Het verschil tussen "niet strafbaar" en "onschuldig"

Schitterende column van Desanne van Brederode over de Vrijheid van meningsuiting

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Daar zijn voor- en tegenstanders van Geert Wilders het over eens. De tegenstanders vinden daarnaast ook dat wie met zijn meningen aanzet tot discriminatie en zelfs haat, misbruik van zijn vrijheidsrechten maakt. Wilders beweert dat hij nooit iemand heeft willen beledigen. Wat hij over Koran en Islam heeft gezegd is gewoon waar, en wat waar is kan toch niet strafbaar zijn? Dat klinkt aannemelijk. Een Bijbelgetrouwe gelovige kan zich diep gekrenkt voelen door wetenschappers die beweren dat God de wereld niet in zes dagen schiep, maar de wetenschappers beledigen niemand opzettelijk; bewijzen voor de geldigheid van de evolutietheorie in overvloed. Het zijn de strenggelovigen zelf, die de theorie uitleggen als provocatie.
Maar nu dit: een vrouw klaagt bij haar huisarts over hartkloppingen, en krijgt te horen dat ze te dik is. Deze onaangename waarheid, die ze zelf allang kende, moet worden benoemd: afvallen is namelijk de enige remedie. Stel nu, dat dezelfde vrouw een belangrijke maatschappelijke functie bekleedt. Ze is te gast is in een talkshow, en opeens, middenin het vraaggesprek over haar werk, zegt de interviewer: ‘U bent te dik.’ Daarmee zegt hij feitelijk niets anders dan de arts. Toch is de waarheid in deze setting uiterst pijnlijk. Wanneer het fragment in andere programma’s ook nog eens regelmatig wordt herhaald, wanneer de vrouw voortaan overal wordt bejegend met een mengeling van meewarigheid en leedvermaak, kan de psychische last zo groot worden dat ze haar carrière moet afbreken. De interviewer heeft mevrouw geen lelijk varken genoemd, hij heeft de neutrale aanduiding ‘ te dik’ gebruikt en dus niet eens ‘moddervet’; hij sprak gewoon de waarheid. Niet strafbaar, wel ondermijnend.
Toen Heleen van Royen de bekentenissen over hoerenbezoek en cocaïnegebruik van de Amsterdamse PvdA- wethouder Rob Oudkerk in Het Parool onthulde, onthulde ze niets dan de hele waarheid. Had Oudkerk in het kroeggesprek met de schrijfster voorzichtiger moeten zijn? Of had Van Royen zich juist moeten inhouden? Dienden de onthullingen een publiek belang, of maakten ze nodeloos veel kapot? Ik geloof dat hier geen eenduidig antwoord op bestaat. De waarheid kennen is één ding, maar wat je met die kennis doet, en hoe, bepaalt of je het predicaat ‘integer’ waardig bent. Daarbij: iedereen die kan nadenken, beseft dat begrippen als waarheid, vrijheid en rechtvaardigheid steeds opnieuw moeten worden gedefinieerd om spraakverwarring en misbruik te voorkomen. Als er morgen een wetenschapper opstaat die heeft uitgerekend dat de massamoorden en hongersnoden in de afgelopen eeuw enorme milieurampen hebben voorkomen, aangezien ze de wereldwijde bevolkingsgroei toch enigszins indamden, dan lijkt protest mij gerechtvaardigd – ook al toont onafhankelijk onderzoek aan dat de man gelijk heeft. De waarheid mag dan misschien niet strafbaar zijn, maar ‘niet strafbaar’ betekent niet automatisch ‘onschuldig’. En precies deze nuance laat Wilders weg. Dat is beledigend. Niet voor moslims, niet voor de juristen in de rechtszaal, maar voor alle potentiële PVV-stemmers. Die vindt hij kennelijk dom genoeg om ze keer op keer te kunnen paaien met de halve waarheid.

Weg met het gewauwel, werk aan de winkel!

Mooi slot van de column van Marjolijn Februari in de VK: ".. Nederland verkeert in een economische
situatie waarin ondernemingszin en daadkracht hoogst welkom zijn. Maar in plaats daarvan hebben we ons overgegeven aan een commentatorencultus, met een commentaar-partij en een vrije-meningsuiting-rechtszaak. Niet dat deze situatie de schuld is van de PVV: haar tegenstanders behoren net zo goed tot die cultuur, net als de praatprogramma’s en de onderzoeksburo’s. Maar wie het verslag leest dat journaliste Karen Geurtsen schreef van haar infiltratie bij de PVV, ziet hoe deze partij wel grandioos weet in te spelen op de commentaarcultuur.
Niet voor niets blijft partijleider Wilders zo ver als mogelijk weg van de praktijk; hij is geen politicus, hij is een columnist.
Weg met het gewauwel, werk aan de winkel!" Uit het hart gegrepen.

Nog effe wachte

Den Weissen Band

Ander voornemen: 12 films in 2010. Te beginnen met Das Weissen Band. Een film die volgens de verteller een licht op de geschiedenis van Duitsland werpt. En de vraag wat dat licht dan wel is blijft vervolgens hangen.
Kinderen die heimelijk in verzet komen tegen een knellend regiem van kerk en adel. Ouders die achter de deur alles doen wat god verboden heeft en buitenshuis de heiligheid zelf evenaren. Een jonge leraar, die als een combinatie van miss Marple en pastoor Odekerke de gebeurtenissen probeert te achterhalen, maar over zijn oren verliefd raakt op een minderjarige en aandoenlijke oppas. Kinderen onder zijn hoede kan hij niet meer doorgronden. Dat kan niet goed gaan en het is niet goedgegaan.
Je kinderen van een witte band te voorzien teneinde aan onschuld en reinheid herinnerd te worden: een stigma dat tot het bot vernederend werkt, het vormt een onheilspellende kiem. Beklemmend.

Meer geluk dan wijsheid.

Als je een paar miljard apen willekeurig wat laat typen komt er hoogstwaarschijnlijk bij een aap een prachtig verhaal uit de printer. Als je maar genoeg handelaren laat gokken op de beurs, en je kijkt alleen naar degene die overblijven en niet down gaan krijg je snel het idee dat succes verzekerd is. "Fooled by Randomness" is dit fenomeen benoemd door Nassim Nicholas Taleb. Hij wekt de indruk dat kennis van zaken niet meer bestaat. Het boek staat echter naast deze extreme gedachte boordevol met interessante inzichten. Onder andere deze, wat je fooled door noise kan noemen: Hoe vaker iemand checkt hoe de aandelen koersen ervoor staat hoe ongelukkiger hij hiervan wordt. Vertaald naar nieuws: News wordt naar mate de frequentie oploopt overwoekert door Noise. Meer informatie leidt eerder tot minder dan tot meer kennis. Kijken we een keer per jaar naar het nieuws, dan blijkt de verhouding noise vs news 0.7 staat tot 1. Bekijkt men elke seconden hetnews, dan is de verhouding 1 staat tot 1.796. Van het meeste news wordt de gemddelde mens ongelukkiger (negatief nieuws heeft 2,5 keer zoveel impact als positief nieuws). En dit alleen al verklaard waarom we in Nederland er minder vrolijk van worden.
Ga een goed boek lezen is zijn advies en laat de krant maar even links liggen. Goed voornemen voor 2010: elke maand een boek.