zondag, juli 04, 2010

De burger gezien als producent van de duurzame samenleving.


Het gaat hier dit keer niet om het milieu. Esther-Mirjam Sent is hoogleraar economie aan de Radboud Universiteit Nijmegen en Co Verdaas is PvdA- gedeputeerde van de provincie Gelderland, zij sloegen afgelopen zaterdag de spijker op de kop en introduceerden en passant het motto voor Paar Plus. De Burger als producent van de samenleving.

Hier het concluderend slot van het artikel dat mij uit het hart is gegrepen.

Een duurzame samenleving vraagt van het onderwijs om aandacht voor het ontwikkelen van waarden en het vermogen daarop te reflecteren. Zo kan de maatschappij (lees: burgers onderling) een beroep doen op het zelfreflecterende vermogen van de burger. Deze is geen consument, maar eerst en vooral medeproducent van de samenleving. En deze burger zal moeten accepteren dat complexiteit en onzekerheid de basis zijn van onze samenleving, dat risico’s tot op zekere hoogte bij het leven horen en dat we de toekomst maken door te handelen en niet door te procederen.

Een duurzame samenleving vraagt van het bedrijfsleven om aandacht voor de lange termijn. Dit hoeft zeker niet te botsen met het baatzuchtige eigenbelang van ondernemingen. Het nodigt vooral uit om verder te kijken dan successen op de korte termijn. De olieramp in de Golf van Mexico is, hoe rampzalig ook, een voorbeeld. Dit ongeluk, veroorzaakt door het kortetermijnstreven naar winstmaximalisatie, kan op termijn immers wel eens het einde van BP betekenen. Een duurzame organisatiestruc- tuur doet ook een beroep op de verantwoordelijkheid van de medewerkers. Deze worden zo medeschepper van waarden die in een bedrijf actueel zijn. Overigens dragen ook burgers medeverantwoordelijkheid voor deze cultuuromslag in het bedrijfsleven: zij nemen producten af, ook die van BP.

Een duurzame samenleving kan niet gestoeld zijn op angst en onbehagen. We hebben onszelf steeds verder ingekapseld in een net van regels en toezicht in onze uitzichtloze beheerszucht. Dit zelf gesponnen web ontneemt daarnaast ook nog het zicht op de weg naar een duurzame toekomst. Het is tijd dat we dit web afschudden. We moeten onszelf radicaal ontorganiseren en ontregelen. Alleen dan kan een duurzame toekomst dichterbij komen.