De bodem is bereikt?

Jaren geleden zat een andere partij in de problemen. Ik herinner me een congres in Kerkrade waarbij een jolige buutenreednersact zingend de ondergang bezweerde met "de bodem is bereik, de bodem is bereik". De bodem bleek nog niet bereikt, maar na vele jaren kwam het toch weer goed. Recept: herbezinning en vooral muisstil blijven zitten en de tegenstander de fouten laten maken. Dat lijkt de PvdA niet gegeven. Nadenken doen we al jaren, analyses voldoende, ook aan ideen geen gebrek, maar het vertrouwen zoals het Nederlands elftal dat had tijdens de eerste twee wedstrijden in de EK, dat ontbreekt er soms aan. Tijdens het congres in Breda niet. We zien vooruitgang, we hebben zowat de beker leeggedronken, door al het mogelijke slijk zijn onze bewindslieden nou onderhand wel gegaan, zelfs onze grootste vijanden beginnen het toch wel een beetje te gortig te vinden. En langzaam gaan we in de aanval en, zoals dat gaat, we nemen de underdog positie over van de Verdonk, Wilders en Marijnissen van de nieuwe politiek. Ik zag een strijdlustige Mariëtte Hamer (zie mijn verslag van het politieke café, ik zag een leden democratie omarmende Lilian Ploumen, Bos die weer een uiterst genuanceerd verhaal hield, maar ook duidelijk maakte dat hij nog niet verslagen was. Het meest verrassend was het optreden van Vogelaar en van Monika Sie (zie verslag van politiek café). Zondag kwam Frans Timmermans nog even uit de grond van zijn hart de noodzakelijke liefde voor de EU betonen, nadat hij eerder al een zeer (lezensw)aardig artikel in het NRC had geschreven. Kortom, de laatste tijd weer het nodige aan politiek besteeden ik hoop dat we weg naar boven kunnen vinden en vooral resultaten kunnen laten zien.