Lente
Op een mooie vrijdag daagde een vriend me uit om eens te bomen over de zin van het werkzame leven. Altijd goed om over de wereld en jezelf daarin na te denken. Iedereen heft waarschijnlijk zo zijn eigen drijfveer. Een beeld/visie of visioen helpt je vooruit.
Toevallig (nou toevallig) zag ik een interview met Wouter Bos, waarin hem de vraag voorgelegd werd: wat wil je nu eigenlijk in de komende jaren met de PvdA bereiken. Hij moest lang (iets te lang voor zijn doen) nadenken, het bleef stil, hij keek naar het plafond. Toen kwam hij toch met een soort droombeeld: het Nokia beeld, waarbij de PvdA als een soort ideeen machine voorop moest lopen: vernieuwend, een oplossinggerichte sociale denktank. Wat is nu mijn droom. Ik ben eens nagegaan wat me gelukkig maakt. Ik hou al een tijdje in de gaten welke dagen me blij maken en welke me teleurstellen. Ik kwam tot de ontdekking dat in alle momenten dat het geluk me toelacht ik iets ontdek, zie of liefst zelfs bijdraag aan de ontplooing. Ontwikkeling van mezelf maar ook mijn collega's en mijn gezin. Ze ontplooiend bezig zien en daarbij een handje te helpen, dat is wat me bezig houdt. Ik merk dat deze droom ook in mijn dagelijks leven een rol speelt en zich niet beperkt tot het werk-elijke leven. En dit op te schrijven helpt me weer om er een volgende keer aan herinnerd te worden als het weer even geen lente is.