Een sprankelend 2007

Dit jaar staat in het teken van de zeven. 2007 is een jaar om erbovenop te komen, is een jaar om naar uit te zien, vooruit te kijken en te gaan. Te sprankelen, dat wensen we. Niet elke dag, maar op gezette momenten, genieten met mate, maar dan wel goed. Dit jaar worden we op 16 november samen 100 jaar, er zal wat te vieren zijn. Haal met nieuwjaar de dop er eraf en laat het sprankelen.

De onaangename waarheid

Zojuist weer eens naar de film geweest. Ik geloof dat ik dit jaar nog geen andere gezien had. "The Inconvenient Truth" was een meer dan aardige documentaire, die al zou hij maar voor een tiende waar zijn, al genoeg tot denken aanzet. De CO2-problematiek is zo ongelofelijk, dat het haast ondenkbaar is dat dit probleem wordt opgelost zonder een WTC-achtig schokeffect, zoals Al Gore aangeeft.
Wat een beetje onderbelicht blijft is de oplossing. Er is geloof nodig in de wijze waarop we dit kunnen oplossen. Overtuigen is pas stap één, zorgen dat er ook daadwerkelijk aan een wereldwijde oplossing wordt gewerkt is zo mogelijk nog moeilijker. Een schone taak voor een nieuwe regering in Nederland. Er zijn meer problemen, maar ze hangen allemaal met hetzelfde samen: in de der beschrenkung... We zullen gelukkig moeten worden met wat we bereikt hebben en de wissel die we trekken op de omgeving moeten rechtzetten, zoniet inperken. Of ons iets snuggers laten invallen. Ga de film zien, hij is de moeite meer dan waard.

Ben je al de klap te boven?

"Ben je al de klap te boven?" wordt mij dagelijks gevraagd. Ik moet eerlijk zeggen, ik had de pest in en ik heb de uislag ook niet verwacht. Ik vond dat de PvdA een zeer realistisch verkiezingsprogramma had/heeft, een antwoord voor alle problemen, in ieder geval een richting. Natuurlijk, Bos had gemanouvreerd om zoveel mogelijk draagvlak te creeeren binnen de PvdA en binnen zijn aanhang. Maar dat was logisch, we willen een bindende leider, niet eentje met de rug naar de samenleving.

De teleurstelling kreeg ik veel eerder, toen bleek dat Balkenende niet inzag welk huzarenstukje Bos binnen de PvdA heeft gepresteerd. Door dat niet te erkennen, nog sterker, Bos daarvoor de oren te wassen en te schamperen heeft hij Bos en het land en uiteindelijk ook zichzelf een slechte dienst bewezen.

Achteraf is het makkelijk praten en is het resultaat wel begrijpelijk. Toch mogen we nog van geluk spreken dat de VVD en het CDA ook hebben ingeleverd. Waardoor men haast niet onder Bos uitkomt. Wat mij zoal opviel bij de commentaren en waar ik me in kan vinden...

1. Emocratie: Feelings are facts, zoniet dan: feelings become facts
Partijen die het (angst)gevoel de boventoon hebben laten voeren in de campagne zijn de winnaars (angst voor europa, angst voor moslims, angst voor verandering)
Partijen die de werkbaarheid, oplossingen en redelijkheid hebben proberen over te brengen zijn more or less gesneuveld.
Les: je moet je compromis niet communiceren, maar gaan voor wat je vindt. Je moet niet met concrete oplossingen hoe vervelend dat ook is, kun je beter het verwijt krijgen dat er geen oplossing wordt geboden dan dat iedereen het wel met één van je plannetjes niet eens is en daarom op iemand anders stemt. Je moet de gevoelens van de kiezers gebruiken als je stemmen wil winnen, wat je er later mee doet schuif je af op de coalitiepartner (compromis). Maar geef mij maar eerlijkheid en een paar zetels minder.

2 Peilingen: self-fullfilling prophacy
Als een partij volgens de peilingen een factor van macht wordt, wordt hij dat ook echt. Want de horden zwevende kiezer willen uiteindelijk bij de winnaar horen en willen uiteindelijk invloed.
Toen duidelijk werd dat de SP er toe zou doen, hoefde men ook niet meer strategisch te stemmen op de PvdA, nog sterker je kon beter strategisch stemmen op de SP.

3. Authenticiteit van personen: misschien wel het belangrijkste
Authentieke personen winnen de verkiezingen, niet de managers (Bos, Rutte, Pechtold, Femke). Leiderschap wordt bepaald door authenticiteit en niet door intelligentie, kwaliteit, welbespraaktheid of leiderschap. Bos is nooit geloofd op authenticiteit als het gaat om echt linkse thema's, omdat hij beredeneerd links is en niet authentiek links (ik kan er van meepraten). Hij is authentiek een sociale manager, die vooral naar de toekomst kijkt. Bos zal het prima doen als premier, want dat zijn zijn kwaliteit. Hij is namelijk wel een authentieke manager, veel meer dan Balkenende.

Hoe verder? Sociaal democratisch Appèl
Ik denk dat de PvdA 34 zetels heeft gewonnen, de tweede partij is van Nederland, met een nieuwe basis, niet meer alleen de allochtoon, niet meer de vrouwen, niet meer de arbeiders, maar het maatschappelijk middenveld en de sociaal liberale intellectuelen en veelverdieners, voor wie het best wel wat minder kan. Alleen als de PvdA de linker en rechterflank overtuigend heeft vrijgeven, heeft Bos toekomst, maar dan vrees ik wel dat de naam moet veranderen in: Sociaal Democratisch Appèl. Dat samen moet bouwen aan een nieuw Nederland. Een nieuw nederland dat...Zie Bodens visie http://www.nieuwamsterdam.org/nieuwsbericht/1306

Nog een paar dagen....

Voor die het nog niet weten

Met welke problemen krijgt het volgende kabinet te maken? De Volkskrant heeft de afgelopen weken partijprogramma’s vergeleken. In deze speciale editie van de webkrant worden de belangrijkste standpunten tegen het licht gehouden. Handig overzicht! Alleen dat de SPer niet bij staat. Ga naar: verkiezingen Alle belangrijke verschillen in 4 A4-tjes.

Groeten uit de treveszaal

Je wordt er langzaam mismoedig van. 45% van de mensen weet nog niet wat ze stemmen, ze zijn nog aan het draaikonten zal ik maar zeggen. Hoe is het mogelijk? Omdat Bos af en toe zijn mening bijstelt? Is het een schande om te zoeken naar wat er mogelijk is om een zo breed mogelijk draagvlak te creeeren? 4 jaar gewerkt aan een partij die oog heeft voor sociale issues, toch ook wil vernieuwen en de gewone man niet uit het oog wil verliezen, wordt die spagaat ons noodlottig. Zeker nu Balkenende en met name Verhage niet thuisgeven lijkt die strategie problematisch. Over links gaan is helemaal kansloos. Uit alle peilingen blijken het totaal van links al weken stabiel. We zitten gevangen in de klauwen van het CDA dat als een poes met het muisje speelt. Af en toe aait, om daarna genadeloos uit te halen. Ze gaan nog maar gezellig effe door. Dit weekend riep iemand de de overwinningsnederlaag van 86 weer in herinnering. Nu lijken we de de nederlaag al voor de verkiezingen te beleven, hoe mooi zou het zijn als die 45% Balkenende IV door overmoed zien sneuvelen. Het zou niet de eerste ker zijn dat Jan Peter glimlachend tenonder gaat. We worstelen en komen boven. zie mijn column op de PvdA site.

Marijuana...

Researchers have found that a distraction such as your cell phone ringing, has a greater impact on your concentration than smoking some marijuana.

De ultieme geluksmeter

Wil je weten of je gelukkig bent? Geluk is in de mode bij de onderzoekers tegenwoordig, met de vragenlijst hieronder kan je je eigen geluks score laten uitrekenen, je wordt daarbij vergeleken met andere landgenoten en de rest van de wereld, ook je levensverwachting en ecological foot print worden berekend, allemaal heel aardig en instructief compleet met tips hoe je gelukkiger kunt worden. Veel geluk gewenst namens het ministerie van well-being en de jonge onderzoeker Juul.

http://www.itint.co.uk/hpisurvey/

Open je ogen.

WomanAid

De sleutel tot veel oplossingen ligt bij vrouwen, dat bedacht ik al eerder. Een grotere rol bij besluitvorming, bij leidinggeven. Een grote rol in kinderen krijgen en opvoeden, in zorg en onderwijs en dienstverlening. Op zoek naar meer informatie over MicroKredieten en vrouwen (een project in Zeeburg) stuitte ik op een pagina met feiten van de hand van WomenAid. Ook in de ontwikkelingslanden ligt de sleutel zo blijkt bij de ontwikkeling van vrouwen. Het ontwikkelen van een man, helpt een persoon; het ontwikkelen van een vrouw helpt een heel gezin. Toch iets om bij stil te staan.
Ook in Nederland? Taal en Cultuur beperken de deelname van veel vrouwen aan het arbeidsproces en aan het succesvol opgroeien van hun kinderen. De maatschappij plukt uiteindelijk de wrange vruchten. Kinderen eerst, zeer zeker; maar vrouwen misschien nog net iets eerder. In Zeeburg blijken geintegreerde vrouwen moeite te hebben een baan te vinden. Het belang zij duidelijk. Fatima Elatik bedacht dat MicroKredieten ook in Nederland een oplossing zouden kunnen zijn om vrouwen een zetje te geven en uit een vicieus ogende cirkel te breken.

Willkommen, bienvenue iets teveel theater iets te weinig musical

Alles wat Joop brengt is van topklasse. Cabaret, natuurlijk ook. We werden enchantee door de geweldige ambiance, ontroerd door het plot en de liedjes, gecharmeerd door de bediening, wij hadden Maartje, althans dat stond op haar rokje. Een geweldig evenement, vanaf een mooie plek met dienblad en lampje op de balustrade genieten van de swingende jaren dertig muziek. Ik had wat teveel Liza Minelli in mijn hoofd en dat is misschien wel jammer, dat doet onrecht aan Pia, die de spetters ervan af zong. Het einde was dramatisch, het publiek was toch een beetje verslagen. Dan maar hopen dat er door mensen parallellen worden gelegd met wat nu dreigt te gebeuren.

Steun actie tegen geldverslindende verhuiscircus Europees parlement

Via de website www.oneseat.eu voert een groep europarlementariërs sinds kort actie tegen het geldverslindende verhuiscircus van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg.

Het Europees Parlement vergadert drie weken per maand in Brussel, en een week per maand in Straatsburg. Die afspraak ligt vast in het Europees Verdrag en kan alleen met instemming van alle EU-lidstaten worden gewijzigd.

De maandelijkse verhuizing kost de Europese belastingbetaler ongeveer 200 miljoen euro per jaar. Daarnaast neemt de verhuizing iedere keer weer veel tijd in beslag. Bij verkiezingen voor het Europees Parlement blijkt telkens weer dat het verhuiscircus veel burgers een doorn in het oog is.

Het zou efficiënter zijn de werkzaamheden de activiteiten te concentreren in Brussel. Dat is ook de wens van een meerderheid van de europarlementariërs, waaronder die van de PvdA. Maar vooralsnog weigeren de regeringsleiders te luisteren. Deze week heeft PvdA-Kamerlid Frans Timmermans hier vragen over gesteld aan premier Balkenende.

De initiatiefnemers van www.oneseat.eu proberen 1 miljoen elektronische handtekeningen te verzamelen, om daarmee druk uit te oefenen op de Europese regeringsleiders, die binnenkort over de kwestie vergaderen. Wij ondersteunen dit initiatief van harte en roepen de leden van de PvdA de oproep te ondertekenen en door te sturen naar vrienden en bekenden. Inmiddels hebben al meer dan 250.000 mensen de verklaring getekend.

Simply Life

Rust in huis en in je hoofd. Minder rommel, minder getob en ergernis, geen zeurende kinderen, geen schuldgevoel, meer tijd voor dingen die er echt toe doen. SimplifyLife staat vol met tips, informatie en producten die je helpen om je leven te vereenvoudigen. Van superpraktisch, zoals makkelijke recepten en opvoedtips, tot en met antwoorden op de vraag hoe je anders omgaat met een wereld waarin er veel kan, en je van alles wilt en 'moet'.

Triumviraal, een 50jarige tweeling en ik…..

Een toespraak:

Ik denk dat het wel speciaal is om bevriend te zijn met twee broers. Een tweeling nog wel. Nou zou je op het eerste gezicht zeggen. Ja als je bevriend bent met de een, dan is het logisch dat het ook klikt met de ander, je krijgt als het ware twee voor de prijs van één. Maar zo simpel ligt dat toch niet, omdat er hier sprake is van een byzondere vorm van een twee eiïg species. Het is op het eerste gezicht tamelijk ingewikkeld om eigenschappen te vinden die ze gemeenschappelijk hebben, op hun geboortedatum en familie na.

Ik ben zelf ook en tweeling, maar dan als sterrenbeeld, en dat verklaart misschien, waarom ik zowel met de ene als de ander op een meer dan plezierige manier omga. Wanneer ze bij ons op bezoek zijn heb ik vaker het gevoel dat ik tussen hen in sta dan dat ik bij hen aanschuif. Vanaf de eerste keer dat we samen op vakantie gingen in 1977 als ik het goed heb, bewaar ik prettige herinneringen aan ons driemanschap, dat onder tragische omstandigheden zijn start kende. Sinds die tijd heb ik heel wat vakanties met deze of gene of allebei doorgebracht. Wandelend door de bergen natuur, etend door bergen spaghetti, kletsend door zeeën van tijd. Legendarisch zijn onze jaarwendes, een traditie die toch al zo’n kleine dertig jaar standhoudt, zelfs in America wisten we van de aanstormende jaarwisseling nog een onvergetelijk evenement te maken. Terwijl het in Nederland 12 uur sloeg, sloegen wij met de Maverick bijna over de kop. Naar een hotel gesleept keken we naar de festiviteiten die via de respectievelijke tijdzones van Oost naar westkust naderbij kwam.

Mooie herinneringen. Alleen gemeenschappelijke avonturen maken een langdurige vriendschap meer dan een periodiek ophalen van vergane glorie. Bij ons is het op vandaag na nooit een: weet–je-nog-van-toen-weerzien.

De jarige broeders vertegenwoordigen zonder twijfel twee uitersten, die zich in mij proberen te verzoenen: de een de rationele macro econoom (mijn wiskunde bloeit weer op nu ik mijn dochter weer de edele kunsten van de x-en-y mag bijbrengen), verzot op modellen en wetmatigheden. (als je maar weet: het enige model dat iets aan de werkelijkheid toevoegt is een foto model) Vaste waarden en zekerheden en de wil kennis te ventileren als zodanig. Stuur hem op pad in een wildvreemde stad en binnen enkele minuten is hij je aan het gidsen door straatjes waar hij zelf ook nog nooit is geweest. Hij zuigt tijdschriften, films en boeken in zich op, verslindt de krant en doet dit alles uit puur altruïstische motieven ten einde de wereld te beleren, te vermaken en zijn eigen zin aan het leven te geven en in het leven te vergaren. Als vriend geniet ik van zoveel op maat gesneden kennis en voedt hem waar nog nodig met knikjes en verzie hem met stimulerende opmerkingen. Ofschoon ik niet meteen het idee krijg, dat wat ik naar voren breng onmiddellijk in zijn gedachtengoed wordt verankerd, het scherpt mijn geest en verrijkt mijn inzicht en kennis, waarvoor dank. We zijn het ook wel eens niet met elkaar eens. Het kan immers voorkomen dat de koppigheid van de twee vrienden elkaar kruisen. Als we het niet met elkaar eens zijn, dan is dat meestal ook meteen erg heftig en gaat het om ’s werelds meest belangrijke worstelingen, en torsen we even het leed van de wereld mee in ons dispuut.

In dat geval vind ik steun bij de van origine agrarische voorgesorteerde sociaal academicus aan de andere zijde van de twee-eenheid. Bij hem staat net als bij mijn alter ego niet het model maar de werkelijkheid zelf centraal. De mens, zijn kunst, zijn oerkracht en natuurlijk de praktische ordening daarvan. Als heeft zo zijn eigen plek. Al wandelend beschouwt hij de wereld door de cameralens, ziet tevreden naar de schepping en rust de zevende dag, en wellicht ook al af en toe tussendoor.
Zijn noeste personeelswerk werd ruw verstoord toen hij zijn toevlucht tot het penitentiaire domein moest nemen. Daar kruisen de vernieuwingen overgewaaid uit het bedrijfsleven zijn pad en probeert hij er het beste van te maken. Ook met hem wordt driftig gedelibereerd over het wel en wee van vernieuwingen, sociaal zijn en toch reëel blijven. Alles vergezeld van een pint en een rustgevende achtergrond muziek. Zodra hij uit zijn slaapzak kruipt, want als de horde uit België er is, rest een plek in de huiskamer, gaat de CD aan, de krant bij de hand en ontwaakt hij bij een kop koffie en een goed gesprek. Precies als 30 jaar geleden op de Esdoornlaan, waar hij op zondag avond Brian Ferry over de afdeling liet spoken. Do the strand, roept bij mij nog warme herinneringen op.

Al memoriserend kom je toch nog wel wat parallen tegen, ze vallen op door trouw aan hun vrienden en eerlijkheid, door eigengereidheid en bereidheid, door onderwijzend en raadgevendheid, door interesse in wat de wereld bezielt en hoe dat te veranderen, ze houden van hun comfort en hun rust, ze praten liever over iemand of iets anders dan over henzelf, ze koesteren het verleden en blinken niet uit in veranderingsgezindheid. Ze zijn dol op hokjes en ordenen en bovenal verzamelen.

Ik heb 3 verzamelingen meegenomen, waarvan er ieder een kan worden toegevoegd aan de hunne. Als een echte tweeling heb ik natuurlijk zwaar lopen twijfelen wie nou welk cadeautje het best kan krijgen. Ik kan ze zelf laten kiezen, al zou het leuk zijn om ook de hulplijnen of het publiek in te schakelen bij deze moeilijk keus.

Ze hebben de keus uit:
1. Vick van der Rijt’s verzamelde Duits werk, van Hildegard Knef tot Nena
2. Youp van het Hek, de mooiste liedjes samen met een 3 stemmig orkestje
3. Mijn plezierbrevier + CD. Kees van Kooten heeft met zijn boeken al hele volksstammen aan het lachen gemaakt, maar waar moet hij zelf om lachen? Mijn Plezierbrevier geeft het antwoord. Een tijdloze bundel vol Engels-Amerikaanse humor, met de natuurleukste korte verhalen van ultra-grappige grootheden als James Thurber, Stephen Leacock en S.J. Perelman. Maar ook met verrassend komische stukken van tientallen minder bekende of (ten onrechte) vergeten humoristen uit de vorige.

Al snel vile Youp van het hek weg, alhoewel best goed verzekerde mij een disgenoot.De keus was toen verder niet moeilijk. Nog even wachten op de herdruk van Plezierbevrier.

Hersenschimmen en gedachtensponsels

Ik had het boek ook gelezen, prachtig. Maar via mijn moeder ook meebeleeft hoe het in werkelijkheid gaat. Dan is een prachtige voorstelling toch te kort om het porces te laten sluimeneren. Dan is het toch een beetje niet waar en gespeeld, daar kan de theater de werkelijkheid en het trage boek niet inhalen. Ofschoon mooi en zware kost, aardig gevisualiseerd, de echte herinnering, die ik nog gelukkig heb aan de aftakeling van mijn moeder zweefde door mijn gedachten en het feir dat bij geestelijke aftakeling ook onvermijdelijk lichamelijke aftakeling verschijnt (maar niet op toneel) maakte het stuk toch een beetje te weinig echt. Anderenw aren lovender in hun kritiek zie het parool . Het was allesbehalve slecht, maar toch... Ik hou het toch liever bij mijn eigen herinneringen zolang ik ze nog kan bewaren,

De Wet van Wederkerigheid

Het rapport gaat over een kernvraag van de sociaal-democratie: hoe organiseren we in de toekomstige samenleving de noodzakelijke solidariteit? Het organiseren van sociale zekerheid is onlosmakelijk aan onze beweging verbonden. De verzorgingsstaat is echter nodig aan modernisering toe. Hoe krijgen we zoveel mogelijk mensen aan het werk? Hoe houden we rekening met de individualisering zonder de solidariteit los te laten? Hoe houden we de verzorgingsstaat betaalbaar? Wat is de rol van de burgers, de overheid en de maatschappelijke organisaties hierbij?Publicatiedatum:
6 december 2005: PvdA_ProjectgroepVerzorgingsstaat_WetvanWederkerigheid

NUHR: Vendetta, hard werken

Als je ze ziet zwoegen, dan is is eigenlijk niet goed genoeg. Als je "the making of" leest dan krijg je ook het gevoel dat het teveel moest en gezien de omstandigheden (de dood van van der Sande Bakhuysen) eigenlijk het hoofd er niet naar stond. De voorstelling is wel aardig, er zitten grapjes in, maar het heeft naar mijn mening weinig diepgang en overtuiging. Najib redt de uitvoering, maar legt tevens de trucjes van de Ploeg een beetje bloot. Het moet wat toevoegen aan de werkelijkheid, je tot inkeer of nadenken stemmen. Maar dit knalfestijn of slachtpartij komt niet tot op het niveau dat we gewend zijn van NUHR. Volgende keer beter.

Kruistochten: 5 uur en nog te kort

Schitterend, zelden zo gelachten in de afgelopen maanden. kruistochten is meesterlijk. Drie toneelstukken, rond een weekend, vanuit drie cameraopstellen wordt de zoektocht naar liefde zichtbaar gemaakt. Geestig en overtuigend.Een must. Vokgend seizoen komt ie weer. Zie de folder en de trailer

Als de wereld uit 100 mensen zou bestaan....

Ik vond onderstaande quote op de citaten site van Gurteen. Goed om je te realiseren.
"If we could shrink the earth's population to a village of precisely 100 people, with all the existing human ratios remaining the same, it would look something like the following:

57 Asians
21 Europeans
14 from the Western Hemisphere, both north and south
8 Africans

52 would be female
48 would be male

70 would be non-white
30 would be white

70 would be non Christian
30 would be Christian

89 would be heterosexual
11 would be homosexual

6 people would possess 59% of the entire world's wealth and all 6 would be from the United States

80 would live in substandard housing

70 would be unable to read

50 would suffer from malnutrition

1 would be near death - 1 would be near birth

1 (yes, only 1) would have a college education

1 would own a computer

When one considers our world from such a compressed perspective, the need for both acceptance, understanding and education becomes glaringly apparent.

Bouwen aan vertrouwen.

Hoe gaat dat nou tijdens een debat, waar je je soms heel klein voelt tussen professoren en columnisten, die het allemaal beter weten....

Tijdens het debat over de dienstverlening in den Haag(5 april jl) probeerde ik met vinger in de lucht een opmerking te maken. Ik werd over hoofd gezien. Maar het bloed steeg me naar het hoofd. Ik vocht innerlijk voor mijn punt. Helder probeerde ik te formuleren wat ik als een gemiste kans zag. De opwinding won het van de ergernis. “De fles is half vol en niet half leeg”, zie je dat dan niet? Mijn vinger ging weer in de lucht en tot opluchting werd ik weer overzien door de hoofdredacteur van de Volkskrant, die het gesprek in goede banen leidde. Ik zuchtte. Mensen in mijn buurt keken naar mij. Wat heeft die nou te zeggen. Moet ik mijn naam en functie noemen? Ben geen professor, ambtenaar of onderwijzer maar een bedrijfslever, moet ik dat zeggen? Of ben ik een politicus in de dop, lid van de PvdA? Het zweet brak me uit, maar de wil om wat te roepen won het weer even. Ik stak mijn vinger aarzelend in de hoogte. Maar weer ging de microfoon aan mijn neus voorbij, ik zette een interventie uit mijn hoofd. De rust keerde niet weer, want er was een snaar geraakt: iemand had beweerd: “De politiek is georganiseerd wantrouwen”.

Ik werk binnen een interne accountantsdienst van een financiële instelling en ook wij worstelen met een negatief imago. Regels omwille van de regels? Incidenten en krantenberichten dwingen ons tot een toename van inefficiënte en overmatige controledruk. Organiseren wij wantrouwen?
Met hetzelfde recht kun je zeggen dat wij net als de politiek bovenal dienen te werken aan het organiseren van vertrouwen. De politiek zou stelselmatig moeten zoeken naar openingen om niet te hoeven controleren. En schept regels om juist vrijheid en vertrouwen te kunnen schenken.
De voorstellen van Meurs om een V-systeem in te voeren, waarbij regels alleen worden ingezet en gecontroleerd op die plekken waar dat vertrouwen consequent ontbreekt, spreken mij zeer aan. Zij zijn net als al haar voorstellen ook in het bedrijfsleven van groot belang. Wanneer een dienst beter “in control” is, zou de regellast kunnen worden verminderd en de controle beperkt tot het verifiëren van die “in control”-status. De Tomashuizen zijn daarvan een goed voorbeeld. De noodzaak tot controle in kleinschalige organisaties is veel minder pregnant omdat de risico’s navenant minder zijn. Minder risico’s, minder regels. Gevolg een opbloei van passie en toename van de kwaliteit van de dienstverlening. Een toezichthouder zou niets liever moeten willen, dan dat regels alleen op de juiste momenten worden ingebracht en gecontroleerd. Regels toepassen wanneer reële risico’s het doel van de professionele dienstverlener (kunnen) belemmeren.

Het is een goed idee bewust vertrouwen te organiseren en te schenken. Ik zou dan ook als 5de tip van Meurs willen formuleren: Organiseer vertrouwen. Zorg voor mechanismen waarbij regels pas hoeven te worden toegepast als zij noodzakelijk zijn, een reëel risico afdekken en wanneer zonder regels de ondernemer en dienstverlener out-of-control raakt. Het gaat dan ook niet alleen om de hoeveelheid regels. Door deze meer te relateren aan risico’s in plaats van ze “algemeen bindend” te verklaren stijgt het vertrouwen en komen we af van incidentalisme. Het overbodig opleggen en controleren van regels stuwt het wantrouwen en smoort de passie in de kiem. En passie is de kurk waar de professional op drijft.

Het gaat goed met de rug!

Het wordt tijd dat ik even meld, dat het heel goed gaat met de rug. Geen pillen en toch geen pijn. Maar nog wel voorzichtig zijn, het is allemaal nog een beetje wetsbaar lijkt het. De operatie heb ik afgezegd.
Zondag weer een concert (hmhm) gegeven in de BadCuyp, was erg op dreef en dan zie je toch weer wat muziek vermag. Het blijft de beste 'energiser'.

Kiezen? Links of rechts?

In de Volkskrant stond zaterdag een treffende analyse van de verkiezingsuitslag. Schoo, in Betoog: de Linkse revolte. Hij concludeert: Geen ruk naar links, nee een ander focus. Integratie en Veiligheid zijn in goede handen bij alle partijen. Nu richt het volk zich op een ander thema. Zalm met Balkenende volharden consequent in de agenda van de prestatiemaatschappij. Zo’n samenleving wilden we niet, en willen we nog steeds niet. Uit mijn hart gegrepen.

Eerst werd daarom Europa de wacht aangezegd en nu het kabinet. Het is niet dat men wil behouden wat men heeft, maar men wil veranderen met een doel. Dat doel is welzijn en niet welvaart. Dat doel is eigen kracht en karakter en niet "Meedoen door nadoen". Amerika imiteren is het verkeerde middel bij een verkeerd doel.

Bos, die schrijft dat het zoveel beter kan, wordt tot keuzes gedwongen. Hij kiest voor drie doelen, en-en: én sterk, én sociaal én leefbaar/veilig. Kiezen voor welzijn wellicht ten koste van welvaart, in plaats van welvaart vrijwel zeker ten koste van het welzijn van grote groepen mensen en wellicht ook wijzelf of onze kinderen. Een mooie taak.

De Beauty and de Beast.

Nee geen spotje van de VVD over de PvdA, maar tussen alle drukte van de verkiezingen door, zijn we ook nog naar de Belle en het Beest geweest. Musicals van onze Joop zijn altijd mooi. Ik vond de muziek en de enscenering iets te ouderwets. Ik had eigenlijk een modernere versie verwacht. Het thema verdiende dit wel: Discriminatie op grond van oppervlakkigheid en vooroordeel is een zeer actueel thema. En had moeiteloos een iets ander tintje kunnen krijgen. Ik vrees dat de boodschap helaas verzoop in een sprookjes setting, en dat is een gemiste kans. Ik hou meer van de modernere musicals en verheug me al op de volgende: Cabaret, toendertijd een van de beste films die ook ooit gezien heb, omdat deze mij duidelijk maakte op welke manier een bevolking massaal tot een verderfelijke ideologie kan worden gebracht. Ook dat blijft een actueel thema.

Een surrealistisch avond in de Stopera

Ik heb een verslag gemaakt van de verkiezingsavond in de Stopera. Waar iedereen werkelijk met stomheid geslagen was en bleef. Een welhaast surrealistisch gevoel. Je moet je voorstellen in een hal waar niemand weet wat er aan de hand is, niemand verstaat wat er gezegd wordt, iedereen wacht in spanning af.
Alsof we in een Big Brother-huis zaten. TV genoeg, menig van de aanwezigen werd geïnterviewd, maar we konden dat alleen op een scherm zien zonder geluid, anders zou het waarschijnlijk gaan rondzingen. Omdat ook cijfermateriaal ontbrak, waren we waarschijnlijk de enige in Amsterdam die niet wisten wat er aan de hand was. Totdat Cohen ons een onwezenlijke score vertelde.
Zoals dat zo vaak gebeurt ben je bezig met relativeren vooraf, blij met gelijk blijven. We hebben vier jaar vreselijk hard gewerkt om te veranderen, de noden te onderkennen en oplossingen te verzinnen, open te communiceren, duidelijk en toch hard te zijn. Op eens wordt niet jij beloond, maar het kabinet afgestraft, want zo voelt dit wel een beetje. Natuurlijk al die lokale politici van VVD, maar vooral van CDA huize, die dit kabinet tegen beter weten hun gang hebben laten gaan, worden terecht daarvoor ter verantwoording geroepen.
Maar dit heeft een giga impact. Zelfs ik wens dit de traditionele partijen niet toe. CDA, 2 zetels, wat moet je daar mee? Dit gaat verder dan een kabinetswissel. In één keer 1270 zetels kwijt! Plots speelt bijna in heel Nederland de PvdA op de eerste viool. Bijna eng. Nee, gewoon eng.
De woorden van Cohen spreken boekdelen: Bescheidenheid is meer dan ooit op zijn plaats, en we moeten laten zien dat we antwoorden hebben en daadkracht tonen. Ik hoop vurig dat de mensen begrijpen dat heel wat maatregelen van dit kabinet ook door Bos waren genomen, maar dat daarbij andere keuzes gemaakt zouden zijn als het om de zwakkeren in de samenleving gaat.
Toch... Is dit nou waar je drie jaar aan gewerkt hebt, is dit nou democratie?

Sjiek en Sjoen: Het was weer mooi geweest.

Zie hier de gezworen kameraden in een "gaat" in de optocht van Mestreech. Ofschoon het weer bij tijd en wijlen het spel even brak, hebben we toch weer met langzaam legende teugen van het vastelaovondvolksvermaak genoten. "Mie Fietske" was helaas kwijt, we hebben overal gezocht, maar helaas, we zullen tot volgend jaar moeten wachten voordat: Mie fietske is gevoonde, ut waor neet wiet eweg. Ut waor aon unne paol geboonde, we had dat noe gedeg (u bitsje limburgse invloeden is good veur de integratie).
De rug heeft alles doorstaan, advies voor alle sekwester bezitters: 3 dagen lichte wiegende bewegingen maken van links naar rechts en van rechts weer naar links, of eventueel van voren naar achteren vice versa. Goed smeren met licht bruisend schuimend bier. Slingerend door de straten achter vibrerende toms van de sambabands, op naor het volgende etablishement waar je je staande weet te houden tussen de prettig opgeperste menigte, die al even vreemd verkleed spierelingt van tap naar tap. Het meervoud van pil blijkt Pils. Vermijdt evenwel het concert bij de mestreechter Geis op maandagavond, want met een beetje pech moet je daar een paar keer door de knieeen als Ziesjoem weer wervelend haar repertoire over de meezingende massa uitvent. Ut waor weer sjoen gewees en sjiek. Ut is nog slechts wachte op de gezet. Mijn foto's staan op de site, heij vint geer die van Pé.
Ik heb gelukkig nog een goede stem. Jullie ook?

Ga stemmen....

Ik hou me nu vier jaar bezig met de gemeente politiek in Amsterdam. Interessante periode. Ik zou inmiddels in staat moeten zijn om van binnenuit iets te kunnen roepen over de volgende vragen:
• Heeft het zin om aan gemeentepolitiek te doen?
• Is het allemaal een pot nat?
• Hoe zit het met de kloof tussen volk en kiezer?

De gemeente politiek is minstens zo belangrijk als de landelijke politiek.
Er is een hoop om over te beslissen. Denk aan bouwen van woningen, winkelcentra, kantoren, denk aan veiligheid, reiniging, handhaving, openbaar vervoer, parkeerbeleid, infrastructuur, milieu, maar ook zorg, maatschappelijke ondersteuning, werk en inkomen, cultuur en onderwijs.
Wat opvalt is dat er eigenlijk drie soorten partijen zijn te onderscheiden. Partijen die het accent leggen op de belangen van bewoners, de gewone man in de straat (not in my backyard). Partijen die gaan voor gemeenschappelijke belangen, samen doen wat samen efficiënt en effectief is (1+1=3). En tot slot partijen die het accent leggen op individuen, gezinnen en ondernemers (eigen schuld dikke bult). Je kunt vrij moeiteloos de lokale partijen langs die lijnen indelen. In alle gevallen is het de kunst om die drie invalshoeken op een daadkrachtige manier te combineren en letterlijk tot zijn recht te laten komen.

Het is niet allemaal één pot nat, al lijkt dat wel vaak zo.
Het is blijkt dat ik een belangenpartij naast beperkt van doel en visie ook beperkt van omvang, opleidingsapparaat en historie is en in vele gevallen het korte termijn belang voorop stelt. Het goede van de mensen van die partijen kan zijn dat ze heel actief zijn, maar van de andere kant weer weinig bereiken omdat ze geen macht hebben. Netto resultaat is een grotere frustratie en een vergroten van de kloof met de burger eerder dan verkleinen. Wat voorkomt is dat belangenpartijen nog een, zeg maar, juridische tak hebben, die zich bezighoudt met procederen tegen zaken die de partij niet tegen kan houden via de politiek. Zij zorgen daarbij voor de stroperige besluitvorming en defensief gedrag van de machthebbende partijen.

Angst verplaatsen
Ik ben zoals ieder wel weet ook geen fan van de individu georiënteerde partijen, omdat juist in een stad het accent op samenleven moet liggen. In de laatste vier jaar hebben die partijen de angst van de ene bevolkingsgroep naar de andere verschoven en dat lost het probleem niet op. Ik ben een groot voorstander van eigen verantwoordelijkheid, maar als je in een moeilijk pakket raakt moet je geholpen worden daaruit te komen, en daar waar dat niet gaat moet je je gesteund weten. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen in Amsterdam waarvan een topprestatie wordt verlangt als ze op eigen kracht weer bij het peloton moeten komen. Mijn adagio: een coach voor iedereen. "We zijn er voor mekaar".

Samen sterk
Ik behoor dus tot de “samen sterk” stroming, al is die soms nog aan het zoeken. Want dingen samen oplossen, met oog voor belangen van iedereen is nu eenmaal complex en niet zo makkelijk in one-liners te vatten. Deze worstelpartijen heb ik binnen de PvdA in de afgelopen vier jaar zelf meegemaakt. Nog af en toe wordt oud-denken weer zichtbaar, maar de lijn is nu toch redelijk stabiel en koerst naar een sociaal en economisch verantwoord alternatief voor de leefbaren en de liberalen. ik ben blij dat binnen de PvdA het inzicht dat werkgelegenheid een van de grote thema's is waarbij we samen sterk kunnen worden. Ik ben teleurgesteld in de VVD wethouders op dit punt en denk dat de PvdA zijn eigen koers moet gaan ontwikkelen. De PvdA heeft ook op dit gebied enkele goede mensen aan boord op verkiesbare plaatsen.

Kloof tussen eigen belang en gezamenlijk belang
Er is geen kloof meer tussen kiezer en bestuur. In tegendeel, het bestuur is veel te veel bezig met de eigen belangen van de individuele burgers en ondernemingen en met risicomijden en schade voorkomen. Het zal de burgers altijd weer teleustellen dat ze hun zin niet krijgen, omdat anderen ook hun zin willen hebben. Bos gaf dit afgelopen week goed aan. “Je moet de agenda van de burger volgen, maar voor de oplossing ben je in eerste instantie beter toegerust dan de burger zelf en moeten ook andere belangen worden betrokken.” Het is wel zaak om de burger mee te nemen met je voorstellen. Dat meenemen moet stelselmatig getoetst worden door te communiceren, dat is iets anders dan je oor laten hangen. Ik denk dat de PvdA dat goed doet en ook goed kan vertalen naar de praktijk van het bestuur. Al wil de journalist en de burger graag sappige en vette uitspraken horen die de kloof weer eens blootleggen en de burger van de verantwoordelijkheid bevrijd mee te denken met hoe het veel beter kan in dit land. Ik denk dat met name de PvdA veel beter bereid is in gesprek te gaan met de burger dan 4 jaar geleden en ik ben best blij dat ik daar aan hen kunnen meehelpen via de website en het PvdA magazine. Mijn advies ga stemmen op een Samen Sterk partij. Want alleen met zijn allen kunnen we meer dan alleen.

En nu even wat anders....

Afgelopen weken waren een beetje te druk. Maar de komende dagen gehts loss. Voor degene die in het noorden achterblijven en de jaarlijkse breinstorm aan zich voorbij laten gaan heb ik drie stichtelijke stukken geschreven. Over de grens van onderwijs en ondernemen. Ik geef toe wat te lang voor de website, maar allemaal best zinnige praat.


Frank de Wolf: Keuzes durven maken!
Wo 22 feb 2006 - Mart Boden
Mart Boden interviewde onze nummer 7 op de lijst. Over een kabbelende commissie Maij, over de eenzijdige focus op integratie en korte termijn. En over keuzes maken op weg naar een diverse en sterkere stad waarin je wilt leven, wonen en werken.


Kennis, Werk en Inkomen: Politiek Café op de bres voor beroepsonderwijs.
Do 16 feb 2006 - Mart Boden
Veel partijen en veel belangen op de grens van beroep en onderwijs. Hoe breng je dit verkokerde gebeuren tot een dynamisch en soepel lopend gehee? Een avond vol met puzzelstukjes en aanknopingspunten voor een andere aanpak: Een monsterverbond van Kennis, Werk en Inkomen.

Geen voornemens, maar concrete maatregelen
Za 18 feb 2006 - Mart Boden
Op Valentijnsdag organiseerde de PvdA een ontbijt met het bedrijfsleven. In mediacafé de Plantage kwam trots, lef, ambitie en urgentie samen met bedrijfsleven, universiteiten en politiek. Zoektocht naar een Nieuw Amsterdams Peil.

Op voor de operatie Straank

De neurochirurg heeft aandachtig gekeken. En nog eens nagedacht, mijn verhalen aangehoord en geconcludeerd dat wellicht een operatie het beste was. Over een maand of twee ga ik onder het mesje. Kleine ingreep, maar vereist toch wel de nodige rust na afloop. We hopen allebei dat uiteindelijk de hernia (want dat is het gewoon) toch weer vanzelf over gaat. Dan is een operatie wellicht overbodig. Nu even alles vergeten en op naar de vastelaovund. We weit un aander woord veur Oelewappers.

4 tips voor verbetering dienstverlening

Pauline Meurs schreef in de Volkskrant een opbouwende verhandeling over de verbetering van de dienstverlening, die me uit het hart gegrepen is. In het kader van de oplossingen in de sfeer van de sociale agenda schreef zij de bijdrage op het tweede probleem: de tekortkoming van de dienstverlening van de overheid. Haar verhaal is geënt op de gezondheidszorg maar is zonder meer over te plaatsen naar de niet-publieke dienstverlening zoals de secor waarin ikzelf werkzaam ben en mijn hobby de politieke dienstverlening. Haar plan behelst de volgende vier oplossingen: Investeer in professionaliteit, kies voor stimulerend en slim toezicht, maak het management dienstbaar, vier de goede voorbeelden. Het biedt een antwoord op een toenemende ontprofessionalisering en het in kwaad daglicht stellen van specialisten, verstikkende standarisering, bureacratisering en regelneverigheid, de roep om empowerment en enablement en het inzoomen om wat er mis gaat zonder te belonen en te waarderen en leren van wat er goed gaat. Ik ben ervan overtuigd dat deze oplossingen goed zijn en ook voornamelijk een nederlandse vinding zijn. Ik raad iedereen werkzaam in de dienstverlening dit artikel niet alleen te lezen maar ook eens te kijken in hoeverre dit gedachtengoed toepasbaar is.
Eerder verscheen in dezelfde serie de bijdrage van Jaap Dronkers over Talenten benutten in het onderwijs. Ook aan te bevelen

De Carnaval Inspiratie Test Opgaven (CITO) 2006

Leef Vastelaovendvierend vollek vaan binne en boete Mestreech, dit is fase ein/twie/dreij etc vaan de Cito-tes 2006. U jaorliks tröckierende traditie, boein veer uzze inburgering moete veilgstelle ten faveure vaan ziene hoechlöstigheid. Un gooi CITO tes gief permissie vaan baas, sjaolhoof en echgenoet um zoonder ummezweeij naor Mestreech af te zakke en zingentere elkaar in de errem te sluute. Open de beijlage en probeer alle opgave te make.

Enne, volgens aofspraok mót de winna(a)r(es) vollegend jaor es twiedoezendzevecitoteskommendeur fungere, dus deilname aon dees tes verplieg uuch metein um in dat –iechweitututishaosneetveurtestèlle- geval aoch aon die verpliechting te voldoen.

Iederein maag metdoon, Alle antwoorde naor: m.boden@chello.nl
Slutingstermien: Zoondag 19 fibberewari um 12.11, dus percijs ein week veurdat de Vastelaovend oppe Vriethof weurt ingesjote. Eventuweel later ingesjikde oplossinge kinne allein oonder veurbehajd vaan fikse steekpenninge alsnog mètgenóme weure.
Geer höb dus unne maond d'n tied, mie es genóg, zow iech dinke.

De tes kint geer hey ophole, alvas eve un paar veurbeelden (categorie mekelike vraoge), :

1) Wat heet heer aon, boven op dee stool?
2) Wat begint daan?
3) Num 3 dinger die iech neet maag
4) Wie lang heet heer gewach
5) Wat móste mèt Carnaval vergete
6) Wat is de bèste raod vuur uuch
7) Boe goon veer promenere?
8) Wat is gaar neet dom?
9) Neet gesjote is?
10) Wee wèl iech neet?
11) Wat pak iech bijj 't Mooswief?

Haol aoch de beijbehurende muziek: cito2006.mp3
Names Peter, veul sukses en verras hum met originele en raakgekoze antwoorde. En neet alleen dat, kom naor Mestreech veur de sjoenste daog vaan ut jaor.

Kiek aoch op http://www.carnavalinmaastricht.nl/
Of heij Carnaval in Mestreech en Carnaval in Mestreech 2003 en 2005 foto's of 2004 foto's

Een sekwester zit me in de weg

Na een paar doosjes Neurofen, 6 kilo lichter, 10 kraaksessies, een mooie rontgenfoto, en een MRIscan is het probleem boven water....

Ik heb iets, een kleine sekwester. Dat is een stukje loslopend weefsel. Dat zit me in de weg tussen L4-L5 en geeft een "degelijk wortelprobleem", zoals het in het radiologisch verslag is verwoord.

Ik heb op 6 februari een afspraak bij de neurochirurg, teneinde te kijken of deze splinter operatief kan worden verwijderd. Het is denkbaar dat hij oplost vanzelf in de komende maanden/jaren? De chirug moet uitmaken wat er kan gebeuren.

Ik ben blij dat er wat is, dan is het einde tenminste in zicht (van de pijn)
Sporten, oefenen, bewegen en dergelijke: niet nodig en verstandig
Ik moet doen waar ik de minste pijn bij voel.
Er zijn vormen waarbij juist bewegen helpt, maar niet in dit geval.

Voorwaarts, werken aan een alternatief

Van de week was er weer gezeik over de veel geprezen draaikont van Bos. Lees het interview in de telegraaf zelf. Wat de media ervan maken is hemeltergend.
Hij is voor breed draagvlak dat is al jaren bekend en dat je dat alleen met CDA zou kunnen krijgen is gewoon en helaas een feit. Tenzij de wereld er in 2007 ineens heel anders uitziet. Alles wat er meer over is gezegd is van links tot en met rechts is onzin en gebaseerd op iets wat hij niet gezegd nog bedoeld heeft.
Ik verdedig Bos niet zozeer, als wel mijn eigen denkbeelden. De wereld en ook Amsterdam bestaat niet voor het grootste deel uit linkse mensen, een linkse meerderheid is een illusie. Bos maakt zonneklaar dat hij links van het midden zit en hoopt dat CDA op het midden zit en niet verder naar rechts afglijdt.

Ik ben net als Bos ook voor een kernkabinet. Ik ben voor een Raad`van Bestuur benadering en zie dat dit ontzettend goed werkt op dit moment op mijn werk. Nog nooit zo'n daadkrachtig en waarde-creatie gericht stel mensen bij elkaar gezien. Maar ook spijkerhard en dat is pijnlijk maar helaas wel eens nodig. Maar als het maar ergens toe leidt is het op te brengen.

Een klein team met volle verantwoording. En doelgericht werken op basis van waarde creatie. Ik ben dan ook voor de spoedige installatie van een schaduw kernkabinet. Dat de 6 hoofdlijnen gaat formuleren. Wat mij betreft zijn dat
- Governance, het beheer van de overheid: bestuur, financien, binnenlandse zaken, algemene zaken, premier, participatie
- Zorg en Cultuur, de basis voor welzijn: opvoedingsondersteuning, basisonderwijs, zorg, (multi)cultuur, ouderen, media, sport, grootstedenbeleid
- Werk en Ontwikkeling, de motor achter welvaart: 3+3 samenleving, productie 2x3 dagen hand in hand met permanente ontwikkeling (3 dagen)
- Recht en Veiligheid, de begrenzer van de risico's: openbare orde, defensie, brandweer, politie
- Infrastructuur: de enabler: bouwen, wonen, natuur, wegen, netwerken, spoor, transport etc.
- Internationale betrekkingen: de omgeving waarmee we moeten leren omgaan, ontwikkelingssamenwerking, vredesmissie, handel, europese samenwerking, globalisering

Een schaduwkabinet van 6 kernministers is heel wat anders als het schaduwkabinet van toen. Het is bedoelt om te laten zien het beter en anders kan. Het moet dan ook niet een kopie worden van het huidige kabinet maar een voorbeeld van hoe het er over 2 jaar zou kunnen gaan uitzien. Er moeten mensen in die samen een nieuwe toekomst willen realiseren en niet een toekomst die de oude afbreekt om hem zeker te stellen.

Geen ge-Ja, maar !

We waren goede voornemens, ideeën voor het nieuwe jaar en gedachtenspinsels aan het uitwisselen. En voordat mijn prachtige plannetjes allemaal weer meteen rijp voor het afvoerputje verklaard worden wil ik ze toch nog even een kans geven en bedacht het verlangen om in 2006 het gebruik van Ja,maar aan banden te leggen. Ik was niet de enige, er was me iemand voor met een heuse Ja, maar site, filosofie en cursus aanbod. Misschien kun je het eens zelf uitproberen. Geen ge-ja, maar of Nee, want maar gewoon "ja, en". En nou die puzzel oplossen!

De uitdaging, poeh, poeh

Heel nederland doet Soduko's dachten wij. Maar nee hoor, heel veel van onze vrinden hebben de grootste moeite met dit fenomeen. Veel onderkennen een gevoel van weerzin tegen zoveel moderniteit. jammer want dit is echt leuk. Hier een uitgewerkte uitleg.
De oplosing verklap ik nog niet, maar voor degene die geen zin in uitdagingen hebben, hier een hint.