Finkers begint aan een indrukwekkende eindspurt

Ik ben eigenlijk nooit fan geweest van Finkers. Hij schijnt na een vrijwillige maar later noodgedwongen wat langere pauze van 7 jaren anders te zijn. Prima. Na Marc Marie in Zaandam togen we weer naar dit gezellige theater op een steenworp van Amsterdam. MM was leuk, maar zeer oppervlakkig. Finkers was leuk, maar van een andere orde. Ik moet niet teveel van deze grappen maken anders wordt ik weer depressief, zo begon hij. Maar taaltheater is het leukste wat er is. En zeker als het ergens over gaat. Het lijkt wel een afscheid, hoorde ik iemand bij het verlaten van de zaal zeggen, dat hoop ik niet. Een nieuwe periode waarbij de speelsheid van Toon Hermans en de taalstrijd van Kees van Kooten gelardeerd wordt meet een vleugje Freek de Jonge. Zijn observaties over "de vrouw" en dat je moet genieten van hoe ze denkt is onvergetelijk. Het verraad van vrienden is erger dan de klap van de vijand. Vrienden, je wenst ze je ergste vijanden nog niet toe. Gaan kijken!