Aldi
In mijn schoonfamilie zit een notoire Aldi fan. En nu zit ik achter een supersonische computer, met TV en LCD scherm. Op woensdag kwam er een lading PC's aan, stond in het krantje. Ik dacht, dat lijkt me wel wat. Ik ging om 8 uur kijken en trof als echte AH-er (door dik en dun) een ware opstoot aan voor de dichtsbijzinde Aldi-vestiging in de Pijp. De politie heeft uiteindelijk met traangas de wachtende meute yuppen in bedwang weten te houden (ietwat overdreven), maar toen zag ik al in dat mijn missie tevergeefs was. Naar later bleek kwam er op vrijdag nog een zending, en ja hoor mijn roeping was geslaagd. Maandag kwam nog een lading LCD schermen en nu ben ik de koning te rijk. Uit dank voor de Aldi fan (zelf overigens tevens een Apple addict) heb ik mijn computer Richard gedoopt.
maandag, maart 31, 2003
Lente
Op een mooie vrijdag daagde een vriend me uit om eens te bomen over de zin van het werkzame leven. Altijd goed om over de wereld en jezelf daarin na te denken. Iedereen heft waarschijnlijk zo zijn eigen drijfveer. Een beeld/visie of visioen helpt je vooruit.
Toevallig (nou toevallig) zag ik een interview met Wouter Bos, waarin hem de vraag voorgelegd werd: wat wil je nu eigenlijk in de komende jaren met de PvdA bereiken. Hij moest lang (iets te lang voor zijn doen) nadenken, het bleef stil, hij keek naar het plafond. Toen kwam hij toch met een soort droombeeld: het Nokia beeld, waarbij de PvdA als een soort ideeen machine voorop moest lopen: vernieuwend, een oplossinggerichte sociale denktank. Wat is nu mijn droom. Ik ben eens nagegaan wat me gelukkig maakt. Ik hou al een tijdje in de gaten welke dagen me blij maken en welke me teleurstellen. Ik kwam tot de ontdekking dat in alle momenten dat het geluk me toelacht ik iets ontdek, zie of liefst zelfs bijdraag aan de ontplooing. Ontwikkeling van mezelf maar ook mijn collega's en mijn gezin. Ze ontplooiend bezig zien en daarbij een handje te helpen, dat is wat me bezig houdt. Ik merk dat deze droom ook in mijn dagelijks leven een rol speelt en zich niet beperkt tot het werk-elijke leven. En dit op te schrijven helpt me weer om er een volgende keer aan herinnerd te worden als het weer even geen lente is.
Op een mooie vrijdag daagde een vriend me uit om eens te bomen over de zin van het werkzame leven. Altijd goed om over de wereld en jezelf daarin na te denken. Iedereen heft waarschijnlijk zo zijn eigen drijfveer. Een beeld/visie of visioen helpt je vooruit.
Toevallig (nou toevallig) zag ik een interview met Wouter Bos, waarin hem de vraag voorgelegd werd: wat wil je nu eigenlijk in de komende jaren met de PvdA bereiken. Hij moest lang (iets te lang voor zijn doen) nadenken, het bleef stil, hij keek naar het plafond. Toen kwam hij toch met een soort droombeeld: het Nokia beeld, waarbij de PvdA als een soort ideeen machine voorop moest lopen: vernieuwend, een oplossinggerichte sociale denktank. Wat is nu mijn droom. Ik ben eens nagegaan wat me gelukkig maakt. Ik hou al een tijdje in de gaten welke dagen me blij maken en welke me teleurstellen. Ik kwam tot de ontdekking dat in alle momenten dat het geluk me toelacht ik iets ontdek, zie of liefst zelfs bijdraag aan de ontplooing. Ontwikkeling van mezelf maar ook mijn collega's en mijn gezin. Ze ontplooiend bezig zien en daarbij een handje te helpen, dat is wat me bezig houdt. Ik merk dat deze droom ook in mijn dagelijks leven een rol speelt en zich niet beperkt tot het werk-elijke leven. En dit op te schrijven helpt me weer om er een volgende keer aan herinnerd te worden als het weer even geen lente is.
Optreden in BIMhuis
Zondag moest ik optreden met Play it Cool in het BIMhuis, de vorige keer hadden we aan een kwartier niet genoeg om ons hele oeuvre ten gehore te brengen, nu leken onze drie nummertjes wat te weinig. De blazers worden duidelijk beter en wij rammen er lustig op los. Waar ik vroeger nog een beetje me gedeisd moest houden, nu kan ik redelijk tempo en volume creeeren. We gaan vooruit. Hele gezellige sfeer. We gaan nog een ritje door met de band.
Zondag moest ik optreden met Play it Cool in het BIMhuis, de vorige keer hadden we aan een kwartier niet genoeg om ons hele oeuvre ten gehore te brengen, nu leken onze drie nummertjes wat te weinig. De blazers worden duidelijk beter en wij rammen er lustig op los. Waar ik vroeger nog een beetje me gedeisd moest houden, nu kan ik redelijk tempo en volume creeeren. We gaan vooruit. Hele gezellige sfeer. We gaan nog een ritje door met de band.
Even stilte
Al een paar dagen niks meer laten horen, valt er niets meer te genieten, niks meer on my mind? Dat valt wel mee. Na het schrijven van onderstaande blog trok ik naar het Museumplein, met een beetje zwaar gemoed. De oorlog was er toch en nu hij er toch was, dan moest ook maar snel een einde gemaakt worden aan Saddam, ik zal het allemaal wel verkeerd zien. Ik ben waarschijnlijk terecht voor naif uitgemaakt. Ik prikte een No-bombs speldje op en vond dat ik genoeg had gedaan om de oorlog te voorkomen. Inmiddels zo'n tien dagen verder is niemand meer overtuigd van een snelle overwinning en het is zelfs de vraag of de Irakezen niet met de dag meer achter Saddam gaan staan. Ik lees wel meer verhalen over de hervorming van de VN, dat lijkt me hoog tijd. in het Parool stond een mooi interview met Paul Rosenmuller, die het dieptepunt van de diplomatie het omkopen van kleine afrikaanse staten door de VS en Frankrijk vond. Inmiddels is een kleine samenvatting bij het journaal nog het enige dat herinnert aan de oorlog, het wachten is op het moment dat ook de voorpagina van de krant niet meer rond de oorlog is gestyled. Ondertussen zal de ellende in de grote iraakse steden wel om zich heen slaan. Vandaag werd al nar Iran en Syrie uitgehaald door Powel, Turkije en de koerden staan ook al klaar om hun deel uit de buit op te halen. Nog iemand die iets positiefs over de oorlog te melden heeft?
Al een paar dagen niks meer laten horen, valt er niets meer te genieten, niks meer on my mind? Dat valt wel mee. Na het schrijven van onderstaande blog trok ik naar het Museumplein, met een beetje zwaar gemoed. De oorlog was er toch en nu hij er toch was, dan moest ook maar snel een einde gemaakt worden aan Saddam, ik zal het allemaal wel verkeerd zien. Ik ben waarschijnlijk terecht voor naif uitgemaakt. Ik prikte een No-bombs speldje op en vond dat ik genoeg had gedaan om de oorlog te voorkomen. Inmiddels zo'n tien dagen verder is niemand meer overtuigd van een snelle overwinning en het is zelfs de vraag of de Irakezen niet met de dag meer achter Saddam gaan staan. Ik lees wel meer verhalen over de hervorming van de VN, dat lijkt me hoog tijd. in het Parool stond een mooi interview met Paul Rosenmuller, die het dieptepunt van de diplomatie het omkopen van kleine afrikaanse staten door de VS en Frankrijk vond. Inmiddels is een kleine samenvatting bij het journaal nog het enige dat herinnert aan de oorlog, het wachten is op het moment dat ook de voorpagina van de krant niet meer rond de oorlog is gestyled. Ondertussen zal de ellende in de grote iraakse steden wel om zich heen slaan. Vandaag werd al nar Iran en Syrie uitgehaald door Powel, Turkije en de koerden staan ook al klaar om hun deel uit de buit op te halen. Nog iemand die iets positiefs over de oorlog te melden heeft?
zaterdag, maart 22, 2003
Ik wil meestal wel gelijk hebben, maar nu even niet
Ik hoop dat ik het falikant mis heb en
- dat het zo gepiept is en er weinig slachtoffers en getraumatiseerden overblijven
- dat de iraakse oppositie eensgezind een land kan opbouwen en zich kan gaan ontwikkelen
- dat ze daar niet de rest van hun leven aan worden herinnerd
- dat alle buurlanden dat een fantastisch idee vinden en spontaan ook een democratie gaan installeren
- dat ze de oude overheersers niet naar de hel sturen, maar een brave waarheidscommisie gaan inrichten
- dat geen enkele moslim zich voelt aangevallen, het gaat immers om Saddams bende
- dat Sharon en Arafat weten dat zij de volgende zijn, waar schoon schip gemaakt wordt
- dat niemand van importantie vanaf de kansel een wereldwijde intifada uitroept en eeuwige wraak zweert
- dat de fransen niet de grootste huichelaars zijn
- dat de VN een club wordt waar de belangen van de wereld en niet van de deenemers worden behartigd
- dat de VS niet echt menen dat wie niet voor hun is, tegen hun is
- dat 40 miljard goed besteed is
- dat Saddam zijn massavernietigswapens niet in het buitenland heeft vertopt
- dat de wereld er veiliger en begripvoller van wordt.
Soms hoop je dat je de wereld niet meer hoeft te verbeteren.
Ik hoop dat ik het falikant mis heb en
- dat het zo gepiept is en er weinig slachtoffers en getraumatiseerden overblijven
- dat de iraakse oppositie eensgezind een land kan opbouwen en zich kan gaan ontwikkelen
- dat ze daar niet de rest van hun leven aan worden herinnerd
- dat alle buurlanden dat een fantastisch idee vinden en spontaan ook een democratie gaan installeren
- dat ze de oude overheersers niet naar de hel sturen, maar een brave waarheidscommisie gaan inrichten
- dat geen enkele moslim zich voelt aangevallen, het gaat immers om Saddams bende
- dat Sharon en Arafat weten dat zij de volgende zijn, waar schoon schip gemaakt wordt
- dat niemand van importantie vanaf de kansel een wereldwijde intifada uitroept en eeuwige wraak zweert
- dat de fransen niet de grootste huichelaars zijn
- dat de VN een club wordt waar de belangen van de wereld en niet van de deenemers worden behartigd
- dat de VS niet echt menen dat wie niet voor hun is, tegen hun is
- dat 40 miljard goed besteed is
- dat Saddam zijn massavernietigswapens niet in het buitenland heeft vertopt
- dat de wereld er veiliger en begripvoller van wordt.
Soms hoop je dat je de wereld niet meer hoeft te verbeteren.
zondag, maart 16, 2003
Het is niet Irak, maar de visie die ons verdeeld (ingezonden brief gepubliceerd dinsdag 19 3 in Het Parool)
Het gaat niet om de oorlog, het gaat niet om de olie en het gaat niet om de moslims en evenmin om Irak en Sharon of Bush.
Het gaat om wereldvisies die botsen. De ene gebaseerd op economische vooruitgang, groei, welvaart, rijkdom, democratie en vrijheid en de andere gebaseerd op duurzame vooruitgang, balans, welzijn en rechtvaardige verdeling van middelen macht en culturele waarden.
11-9 maakte duidelijk dat de moslims de economische vooruitgang niet kunnen bijbenen en ze zich in hun wezen voelen aangevallen door de moderne communicatiemediale wereld. Het Irak-conflict maakt duidelijk dat de rest van de wereld de Angelsaksische vooruitgangsideologie niet meer wensen bij te benen.
Boekhoudkundige schandalen in de VS brengen ernstige schade toe aan de bedrijven in continentaal Europa en zijn een druppel die de emmer doet overlopen. Het zijn de gevolgen van een uit het lood geslagen economisch model. De beurs voelt de naderende scheiding der geesten goed aan.
Iemand moet Bush duidelijk maken dat er een signaal is afgegeven wat hij zich ter harte moet nemen. Niet als door een wesp gestoken zijn krant te voorschijn halen; daar maak de de andere wespen alleen maar bozer mee.
De superioriteit van het Amerikaanse denken is een klap toegebracht en het zou ze sieren als ze daar eens goed over nadachten. Ik voel dat de publieke opinie kan helpen dat denken te veranderen. Ik zie overeenkomsten met de kernwapen-discussie (de Nederlandse ziekte, weet u nog). En als dat denken weer in lijn is met Europa, dan gaan ook wij mee oorlog voeren tegen dictators en tirannen. Breng respect op voor de moslim-in-de-straat, zodat die zich (en ons) kan bevrijden van de opgejaagde en hun kans grijpende fundamentalisten, voor wie het oorlogsdenken eerder de legetimatie vormt dan de beoogde afschrikking.
Het gaat niet om de oorlog, het gaat niet om de olie en het gaat niet om de moslims en evenmin om Irak en Sharon of Bush.
Het gaat om wereldvisies die botsen. De ene gebaseerd op economische vooruitgang, groei, welvaart, rijkdom, democratie en vrijheid en de andere gebaseerd op duurzame vooruitgang, balans, welzijn en rechtvaardige verdeling van middelen macht en culturele waarden.
11-9 maakte duidelijk dat de moslims de economische vooruitgang niet kunnen bijbenen en ze zich in hun wezen voelen aangevallen door de moderne communicatiemediale wereld. Het Irak-conflict maakt duidelijk dat de rest van de wereld de Angelsaksische vooruitgangsideologie niet meer wensen bij te benen.
Boekhoudkundige schandalen in de VS brengen ernstige schade toe aan de bedrijven in continentaal Europa en zijn een druppel die de emmer doet overlopen. Het zijn de gevolgen van een uit het lood geslagen economisch model. De beurs voelt de naderende scheiding der geesten goed aan.
Iemand moet Bush duidelijk maken dat er een signaal is afgegeven wat hij zich ter harte moet nemen. Niet als door een wesp gestoken zijn krant te voorschijn halen; daar maak de de andere wespen alleen maar bozer mee.
De superioriteit van het Amerikaanse denken is een klap toegebracht en het zou ze sieren als ze daar eens goed over nadachten. Ik voel dat de publieke opinie kan helpen dat denken te veranderen. Ik zie overeenkomsten met de kernwapen-discussie (de Nederlandse ziekte, weet u nog). En als dat denken weer in lijn is met Europa, dan gaan ook wij mee oorlog voeren tegen dictators en tirannen. Breng respect op voor de moslim-in-de-straat, zodat die zich (en ons) kan bevrijden van de opgejaagde en hun kans grijpende fundamentalisten, voor wie het oorlogsdenken eerder de legetimatie vormt dan de beoogde afschrikking.
vrijdag, maart 14, 2003
De duim omhoog voor de vedette
Gisteren naar Lennette van Dongen geweest: vedette lennette. Ze kreeg een uitverkocht Nieuwe de la Mar helemaal plat, al moesten rijgenoten toch af en toe even afhaken bij een van haar wervelstormen. De term hilarisch komt het meest in de buurt van hoe ze overkomt. 'In dit gave mozaïek van conferences, verhalen en songs weet Lenette van Dongen het persoonlijke algemeen te maken en algemene persoonlijk"schreef het NRC over haar vorige show: "Ze is een bedreven cabaretière die makkelijk contact maakt met het publiek (…) zelfs in de liedjes is ze een chansonnière met een trefzeker geluid dat beurtelings kan stralen en strelen.' Dat komt er in deze show nog iets beter uit, lijkt het. Verlangend naar waardering, maar bij aanzet tot applaus deze meteen te kop indrukkend, geeft ze continu blijk van de spagaat waarin een vedet(te) zich bevindt. Het gaat niet om haar, het gaat om de boodschap... of om de performance.... of om de verpakking?? Nee uiteindelijk gaat het niet om de met veel moeite gevonden skippy-bal-op-maat, maar om de "thumbs up" van de trotse pa van Dongen, een ontroerend slot. Een aanrader.
Gisteren naar Lennette van Dongen geweest: vedette lennette. Ze kreeg een uitverkocht Nieuwe de la Mar helemaal plat, al moesten rijgenoten toch af en toe even afhaken bij een van haar wervelstormen. De term hilarisch komt het meest in de buurt van hoe ze overkomt. 'In dit gave mozaïek van conferences, verhalen en songs weet Lenette van Dongen het persoonlijke algemeen te maken en algemene persoonlijk"schreef het NRC over haar vorige show: "Ze is een bedreven cabaretière die makkelijk contact maakt met het publiek (…) zelfs in de liedjes is ze een chansonnière met een trefzeker geluid dat beurtelings kan stralen en strelen.' Dat komt er in deze show nog iets beter uit, lijkt het. Verlangend naar waardering, maar bij aanzet tot applaus deze meteen te kop indrukkend, geeft ze continu blijk van de spagaat waarin een vedet(te) zich bevindt. Het gaat niet om haar, het gaat om de boodschap... of om de performance.... of om de verpakking?? Nee uiteindelijk gaat het niet om de met veel moeite gevonden skippy-bal-op-maat, maar om de "thumbs up" van de trotse pa van Dongen, een ontroerend slot. Een aanrader.
maandag, maart 10, 2003
De Carnavalsfoto's zijn er!!
Het kan wel eve duren voordat je ze op je scherm hebt....
Maar dan heb je ook wel wat.
Het kan wel eve duren voordat je ze op je scherm hebt....
Maar dan heb je ook wel wat.
Cold Feet: aanrader
De serie van de VARA op Nederland 3 op zondag 20.10 is te gek. Hij schijnt al eeuwen aan de gang te zijn, maar nu pas ondekt dankzij J & P (thanks). Werkelijk genieten, heerlijik.
De serie van de VARA op Nederland 3 op zondag 20.10 is te gek. Hij schijnt al eeuwen aan de gang te zijn, maar nu pas ondekt dankzij J & P (thanks). Werkelijk genieten, heerlijik.
zaterdag, maart 08, 2003
Gelovigen, uit de Volkskrant 8 maart.
Vertrouwen in Amerikaans leiderschap maakt blind
NOG STEEDS geloven sommige Europeanen in de goede bedoelingen van de Amerikanen. Zij menen dat de Verenigde Staten ons aller steun verdienen om de wereld te ontdoen van slechte dictators en hun massavernietigingswapens. Zij vinden de goede band met de VS zoveel waard, dat ze bereid zijn achter elke Amerikaanse president aan te lopen, waarheen hij hen ook leidt.
Dat geloof krijgt geen knauw wanneer een Amerikaanse topmilitair als de vorige NAVO-bevelhebber Wesley Clark zich zorgen maakt over de oorlog in Irak en over het gebrek aan steun bij traditionele bondgenoten in de NAVO en de Verenigde Naties. ‘We hebben ze voor het blok gezet’, zegt Clark. Nietwaar, dat was leiderschap, getuigt de gelovige.
Zijn devotie loopt geen deuk op als de Amerikaanse leiders niet duidelijk kunnen maken waarom er oorlog gevoerd moet worden. Eerst ging het om de strijd tegen het terrorisme, vervolgens om massavernietigingswapens, en nu om de ‘opbouw van de democratie’ in het Midden-Oosten. Maakt niet uit, want de Amerikanen tonen leiderschap.
Het geloof blijft ongeschokt wanneer de Britse geheime dienst ‘bewijzen’ voor het bestaan van Iraakse massavernietigingswapens blijkt te hebben overgeschreven uit een wetenschappelijk werkje van tien jaar oud. Het vertrouwen blijft even groot wanneer de belangrijkste onderzoeker van nu, VN-diplomaat Blix, in de Veiligheidsraad, korte metten maakt met het door de Amerikanen aangedragen bewijsmateriaal.
Dat de Amerikanen ondertussen de ene internationale afspraak na de andere met voeten treden, maakt de ware gelovige niets uit. Het ABM-verdrag, dat de ontwikkeling van antiraketraketten verbiedt, het Kyoto-verdrag tegen de broeikasgassen, de frustratie van het internationaal strafhof in Den Haag: de VS kunnen hun gang gaan, vinden de gelovigen, want ‘dat getuigt van leiderschap’.
Voor zover de Amerikanen al enige steun krijgen van andere landen, mogen ze die best kopen - daar is niks mis mee, want omkoping is een gangbare diplomatieke praktijk, die al bestaat zolang internationale relaties bestaan. Dat zo dollars in de plaats komen van de ratio en de portemonnee het wint van de moraliteit, is voor de gemeenschap van gelovigen niet relevant.
En zoals elke religieuze commune, heeft ook deze een vijand nodig. De boze dictator alleen volstaat niet; nee, de ware vijand is een wolf in schaapskleren, degene die zich voordoet als vriend maar feitelijk een verrader is.
Het ‘oude Europa’ is een perfecte kandidaat voor deze rol. Dit Europa weigert de realiteiten en de gevaren van de moderne tijd onder ogen te zien. Het oude Europa leidt niet, maar pleegt obstructie. Het oude Europa heeft geen ideeën en geen lef. Het oude Europa teert op vergane glorie en heeft geen toekomst. De toekomst is aan het nieuwe Europa en aan de andere volgelingen van de Verenigde Staten.
Wat die toekomst waard is, weten ze in Afghanistan inmiddels ook. De Afghanen realiseren zich dat de Amerikaanse beloften ongeveer zoveel waard zijn als die in een wasmiddelenreclame.
De ware gelovigen verdedigen hun vertrouwen met de hardnekkige overtuiging van de leden van een bedreigde sekte. Tegen beter weten in houden ze vol dat de oorlog in Irak werkelijk noodzakelijk is. Maar in Europa verliezen ze het pleit.
Zelfs een enkele Britse diplomaat, die toch als een hogepriester het geloof zou moeten verkondigen, laat in privégesprekken doorschemeren grote twijfels te koest ren over de wijsheid van het beleid van zij regering, de belangrijkste profeet van de Amerika-vooruit-doctrine.
Woensdag sloten Duitsland, Frankrijk e Rusland de handen ineen. ‘Wij zullen geel resolutie laten passeren die het gebruik van geweld autoriseert’, zeiden de drie. Om er een adem aan toe te voegen dat het beleid van president Bush inzake het hele Middel Oosten, niet alleen Irak maar ook omtrent Israël en de Palestijnen, ondeugdelijk is. Het was de luidste ‘nee’ die in een halve eeuw tijd over de Atlantische Oceaan is gestuurd.
Tjonge. Een prachtige kans om het terrorisme echt een klap toe te brengen in de eendrachtigste internationale coalitie ooit gesmeed na 11 september 2001, is om zee geholpen. Aan wie zou dat nou liggen? Aan het laffe, afwachtende, oude Europa met zijn profiteurgedrag? Of aan het moedige optreden van de Amerikaanse president, aan wiens hand de wereld een zonnige toekomst zonder dictators en massavernietigingswapens tegemoet wandelt?
Geert-Jan Bogaerts
Vertrouwen in Amerikaans leiderschap maakt blind
NOG STEEDS geloven sommige Europeanen in de goede bedoelingen van de Amerikanen. Zij menen dat de Verenigde Staten ons aller steun verdienen om de wereld te ontdoen van slechte dictators en hun massavernietigingswapens. Zij vinden de goede band met de VS zoveel waard, dat ze bereid zijn achter elke Amerikaanse president aan te lopen, waarheen hij hen ook leidt.
Dat geloof krijgt geen knauw wanneer een Amerikaanse topmilitair als de vorige NAVO-bevelhebber Wesley Clark zich zorgen maakt over de oorlog in Irak en over het gebrek aan steun bij traditionele bondgenoten in de NAVO en de Verenigde Naties. ‘We hebben ze voor het blok gezet’, zegt Clark. Nietwaar, dat was leiderschap, getuigt de gelovige.
Zijn devotie loopt geen deuk op als de Amerikaanse leiders niet duidelijk kunnen maken waarom er oorlog gevoerd moet worden. Eerst ging het om de strijd tegen het terrorisme, vervolgens om massavernietigingswapens, en nu om de ‘opbouw van de democratie’ in het Midden-Oosten. Maakt niet uit, want de Amerikanen tonen leiderschap.
Het geloof blijft ongeschokt wanneer de Britse geheime dienst ‘bewijzen’ voor het bestaan van Iraakse massavernietigingswapens blijkt te hebben overgeschreven uit een wetenschappelijk werkje van tien jaar oud. Het vertrouwen blijft even groot wanneer de belangrijkste onderzoeker van nu, VN-diplomaat Blix, in de Veiligheidsraad, korte metten maakt met het door de Amerikanen aangedragen bewijsmateriaal.
Dat de Amerikanen ondertussen de ene internationale afspraak na de andere met voeten treden, maakt de ware gelovige niets uit. Het ABM-verdrag, dat de ontwikkeling van antiraketraketten verbiedt, het Kyoto-verdrag tegen de broeikasgassen, de frustratie van het internationaal strafhof in Den Haag: de VS kunnen hun gang gaan, vinden de gelovigen, want ‘dat getuigt van leiderschap’.
Voor zover de Amerikanen al enige steun krijgen van andere landen, mogen ze die best kopen - daar is niks mis mee, want omkoping is een gangbare diplomatieke praktijk, die al bestaat zolang internationale relaties bestaan. Dat zo dollars in de plaats komen van de ratio en de portemonnee het wint van de moraliteit, is voor de gemeenschap van gelovigen niet relevant.
En zoals elke religieuze commune, heeft ook deze een vijand nodig. De boze dictator alleen volstaat niet; nee, de ware vijand is een wolf in schaapskleren, degene die zich voordoet als vriend maar feitelijk een verrader is.
Het ‘oude Europa’ is een perfecte kandidaat voor deze rol. Dit Europa weigert de realiteiten en de gevaren van de moderne tijd onder ogen te zien. Het oude Europa leidt niet, maar pleegt obstructie. Het oude Europa heeft geen ideeën en geen lef. Het oude Europa teert op vergane glorie en heeft geen toekomst. De toekomst is aan het nieuwe Europa en aan de andere volgelingen van de Verenigde Staten.
Wat die toekomst waard is, weten ze in Afghanistan inmiddels ook. De Afghanen realiseren zich dat de Amerikaanse beloften ongeveer zoveel waard zijn als die in een wasmiddelenreclame.
De ware gelovigen verdedigen hun vertrouwen met de hardnekkige overtuiging van de leden van een bedreigde sekte. Tegen beter weten in houden ze vol dat de oorlog in Irak werkelijk noodzakelijk is. Maar in Europa verliezen ze het pleit.
Zelfs een enkele Britse diplomaat, die toch als een hogepriester het geloof zou moeten verkondigen, laat in privégesprekken doorschemeren grote twijfels te koest ren over de wijsheid van het beleid van zij regering, de belangrijkste profeet van de Amerika-vooruit-doctrine.
Woensdag sloten Duitsland, Frankrijk e Rusland de handen ineen. ‘Wij zullen geel resolutie laten passeren die het gebruik van geweld autoriseert’, zeiden de drie. Om er een adem aan toe te voegen dat het beleid van president Bush inzake het hele Middel Oosten, niet alleen Irak maar ook omtrent Israël en de Palestijnen, ondeugdelijk is. Het was de luidste ‘nee’ die in een halve eeuw tijd over de Atlantische Oceaan is gestuurd.
Tjonge. Een prachtige kans om het terrorisme echt een klap toe te brengen in de eendrachtigste internationale coalitie ooit gesmeed na 11 september 2001, is om zee geholpen. Aan wie zou dat nou liggen? Aan het laffe, afwachtende, oude Europa met zijn profiteurgedrag? Of aan het moedige optreden van de Amerikaanse president, aan wiens hand de wereld een zonnige toekomst zonder dictators en massavernietigingswapens tegemoet wandelt?
Geert-Jan Bogaerts
vrijdag, maart 07, 2003
Songteksten en accoorden, waw
Ligt voor de hand maar een prachtige site met songteksten en zelfs accoorden, ook Nederlandse:http://www.musiclinks.nl/songteksten/, de accoorden staan op http://www.guitarfiles.be/
Ligt voor de hand maar een prachtige site met songteksten en zelfs accoorden, ook Nederlandse:http://www.musiclinks.nl/songteksten/, de accoorden staan op http://www.guitarfiles.be/
woensdag, maart 05, 2003
Platform of platvloer
Van onze Brusselse vrienden kreeg ik Hoelebeks boek platform. Thailand, toepasselijk we gaan er in de zomer heen. Over massage-toerisme en over de samenleving waarmee het langzaam droevig gesteld is met de moraal, of niet? Het boek eindigt in een catastrofe gelijk die bij Bali (amper een paar maanden later na het uitgeven van het boek!!). Een catastrofe die duidt op het feit dat de westerse mens te ver is gegaan. Ik heb een gemixt gevoel bij het boek, ik had het zeker niet willen missen, maar ik geneerde me wel bij tijd en wijle. Hoe het ook zij, feit is dat er in het boek voor de geïnteresseerden volop passieloze seksscènes staan beschreven en het verhaal genoeg denkstof oplevert voor een nieuwe beschouwing over onze consumptiemaatschappij waarin het individu eenzaam zijn eigen weg moet vinden. Met volop reisboekenstijl beschrijvingen over de magische stranden in Thailand. (citaat boekbespreking
Het boek las ik uit op de terugweg naar huis van Carnaval, door velen in het westen gezien als het toppunt van genot. Niet ten onrechte overigens, maar helaas wel gebaseerd op een verkeerd beeld. Bij tijd en wijle afstand nemen, onderdompelen in een warm bad van wat elkaar bindt zou de wereld er een stuk beter uit laten zien. Vandaag schreef Raoul Heertje dat het tijd wordt dat we met zijn allen eens een paar weekjes op vakantie gaan en dan opnieuw gaan beginnen. Genieten van wat we allemaal verworven hebben en de elementaire dingen in het leven. Ik ben weer fluitend begonnen met mijn werk en fluit na twee dagen nog steeds en wil dat nog 350 dagen, 21 uur, 17 minuten en 49 seconden volhouden....
Van onze Brusselse vrienden kreeg ik Hoelebeks boek platform. Thailand, toepasselijk we gaan er in de zomer heen. Over massage-toerisme en over de samenleving waarmee het langzaam droevig gesteld is met de moraal, of niet? Het boek eindigt in een catastrofe gelijk die bij Bali (amper een paar maanden later na het uitgeven van het boek!!). Een catastrofe die duidt op het feit dat de westerse mens te ver is gegaan. Ik heb een gemixt gevoel bij het boek, ik had het zeker niet willen missen, maar ik geneerde me wel bij tijd en wijle. Hoe het ook zij, feit is dat er in het boek voor de geïnteresseerden volop passieloze seksscènes staan beschreven en het verhaal genoeg denkstof oplevert voor een nieuwe beschouwing over onze consumptiemaatschappij waarin het individu eenzaam zijn eigen weg moet vinden. Met volop reisboekenstijl beschrijvingen over de magische stranden in Thailand. (citaat boekbespreking
Het boek las ik uit op de terugweg naar huis van Carnaval, door velen in het westen gezien als het toppunt van genot. Niet ten onrechte overigens, maar helaas wel gebaseerd op een verkeerd beeld. Bij tijd en wijle afstand nemen, onderdompelen in een warm bad van wat elkaar bindt zou de wereld er een stuk beter uit laten zien. Vandaag schreef Raoul Heertje dat het tijd wordt dat we met zijn allen eens een paar weekjes op vakantie gaan en dan opnieuw gaan beginnen. Genieten van wat we allemaal verworven hebben en de elementaire dingen in het leven. Ik ben weer fluitend begonnen met mijn werk en fluit na twee dagen nog steeds en wil dat nog 350 dagen, 21 uur, 17 minuten en 49 seconden volhouden....
Vastelaovund same...
De rege trok weg
de wolleke maakte plek
de traone verdreve
meestreech bleif te gek
ut beer leep gesmeerd
veer zonge us heis
ut leste dun doors
inspireerde de geis
al woord ut soms laat
hadde veer las vaan ut look
haolde neet eederein de meet
en raakte menig hart aon de kook
veer kieke met trots
trogk op us stad,
elkaar en de sjoenen tied
dee veer weer hubbe gehad
Ut waor weer geweldig
Ut is weer veurbeij
Ut keump wel weer trugk
Zeen veer weer debeij
Vastelaovund 2003
De rege trok weg
de wolleke maakte plek
de traone verdreve
meestreech bleif te gek
ut beer leep gesmeerd
veer zonge us heis
ut leste dun doors
inspireerde de geis
al woord ut soms laat
hadde veer las vaan ut look
haolde neet eederein de meet
en raakte menig hart aon de kook
veer kieke met trots
trogk op us stad,
elkaar en de sjoenen tied
dee veer weer hubbe gehad
Ut waor weer geweldig
Ut is weer veurbeij
Ut keump wel weer trugk
Zeen veer weer debeij
Vastelaovund 2003
Abonneren op:
Posts (Atom)