hellep, allein veur mestreechtenere....

Paul sjreef: Leef luijj,

Beginne zoe langzamerhand die zönnekes al weer e bitsje in die hertsjes te sjijne....?

D’n aonläöp is e bitsje trager dit jaor, geluif iech, (in eder geval bijj miech.....). G’r realiseert uuch toch wel allemaol tot v’r euver dik twie weke de pruuk al weer ophöbbe, de confetti in de haore, en ‘t beer in de stroot.....? Allein mien zuster is geluif iech al stevig in de sfeer. Die kreig traone in häör aoge vaan Johnny Blenco’s Stokstraot (sjoen nummer, Maud!).

Um de herses e bitsje op gaank te bringe, goej iech mer ins eve ‘n ech mestreechs crypto-räödselke op de mail, wat spontaan hijj veurig wiekend op tafel kaom. Hijj keump ‘t

“Welke irritante mestreechse hajding (us alle vreemp netuurlik), steit gesjreve op ‘ne lege powerpoint slide?”

Oplossinge huur iech gere veur vastelaovendszoondag 12.00 oor bijj ‘t mooswief! En veur de harde kern netuurlik: zaoterdagaovend deveur.

Hellup, iech bin zoe slech in dit soort dinger. Wee heet un idee?

Six feet under begint een beetje moeilijk

Ik was een flinke fan van Six feet under. Voortreffelijk werk onamerikaans. De tweede serie is begonnen en ik mis Brenda, komt ze nog terug? Het gaat ook een betje moeizaam, veel verhaal lijnen, maar begint weer te komen. Blijft een aanrader. Voor diegene die wer willen aanhaken informatie op de website

Van happy worker naar happy meal

"Het ontstaan van de Intensieve Menshouderij is het gevolg van een simpel mechanisme. Aanvankelijk maken we mooie producten en daarmee verdienen we goed geld. Vervolgens moeten (!) we veel geld verdienen, daarom maken we producten en die aan minimum eisen moeten voldoen anders krijgen we een schadeclaim. Als je vertrekt vanuit het perspectief van het individu, praat je over de transformatie van bijvoorbeeld een restaurant waar u een gewaardeerde kok bent, naar een fastfood-restaurant waarin u via ‘een oortje’ hoort wat er moet gebeuren en waarbij u aan een counter gecertificeerde happy-meal-doosjes richting de kleine veelvraatjes schuift." Aldus Jaap Peters, schrijver van twee boeken over de intensieve menshouderij.

Zie hier dit rake artikel. Ik vrees dat dit vreselijk waar is allemaal. Op één ding na. Ook het aantal accountants en riskmanagers ter voorkoming van fraudes is in de intensieve menshouderijen niet meer tot stilstand te brengen. Maar dat maakt het allemaal geloof ik alleen maar schrijnender. Wat doen we er aan???

Lieve op zijn barok

Nog vergeten te melden. Ik ben met mijn team naar Lieve geweest en we hebben daar heel lekker gegeten. Voor twee personen worden 10 gerechten geserveerd, naar eigen keus of door de chef samengesteld. 3 voor, 4 midden en 3 na. Heel gezellig.

Te gek

Onze nieuwjarswens is wederom niet aan onze vrienden voorbijgegaan. Het is heerlijk om te denken en te combineren. We doen dat altijd samen en van het een komt steevast het andere. Het is goed om terugtekijken na zo'n jaar en te kijken wat je mee wil geven voor het volgende. 2004 was te gek in de verkeerde zin des woords. Zowat alles liep in het honderd en uiteindelijk is er maar één verlangen blijven staan: het moet niet veel gekker worden in 2005. Met ons is alles goed, gaat alles goed, gelukkig. Toch lijkt het alsof we even verleerd hebben te genieten. Genieten is uit. Te duur, te vele callorieen, te laat thuis, ongepast. De kaart heeft ons weer de nodige reacties bezorgd, en we trekken er weer op uit. En daar gaat het om. Samen ervaringen delen en iets meemaken. Vanovond met Arja en Jaap naar A la Ferme, altijd lekker.

Adem, drieluik, waarbij er een mist

Het gaat om die ene. Die ene is er niet. Hij is hem gepeerd met een jonger wicht. Bijna zou oud als zijn kinderen. Achtergelaten treffen zijn vrouw en zijn minnares elkaar op Ameland. De vrouw wil alles weten, de minnares wil niets kwijt. De een nog ontdaan, op zoek naar een plek om het te kunnen geven. De ander op haar plek ver weg van het sociale gedoe. Gevlucht of verlaten. Verraden, nu allebei. Ze wisten alles van elkaar, maar hadden elkaar nog nooit ontmoet. "O zei die dat" was de meest gehoorde zin. Ze spelen het goed, ofschoon ik toch bleef wachten op de climax. Het thema is een beetje te dun en te voorspelbaar. Ze maken van hem niet de gemeenschappelijke vijand, ze komen niet tot elkaar. De twee werelden verschillen uiteindelijk niet wezenlijk van elkaar. Idealen verloren. Te kijk gezet door de idealist die zijn heldendaden inpast in een plezierig leven.