The Worst of the Eighties

In het Spant was the ShowCase van dit wervelend muziektheater. Voor een zorgvuldig geworven publiek, dat schoorvoetend de grote zaal betrad speelde zich een surrealistische terugblik op de jaren tachtig af. Met schrik en beven kwamen de hits weer bovendrijven, van echt niet te onderscheiden. Werd er nu de draak gestoken met iedereen die dit ooit mooi vond? Was het een hommage aan onze jeugd? Welgemeend lachen om Hans van der Togt, die misschien wel een beetje té overtuigend zichzelf speelde. Ik had vooral genoten van de zanger annex slangenmens en de leadzangeres, die uiteindelijk in haar eentje ("as one") We are the world ten gehore bracht, het hoogtepunt. Zie de clips op de siteclips erg leuk. Mechteld in het kikkerbadje is natuurlijk ook prachtig, vooral het gezicht wat ze daarbij trok.