niet gewaardeerd, de hoofden zijn er nog niet rijp voor. Maar ook de politiek heeft nog geen volwassen en geloofwaardig antwoord. Dat de PVV stemmers echt geloven in het verhaal van Smit lijkt me onwaarschijnlijk, zoniet onzin. Zij willen oplossingen die werken. Ik blijf van mening dat de linkse partijen om een verbond te sluiten en een alternatief plan voor de toekomst te maken, dat geloofwaardig is en uitiendelijk de harten ipv de hoofden van de mensen kan winnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)