Eine Gek

Ge Reinders in het Nieuwe de la Mar is altijd een feest. Op het naïve af weet hij te genieten van zijn publiek. Na al die jaren dat hij hier komt was dit zondermeer zijn beste sjow. Veel nieuwe liedsjes, die nog niet op CD staan, goede verhalen ertussen. Prachtige muziek en een decor van een stagiair. Ook aanbevolen voor Niet-Limburgers. Hoogetpunt was zijn liedje eine gek, zie hier tekst en MP3 Zie de lovende recensies van Breakbaar.

52 cent

52 cent, dat is het bedrag waar een asielzoekerskind in Nederland dagelijks van moet eten. Ontbijt, lunch èn een avondmaal. Zelfs de meest creatieve kok kan daar
geen gezonde en voedzame invulling aan geven.

Al jaren moeten asielzoekers en hun kinderen eten van hetzelfde, ongelooflijk
lage bedrag. Hier, in Nederland. Een volwassen asielzoeker ontvangt per week 23 euro om van te eten. Per kind is er, afhankelijk van de leeftijd, tussen de 3 en de 6 euro beschikbaar per week.
Volgens het Nibud (Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting) heeft een Nederlands gezin bestaande uit twee ouders, een dochtertje van vier en zoon van elf jaar oud minimaal 90 euro per week nodig om dagelijks gezond, gevarieerd en voedzaam te kunnen eten. Een asielzoekersgezin in Nederland met dezelfde samenstelling krijgt hiervoor 56 euro per week.
Dit bedrag is sinds 1997 niet veranderd. Het is zelfs nooit geïndexeerd.
VluchtelingenWerk Nederland hoopt dat u na het kerstreces snel actie wilt
ondernemen om deze situatie te verbeteren.

Wij wensen u en uw familie fijne feestdagen!
VluchtelingenWerk Nederland
www.vluchtelingenwerk.nl

NUHR overweldigend

Gisteren naar Niet uit het raam geweest. Dit las ik erover en ik kan het niet beter vertellen: overweldigend. Over NUHR zegt de jury: ,,In geen enkel ander cabaretprogramma van afgelopen seizoen bereikte het samenspel van toneelbeeld, geluid en inhoud zo'n perfecte symbiose als in 'Over de Top'. 'Over de Top' is een gedurfd, pijnlijk, maar ook hilarisch programma. De snelle montage van de scènes en het geraffineerd gebruik van decor, licht en geluid geven de voorstelling een overweldigende dynamiek, die 'Over de Top' ronduit meeslepend maakt. Het is rauw, vaak pijnlijk herkenbaar, maar ook zeer humoristisch cabaret van de allerbeste soort.''

De wereld over de top komt niet meer tot rust, zelfs in de sauna blijken de mannen met de lange (bad)jassen met embleem verstrikt te raken in elkaars waan van de dag. Vrienden zijn het niet meer: goede collega’s dat is uiteindelijke het best haalbare. Van alle mannen die kapen, ADHD (kan dadelijk ook nog wel), de machine geweren en zinloze afslachtingen met rondspetterende ledematen, waarden en normen, SM onder volledige verdoving, zo kan ik nog wel even doorgaan tot aan de man waar een lettervreter magistraal aan knaagt. Liedjes met drumbox en gitaar op de lopende band en dan die lange jassen zonder embleem, maar dat komt nog wel. Magistraal. De wereld ten voeten uit, over zijn top. Waar zit het rempedaal?

16 jaar later, een terugblik op Panama,

Nieuw Panama ,1 december 2020

“De bejaardenclub van de PvdA is er weer” zeg ik gekscherend.
“Ik was ook in Panama, in 2004, weet je nog.” Ja een verademing, eindelijk eens niet de man-op-man woordgevechten in een achteraf zaaltje, maar een hele avond zeer gedreven en opbouwend vooruitkijken naar Amsterdam” “Dat was hoog nodig, want de PvdA keek vóór Asscher en Bos toch vooral gelijkhebberig terug en naar alles behalve de wereld dicht bij huis.” “Het was voor mij de start. De start naar een nieuwe toekomst in Amsterdam en het sein dat ik daar een rol in had, zoals iedere Amsterdamse inwoner."

Ze zeiden dat Lodewijk zweverig was”
“Ach, Lodewijk, nee die was juist buitengewoon inspirerend en uitdagend. Alles behalve zweverig, hij drukte ons met de neus op de feiten aan de hand van de pasgeboren Noa. “We moeten vooruit kijken, dat kind moet opgroeien in wat voor wereld?.” “Dat hield ons in wezen allemaal bezig.” “Je gaat anders kijken”, zei ook Wouter Bos, “als je zo’n kleine meid al op moet geven voor school, terwijl ze nog amper Papa kan roepen. En hoe principieel ben je dan?”. We waren toen niet zozeer bang voor onszelf, op dat moment. Maar we vreesden vooral voor de toekomst, onze toekomst “hoe moet dat gaan” was voor iedereen de vraag, met al die allochtonen (ken je dat woord nog?).

“En dan die Maurice de Hond, met zijn verhaal over invloed van de burger.”
Die dacht en denkt waarschijnlijk nog steeds, dat je met de burger voor te leggen wat amper uit te leggen is, het besturen meer draagvlak krijgt. Daar zit die burger echt op te wachten. Zelfs het bedrijfsleven weet wel beter hoe ze op de ‘klantjes’ moeten passen: Meten wat de mensen doen, hoe ze reageren daar gaat het om, ook in de publieke sector. En dat doen we nu in het dagelijks bestuur: Monitoren en ingrijpen, daar hebben we geen politiek meer voor nodig. Ik zei toen al:

Politiek begint als het verstand ophoudt,
als het niet meer is te beredeneren en vast te stellen, als informatie ontbreekt dan rest nog slechts de politieke keuze. Daar zijn we nu wel achter. En dan moet je mensen hebben met visie op de toekomst. In Panama werd de kiem gelegd om politici aan hun visie te laten werken en niet meer bezig te laten zijn met bestieren van de waan van de dag. Waarbij ze elke minuut geconfronteerd worden met polls en pers en procedureel geneuzel, daar zijn ambtenaren beter in.

Ze afzeiken als ze een keer een verkeerd telefoontje plegen.”.
“Klopt: Cohen, had toen al besloten op die pesterige reacties niet meer van geval tot geval te reageren: zjin betoog kwam op het volgende neer "je wordt er gek van. Ik doe mijn werk zo goed mogelijk, ik pak aan ben bezig en het is pas goed als mijn burgers het goed toeven vinden in Amsterdam."Nou dat heeft hij in de jaren daarna wel bewezen. “Dat had Woutertje ook wel kunnen bedenken”, hoorde je hem denken. Hij kreeg de zaal plat met zijn emotionele oproep om vooral bij de zaken te blijven waarover het moet gaan, zich een nieuwe en goede bestuurder tonen en geen nieuwe en goede politicus, hetgeen we toen als “dualisme” leerden kennen”

En dan het einde van het socialisme
“Er is natuurlijk ontzettend veel veranderd, dat half jaar daarna was iedereen goed en open aan het nadenken en vlogen we elkaar heerlijk in de haren. Niet alleen de traditionele socialistisch opgegroeide PvdA achterban, maar ook de nieuwelingen roerden zich danig. Vergeet niet dat de PvdA in die tijd 1000 nieuwe leden had gekregen, die Sociaal en Samen Sterk maar moeizaam konden rijmen met het voor hun gevoel industrialistische begrip socialisme.

De moord op van Gogh, die dikdoener, had ons wakker geschud.
Opeens was de urgentie ook bij de alle burgers duidelijk, zoals Aboutaleb naar voren bracht. De strekking van zijn betoog was: Amsterdam loopt voorop in het mooie, maar ook in het slechte. Ze zal zich minder van Den Haag moeten aantrekken, want onze stad is te mooi en te complex om door kleinstedelijke normen regeert te worden. Iedereen die het in de provincie niet meer uithoudt komt naar onze stad om in vrijheid, misschien langs elkaar, maar wel met elkaar van deze impulsgevende stad te kunnen genieten. En op de avond dat Prins Bernhard, je weet wel van het wereld natuurfonds, stierf, riep hij de republiek bij wijze van spreken uit.”

“Het is gelukkig geen New York geworden.
Een Amsterdamse droom en geen American Dream. Amerika is nog altijd bezig met zijn oorlog tegen iedereen die zijn vrije mening ook in de praktijk brengt en denkt nog steeds dat geluk te koop is. Toen vanwege de dure Dollar de werkgelegenheid in New York wegvloeide, was het tolerantie daar ook snel verdwenen. Het enige wat we van New York hebben overgenomen is het begrip smeltkroes: een sociale, culturele, stimulerende en vooral gezellige smeltkroes van mensen die er toe doen en die meedoen. Niks multi-culti, niks multi-etni, gewoon Multi Bene: wat staat voor Erg Goed Toeven.

keep it simple

Elk jaar rond nieuwjaar vragen we elkaar wat er het volgend jaar moet gebeuren. De laatste jaren antwoorden we steeds vaker: eenvoud. Wie herinnert zich niet de fabuleuze spreuk van 2000: in der beschrenkung zeigt sich der meister. Inmiddels is dit besef ook al doorgedrongen tot de grote bedrijven: Sense and Simplicity is het adagio van Philips. Niet meer Better, maar Simpeler en Gevoelsmatiger. Ook bij de ING is men hier druk mee doende en het succes van de Postbank en ING Direct is regelrecht afgeleid uit dit concept.
Voor website ontwerp is McGovern ook tot die slotsom gekomen: "Don't ask about what people need. Find out what they don't need." Afgelopen maand hebben we ons systeem op het werk rigoreus ontdaan van ballast die we niet gebruikten. Zonde, natuurlijk, je hebt er voor betaald en nu moet je ook nog betalen om het te laten verwijderen. Maar het gebruikersgemak neemt toe en daar gaat het om. Maar om iets simpeler te maken voor een gebruiker (of kiezer) "your world as a manager will become increasingly complex." Kill your darlings was het devies van mijn afstudeer mentor n dat is heel wat complexer dan iets nieuws verzinnen.

Nooit meer wat kwijt: google desktop

Gisteren gehoord, nu geinstalleerd: google desktop. Googled je hele harde schijf af, inclusief alle webpagina's die in je historie zitten. Voor eigen gebruik. Ideaal. Een beetje te ideaal misschien, maar ik wou dat ik het op het werk ook had. Zelf downloaden, klik hier voor meer informatie.

Theo's hart, Mohammeds moordkuil

Veiligheid van meningsuiting stond op de agenda, gisteravond. Ik maakte een verslag, zie de amsterdamse pvda site. Het houdt me al twee weken ernstig bezig, wat wel en wat niet opde website geschreven mag worden. Het is moeilijk om in te grijpen, juist omdat je de boel bij elkaar wil houden en niet wil wegjagen. Sommige dingen moeten gezegd worden, mar dat kan ook op een respectvolle manier. Het viel me op dat de laatste tijden mensen bang zijn gemaakt, waarom? Ze zouden doelwit kunnen zijn. Het is moeilijk te denken vanuit de dader, toch moet je dat doen wil je een idee hebben of jijzelf tot de slachtoffers zou kunnen behoren. Hij kan niet uitleggen met woorden wat hij wilde, anders had hij dat wel gedaan. Ik moest aan het liedje van Frank Boeijen denken. Je moet vanuit de dader kijken, wil je weten hoe je dit soort problemen moet oplossen. Wat beweegt hem, hoe haalt hij het in zijn hoofd, wat stelt hij zich erbij voor, hoe moet je je voelen, om zo iets te doen, welk slachtoffer kies je dan, hoe geraffineerd moet de je daad plannen, wanneer wordt het besluit genomen, waarom en door wie, hoe naïef moet je zijn…. Onbeantwoorde vragen, hij heeft het recht op zwijgen. Mohammed B maakt van het hart van Theo zijn moordkuil.


Linneaus Park

Ik weet niet wat jou zover heeft gebracht
Als ik jou zie lopen bij het Linnaeuspark
De zwaailichten beschijnen zijn lichaam
zonder zijn rook, rest alleen herinnering

Ik neem aan dat je nooit aandacht hebt gehad
Ook niet toen dat zo belangrijk voor je was
De brief die bij jou hoorde verdronk in blinde haat
In een seconde was het voor jou en hem te laat

refrein:
Ga die wereld uit, één seconde
en rij snel door die wereld uit
Ga die wereld uit, één seconde
en kijk goed rond in ons paradijs
En vraag niet naar de weg
want iedereen is de weg kwijt

Op zoek naar geluk in die mensvreemde stad
Thuis wacht een vader vrezend voor zijn zoon
Hij heeft altijd iets gevoeld van zijn ontevredenheid
en niets blijft bij het oude als hij met zijn mes snijdt.

Na de bijeenkomst bleek even dat iedereen de weg kwijt was of is. Top prioriteit is dat in dialoog die weg weer gevonden wordt, anders is 60 jaar vrijheid van mening voor niets geweest.

Laot de zon in dien hertsje meh sjijne

Nieuwe liedje 2005 bekend, op de sambaTempeleers
Deuij heij um te Luustere

Laot de zon in dien hertsje meh sjijne
Touver noe ‘ne lach op die geziech
Laot dien zörg wie de wolleke verdwijne
Kom noe zing en dans die drei daog laank mèt miech
Laot de zon in dien hertsje meh straole
Jao de leefde die bleujt veur us twie
Ech gelök is mèt goud neet te betaole
Kom geef miech dien hand iech bin verleef en wie.

Veers:

Diech zaots mèt Vastelaovend op e benkske in Mestreech
Dien traone zaog iech sjittere oonder ’t staareleech
Iech waor understebove kraog kriebels in de maog
Iech zag leef keend kom dans mèt miech noe naor de regebaog.

Even stil geweest. Maar niet bij mij. De moord op Theo van Gogh, de verkiezing van Bush, beide dieptepunten in de 21ste eeuw. What went wrong. Dat is de vraag die je dan bezighoudt en hoe kunnen we voorkomen dat onze samenleving geplet wordt tussen Amerikanisme en Extremisme. Ik heb me beziggehouden met het verzamelen van visies, problemen en uitdagingen waar Amsterdam voor staat. Te lezen als bijlage in de PvdA site en binnenkort in het Magazine. Heel veel vuilnis gelezen, maar ook hoopvolle dingen, de toeapraak van en het interview met Ahmed Aboutalib was van eenzame klasse. Het interview voor AT5 werd zeer terecht vanavond door de VPRO overgenomen. Ook de PvdA kreeg er van langs, het geneuzel in de partij, tussen de deelraden en de stad kwam aande orde. De mens centraal wordt wat hem betreft de titel van het nieuwe verkiezingsprogramma. Hij moet zorg krijgen, de weg vinden, geinformeerd worden, vertrouwen krijgen, verantwoordelijkheid krijgen en dragen, permanent onderwijs, coaching wanneer nodig, de ruimte krijgen en noem maar op. Maar hoe doe je dat in een wereld die verstrikt is geraakt in zijn eigen procedures en waar niets goed lijkt, omdat altijd wel iemand zich er niet happy mee voelt. Als jullie een goede suggestie hebben, let me know.

Abby Road op Ronansay Island

Het is er toch van gekomen, van Jeannette kreeg ik 22 afleveringen met in totala 2000 Acres of land. Ga er maar aanstaan en dat terwijl ik nauwelijks achter de PC vandaan kom en het ene na de andere sportevenement de beeldbuis en ook mij in zijn greep probeert te houden. Maar nu heb ik de rust gevonden en we zijn totaal weg van Abby. We zijn inmiddels bij aflevering 20, maar waren al na tien minuten verkocht en het moment is daar dat ik aarzel om de video aan te zetten omdat ik weet dat het snel zal zijn afgelopen. De rust op het Schotse eiland, we smelten helemaal weg. Jannette nog even geduld en bedankt. Als er nog eens een herhaling komt: voor iedereen van harte aanbevolen.

Kennismanagement vanuit klantperspectief

Iemand stelde de vraag: hoe hou ik CoP's (Communities of Practice) vitaal dachten te houden. Zij kregen het op allerlei manieren niet voor elkaar, en dat is wel heel herkenbaar (zie KM knowledge board):

We experience the same problems (who not?). We started a new approach:
1. Incorporate internal knowledge sharing in the customer expectation.
2. Embed knowledge sharing in the work processes.
3. Organize a CoP for quality assuring and a moderator to foster the CoP.

The key is: make knowledge and sharing expertise a product and therefor is encouraged by the customer.

I work for an internal audit department of a large global Bank/Insurance company. Audit observations made by an auditor in Hong Kong, can be of value for an internal customer(auditee) in Atlanta. They are selling the same product, using the same system, experience the same risks or whatever. By making clear that customers can expect us to share generalized findings on common risks in a specific area with him. So we can sell internal knowledge as a product and don’t have to see capturing it as a burden.
To do so we have to anchor the capturing of findings into the work processes. To ensure constant capturing and assure quality we have assigned experts per knowledge area on world wide. These experts collect, discuss and verify the general findings and promote their use in communication with the (internal) customer. The expert group is in fact the CoP with a customer driven purpose.

Maybe this helps. I see examples of this working in large Audit Firms, and Consultancy bureaus. Why not for public services or even political parties.

Veranderen spelregels vereist draagvlak

Wat is dit kabinet aan het doen? Begrijpen we het wel? De bonden zeggen dat we niet achterlijk zijn en heus wel begrijpen dat er iets moet gebeuren. Ik betwijfel of de meeste mensen werkelijk begrijpen wat er aan de hand is. Zelfs het CpB blijkt het niet te begrijpen.

Het kabinet smeedt het ijzer nu het heet is. Het verandert de mindset van zijn 's lands burgers in één klap, althans dat is haar bedoeling. Maar omdat dat niet zomaar gaat, verandert ze eerst de regels van het spel (pre pensioen, wao, pensioenleeftijd). En de meeste mensen zijn daar furieus op tegen, omdat ze zich jaren bekwaamd hebben in dat spel, met die spelregels. Ze kunnen niet overzien dat, op het moment dat eenmaal de spelregels zijn veranderd, zij ook langzaam gaan veranderen en ze zich zullen gaan bekwamen in het nieuwe spel.

Een voorbeeld. Toen de klapschaats zijn intrede deed waren er schaatsers, die er even niks meer van konden. Nu rijdt iedereen gemiddeld harder met de klapschaats. Een kwestie van aanpassen.

So what's the problem, denkt het kabinet. De spelregels passen we even aan en dan verandert de wereld vanzelf, en het komt allemaal wel goed. Niet moeilijk overdoen. Het probleem is dat we geen zicht hebben op het nieuwe spel, we hebben geen zicht op hoe de spelers erop gaan reageren, hoeveel tijd ze hebben om zich erop te voor te bereiden om de nieuwe regels te doorgronden en de vaardigheden eigen te maken die de het beste tot zijn recht komen met de nieuwe spelregels. De vrees bestaat bovendien dat er bepaalde mensen handiger met die nieuwe spelregels kunnen omgaan dan andere. Sommige hebben immers van nature al de capaciteiten die heel goed uitkomen met die nieuwe spelregels. Sterker nog sommige nieuwe regels lijken op hun lijf geschreven!

Het veranderen van spelregels is een lange termijn zaak. Wil je bijvoorbeeld de hypotheekrente aftrek afschaffen, gaat dat geleidelijk, zodat de markt zich daar op kan aanpassen. De regering zou de nieuwe spelregels veel geleidelijker moeten invoeren, waarbij een convenant met alle partijen van groot belang is. Nu geen tijd zegt het kabinet. Niet omdat het pensioen volgend jaar niet meer te betalen is, nee, omdat de kans steeds groter wordt dat dit kabinet er in de volgende periode niet meer zit, daarom moet er haast gemaakt worden met de nieuwe spelregels,

Als je de spelregels van de samenleving zo drastisch wil veranderen, is er instemming van een hele grote meerderheid vereist. Vergelijk dat maar met het zenden van troepen naar Irak, dat doe je ook niet met 77 stemmen van de 150. Niet alleen brede steun, maar ook steun voor meerdere jaren is vereist, opdat een kabinetswissel niet meteen weer roet in het eten gooit. Maar eerst moet duidelijk worden gemaakt op welke wijze bedrijven en mensen zich behoren te gaan ontwikkelen alvorens te bepalen dat die nieuwe regels de verandering ook zla teweegbrengen die nodig is. Zlefs het CpB ziet de vernaderde spelregels als een paardenmiddel en of het doel bereikt wordt moeten we ook maar afwachten.

Ik geef een voorbeeld: Als mensen die niet volledig arbeidsongeschikt zijn, geen uitkering krijgen, betekent dit dat ze door hun baas aan het werk moeten worden gehouden. Dat is helemaal geen asociale gedachte, alleen is onduidelijk op welke wijze men dit wil bereiken en welk vangnet er is, als die mensen toch op straat komen door reorganisaties, doordat ze eigen baas zijn of kunstenaar, of als er gewoon geen plaats is binnen het bedrijf. We vergeten daarnaast dat bedrijven iemand met een zwak, niet meer zullen aannemen. We vergeten ook gemakshalve dat mensen een stuk vaker zich ziek zullen melden om te voorkomen dat ze definitief afhaken.

Maar toch. Het verketteren van de nieuwe spelregels brengt ons nergens, het werkt het zoeken en ontwikkelen van nieuwe vaardigheden tegen. De kabinet en de PvdA moet er werk van maken beter zicht te krijgen op welke nieuwe regels er nodig zijn en op welke wijze de maatschappij hierop moet worden voorbereid. Er moet een helder beeld worden geschetst van de echte nieuwe werkelijkheid en hoe men van nu naar dan kan overschakelen. Juist daarin zal de PvdA zich onderscheiden en veel minder in de uiteindelijke doel. Het kabinet is geheel geobsedeerd door the American Dream en vertrouwd geheel op de werking van de global-markt. Ze laat ongeveer alles na wat ik hierboven beschrijf. Vooral om dat gebrek aan eigen visie en inzicht in vervanderingsprocessen, daarom was ik bij mijn vierde demonstratie. (2x kruisraketten, ikrak en nu dit). Voor mij was die demonstratie en nieuwe opleving van de Hollanditis, een hollanditis die zich niet richt tegen de regering en de amerikanen, maar de kiem legt voor een sociale beweging vanuit Nederland, die de Oude Wereld aansteekt om een sociaal alternatief te bieden voor de failliete ideeen uit de niet-meer-zo-Nieuwe Wereld. Blijven denken in Amerikaanse patronen zal ons niet gelukkiger maken.

Anorexia beleid

Planet - ?Als ze niet luisteren blazen we het kabinet op? Het was niet de beste spreker, Ad Verhoeven van de MHP, wel de felste. Hij had ook een vergelijking die bleef hangen: het anorexia beleid van het kabinet. De definitie is Anorexia nervosa: Governing disorder due to sociocultural factors characterized by severe, prolonged tax-cuts for fear of becoming obese. En dat krijg je als je door zenuwen en angst wordt geregeerd. De combinatie van een uit cijfers gekloonde rekenmeerster en een zunige zeeuw is uiteindelijk dodelijk. Dan wordt het middel het doel, het overleven je dood. Zie de foto's van Paul op de pvda website.

Als ik Bos was, zou ik morgen het volgende zeggen

<<< komt allen >>>
"Beste mensen,

ik ben blij dat jullie met zovelen hier zijn. Ik ben treurig dat het nodig is. Laat ik echter het volgende meteen duidelijk maken. Ook met de PvdA in de regering waren er vreselijke dingen gebeurd, en wellicht hadden jullie hier dan zonder mij toch gestaan. Ik maak me wat dat betreft geen illusies.
Ik sta hier niet omdat ik tegen bezuigingen ben, tegen ingrepen, tegen nieuwe plannen. Ik sta hier wél omdat die bezuinigingen op angst zijn gebaseerd. Plannen, anti-plannen zijn die geld moeten opleveren in plaats van vooruitgang. Ingrepen worden voorgesteld om een dogmatische norm te eerbiedigen.
Zalm zal het allemaal worst wezen als het maar een kleiner tekort oplevert. Zoals de Nederlandse Zalmnorm Kok2 in zijn greep had, zo wordt nu de Europeesche Zalmnorm JanPeter2 noodlottig. Nee ik moet zeggen: Jullie noodlottig.

Dit kabinet heeft alleen oog voor de kosten en niet naar de baten. Dit kabinet biedt geen vooruitzicht op een acceptabele zorg, maar op een betaalbare. Dit kabinet biedt geen acceptable maar een betaalbare oude dag. Dit kabinet streeft niet naar een voorbeeldig onderwijs, maar mikt op een betaalbaar onderwijs. Het enige voorbeeldige aan dit kabinet is dat we het braaftste jongetje in klas zijn.

Vooruitzicht op een sociale samenleving ontbreekt, een samenleveing die niet wordt gedomineerd door grootkapitaal, criminelen, ontspoorden en illegalen. Een samenleving, waar iedereen ertoe doet en waar ieder zijn bijdrage levert. Het kabinet hakt en kapt, streept en schrapt. De samenleving glijdt verder af, wordt uiteen gespeeld.

Mensen, om alles bij het oude te laten is ook niet onze oplossing. Er zijn inderdaad fundamentele ingrepen nodig. Die zullen ieder hard treffen, maar ook iets nieuws opleveren. Als we een beter onderwijs willen, zullen we daar wat voor over moeten hebben, als we een zorgzame oude dag willen, zullen we daar voor moeten willen bijdragen. Rijk en arm, Rijk en Burgers, Werkgevers en werknemers. Samen de schouders eronder, samen ons opmaken voor een nieuwe toekomst. Samen sterk. De PvdA gaat voorop in de strijd, rekent zich niet rijk, maar werkt aan de toekomst en daagt iedereen uit mee te helpen.

Jan Peter het kan anders, laat je niet inpakken door de rekenmeesters, laat je niet ringeloren door je technocraten, Je verdient beterschap, Nederland verdient beter, wij kiezen voor beter. Beterschap.

Druk druk druk...

Voor die mensen die het altijd te druk hebben is dit een leuk en nuchter verhaal:
Knowledge management: Are you too busy to think?

Citaat: "Being busy is often an excuse for not doing something you should be doing. For me it has often been an excuse for not thinking, managing, and planning properly. Working hard is no longer the route to success it once was perceived to be. In an era of outsourcing and offshoring, success definitely does require hard work, but what is way more important is smart work. Basically, all the hard work will be outsourced, with just the smart work remaining."

"The world is full of busy people, but there is a definite lack of quality planners and project managers. Stop measuring yourself on how busy you are. Start measuring yourself on how effective you are."

Nu even niet, nu even wel

Het theaterseizoen is weer begonnen. op de valreep hebben we toch nog beslag gelegd op een zestal theater, cabaret en andere voorstellingen en gisteravond beet Maria Goos de spits af met twee aan elkaar gekoppelde lunchvoorstellingen. Zelf kwamen we niet aan mee-eten toe, maar 4 heren en later evenveel dames wisten met volle teugen te genieten van de wijn onder een vaak venijnige en confronterende conversatie. Lachen, maar ook drama. De heren (nu even niet) oppervlakkig, de dames (nu even wel) tot op het bot. Een ontmoeting met de geliefde van de overleden echtgenote leverde de nodige spectakel op. Aanrader.

Bulgarije wandeltocht geslaagd

Zie een foto reportage

Na een bezoek an het Rila klooster werden we per vrachtauto de bergen ingereden. De laatse honderden meters klim moesten we zelf doen. De eerste hut bleek later gelukkig de minste, vandaaruit maakten we een prachtige tocht van piek naar piek. De tweede etappe voerde ons over de toppen heen naar de Hut macadonia. De derde dag was gereserveerd voor een lange wandeling naar het Piri gebergte. Op blaren is het niet zo makkelijk lopen bleek en we waren allen even aan het einde van ons latijn. Maar na een goede nachtrust (we hebben het geen enkele avond later gemaakt dan 9 uur) waren we weer klaar voor de forse klim. De laatste dag werd het hoogte punt van de trip. De kam bezorgde menigeen vooraf slapeloze nachtem, maar vooral wat er aan vooraf ging en erna kwam zal ons nog lang heugen. We overleefden alle de steilvolle bergen en na een laatste afdeling langs de eeuwige sneeuw waren we weer met beide voeten op aarde. Nog een dagje Sophia en de mooie tocht vol natuurrijke, culturele en culinaire hoogstandjes
was weer voorbij. Dank aan Stephan, Dimitri en Ochi, die ons door de bergen manouvreerden en tolkten.

Rila en Sofia, here we come

Nieuwe schoenen gekocht, paklijst te voorschijn gehaald en al eens rondgesurved naar de plek waar ik vrijdag heen ga. Bulgarije. Het programma:
De eerste nacht verblijven we in het Rila-klooster, een Unesco-werelderfgoed-site. De laatste dag bezoeken we Sofia: op zoek naar de schatten van de Traciers.
Daartussen wandelen we 6 dagen in het Rila-gebergte en het Pirin-gebergte.

Dag 1:
Rila klooster --> Ribni Ezera hut. ?? uur
Start op 1125 meter: een geleidelijke klim door een lang dal naar het eindpunt op 2250 m.

Dag 2: we blijven in de hut: rondwandeling in het gebied.

Dag 3: Rini Ezera hut --> Macedonia hut. 4 uur 30.
Uit de hut direct steil klimmen naar 2700 m, dan afdalen naar 2310 m, weer omhoog naar 2600 m en ten slotte dalen naar 2150 m

Dag 4: Macedonia hut --> Predela hut. 7 uur
De zwaartste dag. een lange oversteek van het Rila gebergte naar het Pirin gebergte. We stijgen eerst nog naar 2400 m, dalen naar 2200, weer omhoog naar 2350, en dan een lange afdaling naar 1000 m.

Dag 5: Predela hut --> Javonov hut. 5 uur 30
Nu weer omhoog naar de toppen van het Pirin gebergte. Eerst rustig omhoog naar 1300 m, dan steiler naar 1500 m en dan steil naar 1800 m. Vervolgens weer iets rustiger naar 2000 m, en dan steil naar 2200 m. Vervolgens dalen naar 1800 m.

Dag 6: Jaronov hut --> Vihren hut. 7 uur 45
Vanuit de hut direct steil omhoog naar 2500 m en dan iets rustiger door naar 2914 m: de hoogste top van het Pirin gebergte en op 11 m na de hoogste top van Bulgarije. Dan steil afdalen naar 2000 m.

We eindigen in Sofia.

De tocht lijkt een beetje op deze tocht

Simek, beter laat dan nooit

'Mensen aan de top zijn vaak hard bezig om hun eigen succes te bestendigen. Succes en bezit zijn zo verraderlijk, het zijn grotere vijanden dan die hele Bin Laden. Ze herhalen hun eigen succesformule en willen de score op hun eigen naam. Voor de organisatie is dat een heel slechte investering. Juist als topman kun je beter je medewerkers leren hoe jij dat doet. Als je pupillen krijgt, is dat eigenlijk een vorm van volwassen worden. Maar: dat doorgeven kun je en durf je alleen als je hebt geleerd dat geven niet betekent dat je zelf iets kwijtraakt.' Simek interviewde vannacht Susanne Piët, auteur van De Emotiemarkt. Ze kwam er niet helemaal uit, door de drift van Simek om het ook voor hem begrijpelijk te houden, maar ze zit op een spoor wat me aanspreekt. Je kunt het naluisteren bij de RVU / Simek site. Een interview staat in de Intermediar

Loek moet eruit!

30 jaar woont hij al in zijn paleisje in de Bijlmer. Zijn pianokamer met uitzicht op de ArenA, zijn halletje met schilderijen van een neef, maar vooral zijn hoekkamertje waar hij zijn maaltijden nuttigt in het bijzijn van de nieuwslezer. Zijn telefoonhoekje, dat alleen bij goede zin wordt benut. Zijn balkon met de eenjarige planten die nu al 5 jaar overleven. Zijn mannetje, dat daar zit op de balustrade, inmiddels al twee handen kwijt door baldadige jongeren die er een sport in zien de 6de verdieping van Daalwijk te bereiken. Laatst is de brandweer nog een keer uitgerukt omdat omstanders dachten dat de jongeman naar beneden wou springen. Maar niets is minder waar, Loek is niet de wanhoop nabij. Hij is verzaligd en blij dat hij zijn 30 jaar op Daalwijk nog net kan volmaken. Hij blikt terug naar wat hij daar tussen die gezellgige culturen allemaal heeft meegemaakt. Inmiddels zijn alle bewoners weggetrokken en worden de leegstaande flats gefrequenteerd door avontuurlijk ingestelde jonge buurtgenoten, die alvast willen assisteren bij de sloop en van Daalwijk een Chicago maken. Wat in het nieuws een goed doordacht plan oogt om de buurt weer op te kalefateren is in de praktijk even niet prettig. Over een maand zit Loek op Geerdinkhof. Hij nam alvast een kijkje: alles bij de hand en prachtige interne straat, die er wezen mag en en mooi gerenoveerd Ganzenhoef. Loek kijkt er met enige reserve naar uit. Ik hoop dat hij zich er thuis zal voelen, een verhuizing op je 73-ste is niet een pretje.

Uitmarkt baadt in de zon

Niet voor mogelijk gehouden, maar de heer is in ieder geval wel met de kunst. De Uitmarkt op het Museumplein baadt in de zon en het gras houdt het nog redelijk goed. De mensen stromen toe en de gezelligheid viert hoogtij. See You.

Gat in de markt gevonden

Het heeft even geduurd, maar ik heb het gevonden. In Futuroscoop kregen we een koptelefoon mee. Steeds als we in een andere zaal waren konden we in onze eigen taal de uitleg volgen. Elke taal werd op een frequentie uitgezonden door een zendertje in de zaal. Later kwamen we in Bourges, daar leidde een streep over de weg langs alle belangrijke gebouwen en per gebouw was een een lichtshow met muziek. Natuurlijk in het frans. Combineer je a met b, dan kom je op het idee een lichtroute te ontwikkelen in Amsterdam (andere kleur licht uit de lantaarns), per belangrijk gebouw een diavoorstelling achter de etalage of op de gevelspandoeken, mensen een koptelefoon meegeven en luisteren naar de uitleg in eigen taal. De koptelefoon kan vervangen worden door een mobiele telefoon met een nummer per monument/evenement en kassa.

Dode Hoek

Van de week zag ik een ongeluk met een bus. Gelukkig geen gewonden of problemen, maar wel een goede instructie van wat er gebeurt als een bus naar rechts gaat en de fietser rechtdoor. Wat je je niet realiseert is dat je als fietser opgesloten raakt en dat de bus als hij naar links gaat eigenlijk een achterwaartse beweging maakt. De fietser gaat stil staan, maar wordt teruggedrongen door de bus. De fietser begon op de bus te slaan, maar had er verstandiger aan gedaan af te stappen en weg te lopen. Het zou ook geholpen hebben als hij met de bus was meegereden, naar rechts. Ik vroeg Simone of ze wel eens van een dode hoek had gehoord (ze heeft net haar verkeersexamen gedaan), NEE, was het antwoord, laat staan geoefend wat je in dit soort situaties moet doen. Sta er nu eens bij stil, en niet als de bus naar rechts gaat.

Na de vakantie wordt alles anders

Leuk artikel in de Volkskrant (intermezzo 21/8/2004) In het artikel wordt veel verwezen naar Alain de Bottom (de kunst van het reizen) en naar het onderzoek van Centerparcs naar het vakantiebeleven van de gemiddelde Nederlander. Zo geeft een behoorlijke meerderheid van de vakantiegangers aan, dat het belangrijkste gespreksonderwerp tijdens de vakantie de volgende bestemming is: waar gaan we morgen/volgend jaar heen. We kijken kennelijk liever vooruit dan te genieten van het moment. Ik heb ongelofelijk genoten van de vallende zon in Couze (bij Bergerac, zie foto) Niet alleen omdat die vallende zon de koelte aankondigde maar ook doordat de zon de belendende heuvel Italiaans uitlichtte. Byzonder mooi, vond ik ook de weg naar Verdun, waarbij we werden getrakteerd op een eindeloos glooiend vers geschoren korenveld, zonder enige boom, zonder enig huisje. Tuffen met een Ford Transit kris kras door Frankrijk levert meer rust dan vliegend door Zuid-Oost Azie, al zou ik die ervaring niet hebben willen missen.

We kwamen niet ver, heerlijk lui hoppend langs picturesque plekjes in Frankrijk, hangend in de wat ongemakkelijk te beslapen opvouwstoeltjes. Mijmerend over hoe het leven zou zijn zonder reclame, zonder krant, zonder TV, zonder mail, zonder Google, zonder mobiel. Nu zitten we weer naar het kleiduivenschieten te kijken, spellen we de krant en zijn we weer online.

"50,9% van de Nederlanders die in 2003 een lange zomervakantie vierden voelden zich meer ontspannen na de vakantie dan voor vertrek, maar het tragische was dat die groep het gevoel van ontspanning na thuiskomst slechts enkele uren tot hooguit een week wist vast te houden."

Deze website is even op storing

Edwin maakt niet alleen mooie foto's maar ook leuke screendumps. Zijn blog is niet altijd even goed begrijpbaar, maar als ooit iets niet snapt kun je je beroepen op JC: “Als ik zou willen dat je het begreep, zou ik het wel beter hebben uitgelegd.”

PvdA Van Voor Amsterdamse Afdelingen

De laatste maanden ben ik druk bezig geweest met de Partij. Er zijn tijden geweest dat ik op de partij stemde met het gevoel: ik doe het niet voor mezelf, ik doe het voor al diegene die moeite hebben bij het peloton te blijven. In 2002 werd me duidelijk dat ik in Amsterdam niet gelukkig blijf als ik elke dag een bedelaar tegenkom, als woningen verpauperen, uitgeprocedeerden de illigaliteit ingaan, de commerciele media de macht krijgen en als een groot deel van de stad de aansluiting verliest. Juist in de wijken van Amsterdam gebeurt het. Daar staat of valt het. Daar maakt de partij het verschil, daar wordt de wedstrijd gewonnen of verloren.
Ik weet het, de PvdA blinkt niet uit in communiceren, ze oogt gesloten en veel met zichzelf bezig. Ze hebben altijd meer op de wens van de gedachte geleefd dan op de realiteit. Toch gebeurt er door honderden vrijwilligers en een paar betaalde krachten meer dan je voor mogelijk houdt. Je zou het missen als het niet meer gebeurt. En de partij verandert, al gaat dat langzaam en met pijn.
Mijn doel is het om het werk in de klei zichtbaar te maken en beinvloedbaar te krijgen. Niet door oplagebeluste media, schreeuwerige fundamentalen, of baantjesjagende bestuurders, maar door jou en mij. Of mijn missie slaagt of niet, het is het proberen meer dan waard. Zie www.amsterdam.pvda.nl (met name het afdelingsdeel is mijn werk en staat nog in de stijgers).

Polen in beeld

Nu zowat al mijn vrienden connecties hebben met Polen is het meer dan de moeite waard om er een kijkje te gaan nemen. Edwin en zijn Iza zijn een mooi fotoboek aan het maken en hier zien al wat samples. Chapeau. vergeet niet op de duimnagels te klikken het is waarlijk beziensbarend.

Breitners fascinatie

Een tijdje gelden alweer bezochten we de tentoonstelling van Breitner in het Amsterdams Historisch Museum. Prachtig zoals hij Amsterdam rond 1900 schilderde, extra interessant omdat dat de tijd is waarop ons huisje werd gebouwd en ook het verhaal van Thomas Roosenboom speelt (Publieke werken). Een aanrader.

Foto Site gevonden, tip

Zie www.schlijper.nl

"What I hear, I forget. What I see, I remember.What I do, I understand

Niet helemaal waar, ik heb vandaag een mooi stuk gelezen over een SNV-er uit Laos, die je een dag laat meeleven met een jarige vrijwilligerswerker in Laos. Van harte aanbevolen. Ik heb al heel wat van Laos gezien, mooie herinneringen. Maar als ik dit lees begrijp ik toch wat meer wat Jack en consorten er zoeken.

Beatrix Potter op Amstelveense buhne

Na haar piano debuut, nu het debuut op de amstelveense buhne. In een dubbel uitverkochte zaal waren we getuigen van een prachtige ballet uitvoering van de balletschool van Marieke. Tientallen kinderen als konijn, varkentje, van-de-boom-vallend appeltje, wespje gewoon zichzelf maakten van de jubileum uitvoering van de dansschool een vermakelijk en onvergetelijk gebeuren. Dat later op de avond nog meer gedenkswaardig gebeurde laten we maar even buiten beschouwing. (gvdmrrr76*&^&^$%^*(!!)

Toch nog het antwoord op de vraag: waartoe op aarde.

Gisteren bij Jansen Praat lukte het niet echt, maar Brat Pitt had het antwoord: eeuwige roem, of zoals Paul de Leeuw het zegt: een steen verleggen. En hoe dat te bereiken: door passie. Bij het doormidden klieven van loslopend voetvolk of door de meest onbereikbare te beminnen, of door vol verbetenheid een voorzet van rechts te geven en uiteindelijk de bal in een flits langs Kahn te schieten. Het doet er niet toe. Go for it tot je er bij neervalt.

Jansen praat een end raak

Hij moest op TV, zenuwachtig, gehaast en toch niet op zijn gemak. Zijn broer scheen overleden te zijn, of dat de waarheid was bleef in het midden. Wat wel de waarheid was, werd uiteindelijk allerminst duidelijk en daarmee faalde de opzet van de praatsessie. Het doel van het leven is vermaak: de grap is de bron van vermaak, jansen's leven is goed besteed: hij houdt zich al 15 jaar bezig met het doel van ieders leven. Och er zaten leuke stukken, de liedjes waren vast heel mooi, maar omdat we op de eerste rij zaten hoorden wij alleen van het meest gevoelige liedje de tekst, de rest ging letterlijk over ons heen. De band vond ik erg leuk, zou ik grag ook in meespelen. moet je er heen. och als je kaartjes hebt weten te bemachtigen is dat geenszins verkerd, maar ik zou er niet uren voor in de rij gaan staan.

Clinic

Pim fluistert de heren Elting en Haarhuis nog enkele laatste tips in de oren voordat zij aan de tennis clinic beginnen ter ere van het DDV 100 jarig bestaan. Belangrijkste tips: op tijd indraaien, uitzwaaien, de bal volgen, pas lopen als je weet waar de bal naar toe gaat, niet te hard volleyen, plaatsen is belangrijker bij de volley. Makkie toch?

STEM en doe de stemwijzer

Wat voor vuist kan een parlement maken als het maar door een handje vol mensen is gekozen. Wat voor vuist is nodig om Europa niet te laten verworden tot een tweede VS. Wie slaat er voor u met de vuist op tafel als het gaat om het verdedigen van sociale waarden en het weerstaan van de spierballen van de commercie. Doe de stemwijzer en ga stemmen: maak een vuist.

De vuile was van Jopie Huisman

Na ons bezoek aan Sneek togen we op weg naar Workum. Het verhaal ging dat een lokaal realistisch schilder zijn werk nimmer te koop aanbood teneinde het aan de gemeenschap te kunnen tonen. Een mooie collectie is nu in het Jopie Huisman museum te bewonderen. Het blijkt niet moeilijk een Jopie Huisman kenner te worden en ik kan eenieder aanraden, wanneer je in de buurt van Workum bent, de brug niet open staat en de p[inkster wielerkoers je niet te veel voor de wielen rijdt dit practig museumpje te bezoeken. Nog meer voorbeelden

Oude wijn in nieuwe zakken: Het Stay Away concept

Dit weekend waren we weer op stap met de Ballegooiers. Dit keer in een Jeugdherberg, ingericht zoals menigeen zich een jeugdherberg ook voorstelt, maar zoals het allang niet meer is, tenminste buiten Sneek. We hadden mooi weer en geheel voldaan na een schitterende last minute zegen op Festina van Pim, reden we al bijna in het donker het industrie terrein van Sneek op. Naast de Rang, King en XYfresh fabriek lag de omgebouwde boerderij. Deze ingreep dateerde waarschijnlijk van vlak na de oorlog, toen onderduikers het NJHC concept hadden uitgevonden. De raampjes van de kamers zaten dusdanig hoog dat de buitenstaanders de onderduikende gasten niet kunnen ontwaren en de stalen fabrieken op hun beurt aan de ogen van de gasten werden onttrokken. Een jeugdherberg regime is prima, maar je moet er niet een StayOkay concept op loslaten. Bij slaapzalen en galmende verblijfruimtes hoort een strenge moeder die je op tijd in bed jaagt en zorgt dat alles stil is en blijft. De Bar werd beheerd door een Spijkersmetkoppen-Bar-achtig duo, dat foute moppen vertelde en verkeerde zieligheid verwarde met demonstratieve gastvrijheid (wat kunnen jullie blij zijn dat we nog even ...).
Het weekend werd gelukkig niet verpest, daarvoor was het gezelschap te goed, het weer prima en het zwemmen en zeilen uiterst relaxed. De file op de terugweg, je kunt geen kant op op de afsluitdijk, das bekend, zorde ervoor dat we met plezier onze Scenic weer inleverde bij Budget. Vermoeid maar voldaan konden we weer tot de orde van de dag over gaan. Op de vraag of we volgend jaar weer op stap zouden gaan zei Joppe veelbetekenend dat wellicht het concept zijn langste tijd heeft gehad. We zullen zien. By the way, Bonifacius is gesneuveld in 754, Yes toch gelijk gehad...

Zuur voor Carver, maar toch de moeite waard

Het was weer zover, ze gingen niet staan. Maar waarom is me dan toch een raadsel. Weer Gerardjan Rijnders en ook in dit geval was het slot niet best. Ik ben het niet vaak eens met kritieken maar onderstaande kritiek is aardig goed. Het was heel leuk, ik had het niet willen missen. Maar je hebt steeds het gevoel dat er meer komt en het blijft uiteindelijk een beetje hangen in een cliché. De enscenering deed me erg denken aan the Simpsons, het prettig op elkaar inhakend langs elkaar heen praten, het trekken van de verkeerde conclusies en het met zichzelf bezig zijn werd treffend neergezet. De droom-intermezzo's waren mooi. Maar toch, na een tijdje trad een zekere verzuring op. En het kabbelend eind was artistiek verantwoord, zullen we maar zeggen. Carver is in de gevarenzone: geen subsidie. Zuur, maar als zo'n topspelers nog subsidie nodig hebben dan zit er toch wel iets goed mis in de toneelwereld.

Vertaalmachina, maakt elke saaie tekst leuk. Niet op de Achterknoop drukken!

Lang verwacht maar toch eindelijk is die er: de automatische vertaalmachine, en nogwel gratis op internet: Babel Fish vertaling. de vorige 'post' is door deze machine in het Nederlands vertaald. Resultaat:

"Als u probeert bevredigend iedereen, beëindigt u omhoog frustrerend iedereen. Telkens als u iets aan uw website toevoegt neemt u weg iets anders: aandacht. Telkens als u een stuk van inhoud toevoegt u uw website een weinig moeilijker maakt te navigeren. Er een punt zal komen waar uw website ook verwarrend wordt. De mensen zijn impatient. Geef de meerderheid wat zij willen. Maak het eenvoudig. Maak het duidelijk. Maak snel het. Anders, zullen zij voor hun favoriete knoop bereiken: de Achterknoop."

Leuk of niet?
Dan gaan we vervolgens dit weer terug in het Engels laten vertalen:

"If you try satisfactory everyone, you conclude omhoog frustrating everyone. Each time you add something to your Internet site you remove something else: attention. Each time you add a piece of contents you your Internet site little more difficult makes to navigate. A point will come where your Internet site becomes also confusing. People are impatient. Give the majority what they want. Make it simple. Make it clear. Make rapidly it. Differently, they will reach for their favoriete button: the Achterknoop."

Iedereen naar de zin maken

McGovern weer in de bocht:
If you try satisfying everybody, you end up frustrating everybody.
Every time you add something to your website you take something else away: attention.
Every time you add a piece of content you make your website a little more difficult to navigate. There will come a point where your website becomes too confusing. People are impatient.
Give the majority what they want. Make it simple. Make it clear. Make it fast. Otherwise, they will reach for their favorite button: the Back button.
http://www.gerrymcgovern.com

Hakuna Matata: grandioos

Ik ben niet zo dol op verjaardag vieren, om eerlijk te zijn. Vandaag was echter een feest. We waren met kids en Willy/Ans naar de Lion King in Scheveningen: werkelijk genieten. Van te voren waren we al gewaarschuwd dat het wel eens mooi kon zijn en we waren bang dat de verwachtingen te hoog gespannen waren. Al na drie minuten waren we al helemaal overtuigd van het gelijk van degene die ons voorgingen. Decors, kleren, muziek, special effects; allemaal superb. Zou er nog wel een keer heen: er valt zoveel te zien, dat je een tweede keer nog steeds je ogen uitkijkt. Pim en Simone waren voor het eerst mee, ik vrees dat die nu niet meer met een kluitje in het riet kunnen worden gestuurd. "Bij mij op school zullen ze wel jaloers zijn", merkte Pim terecht op. Kortom een mooie verjaardag. Bedankt iedereen die heeft gebeld of heeft willen bellen, kaart gestuurd heeft of een mailtje en anderszins aan mij gedacht heeft. We gaan op voor de 48ste ronde... en denk eraan:

Hakuna Matata!
What a wonderful phrase
Hakuna Matata!
Ain't no passing craze

It means no worries
For the rest of your days
It's our problem-free philosophy
Hakuna Matata!

Diva in spe

Jong geleerd is oud gedaan, tijdens een speurtocht in de klerenkist bij Rosa komt er wel eens wat boven water. Niet te veel zo te zien. Dat gecombineerd met en prachtig rode achtergrond en de carriere als diva staat in de pumps.

Goddelijk eten: La Vallada eindelijk een plekje

We hebben het al vaker geprobeerd, maar het valt inderdaad niet mee om een pleklje te krijgen in La Vallade. Maar de linkerbovenburen hadden het voor elkaar: een retourtje Frankrijk aan de ringdijk. Zie de beschrijving, waar geen woord van gelogen is.

Zonder wrijving geen glans

Ik las dat dit de gemeentesecretaris van Amsterdam pleegt uit te roepen. Wel een leuke om treurnis en frustatie mee weg te redeneren. Ik vond trouwens nog een leuke site met allerlei uitroepen: kindregards

advocaatje eef je nog

Polke, ik zat naast hem. We waren dikke maatjes. 2 jaar geleden zag ik hem op TV, dikke kop. Ik herkende zijn trekken meteen. Hij sloot zijn advocatenpraktijk, na een aanslag. Nu een documentaire van gemaakt

Het leven is een speurtocht

Vandaag bij de viering van de geboorte van een boek, een eenmalig boek lijkt het. Speurtochten verzameld en bedacht door Erica en Ellen (een andere dan de mijne), met prachtige tekeningen van Axel. De eerste speurtocht betreft een foto-speurtocht die origineel van Pieta afkomstig is, her en der wat bewerkt en uiteindelijk in dit boek is beland. Als presentje en gedichtje:

Het leven is een speurtocht, van kinds af op zoek
benieuwd, nieuwsgierig, wat vind ik in dit boek
Een goede neus, een fingerspitsengevoel?
een zevende zintuig, een ladder of een stoel?

Wapens in de strijd, om de waarheid te vinden,
de diepte te beduiken, geen doekjes om te winden
de oorlog tegen: ik heb het niet gewoest,
de hoop, de kans, de onrust die nooit meer roest

al vind je het nooit, was je waar het net is geweest
zoeken en speuren, de tocht alleen al, is het feest

Amsterdam, 16 mei 2004
Weer een steentje verlegd.

Tip: Rekenen met google

Rekenen uit het hoofd is niet makkelijk en wie heeft niet Google bij de hand. Tik een som in de google-bar en je ziet zo het resultaat.

Het zit er weer op

De afgelopen weken heel hard gewerkt aan het magazine voor Amsterdam. 14 afdelingen benaderd, 13 contactpersonen gekregen, 11 die willen meewerken. Daarna 8 bijdrages gekregen en drie geplukt van de site en 1 zelf verzonnen. 2 Afdelingen zullen ontbreken. vergadering georganiseerd waarbij 7 contactpersonen aanwezig waren, waarbij het merendeel met journalistieke ervaring. Kortom, moeizaam maar geen dood paard, vooralsnog. Zie de bijdragen als je het leuk vindt op pvdafdam.blogspot.com of in Word , daarnaast de agenda samengesteld voor de komende PvdA maand. Volgende tour de force is pas na de zomer.

Het licht in de ogen

Prachtig toneelstuk. Na twee mindere stukken, waarbij volle zaal op de stoelen bleef zitten na afloop. Kwam nu een helaas wat minder volle zaal overeind om een daverend applaus te geven aan Annette Nieuwenhuis en Hans Croiset. Het leek op geen enkele moment over iemand anders te gaan dan over hunzelf, twee te oud geworden acteurs, wiens roem in de geschiedenisboekjes bleef steken en nu out-cast waren. Spijt soms, twijfel meestal, ongeloof voortdurend, dat het is afgelopen. Het stuk eindigde in een helse stilte na een laatste opeen-hoop-ing. Wijze les: je tweede carriere kun je beter starten tijdens het slot van je eerste en niet als die al lang en breed vergeten is.
Zie (dit keer goede) recensie

Victory, wat doe jij?

Een jaar of wat geleden gingen we naar het verzetsmuseum in Amsterdam. Er was een thema tentoonstelling over de rol van Artis in de oorlog. Veel joden hielden zich schuil onder het stro van de dieren en aten mee uit hun ruif.
Heel confronterend was de uitbeelding van hoe gewone mensen geconfronteerd werden met Joden. Op welke wijze de gewone burger in verzet geraakte. Wat doe jij als bij je wordt aangebeld voor onderdak, wat doe jij als je je moet registreren, een ster moet dragen, een baan "aangeboden" wordt in Duitsland. Kijk jij naar alle propaganda films of boycot je de bioscoop, blijf je werken voor de politie. Vragen stellen was al een daad van verzet, je verzetten bracht je op je werk in grote problemen. In Nederland bleek opvallend weinig verzet te zijn, men dicht dat toe aan het feit dat we zo verzuild waren.
De les die me erg aansprak was: je komt altijd te laat in verzet. Per definitie eigenlijk, omdat je vaak pas naderhand weet of gelooft dat er iets mis zou gaan en ging. Kijk maar naar Sebrenica. Het idee dat je te laat kan zijn voedt ook de gedachte van de preventieve oorlog. Het verzet tegen een preventieve oorlog maakt je een slappeling. Ik vrees dat ik in de oorlog een slappeling zou zijn geweest, mijn hoofd geergerd zou hebben afgewend, de schuld bij een ander leggend. Het leed verzachtend waar mogelijk zonder op te vallen. Had ik er het beste van proberen te maken en zou ik naif zijn geweest. De andere kant opkijken is geloof ik niet de goede keus, zeker zolang dit niet levensbedreigend is. De schuld aan iemand anders geven is ook niet de weg, zeker zolang als je niet alles geprobeerd hebt er iets aan te doen.

Frustratie? Bekijk het eens op de lange termijn...

Every day there is tremendous work being done on the Web. Talented, dedicated people are working with limited resources and support to achieve brilliant results. If you're one of those people struggling to achieve the recognition you need, take a moment to take a bow.

I've got a great job. I travel the world talking to people about web content. From Hong Kong to Helsinki, from Sydney to Seattle, I get to hear from thousands of web managers every year.

The biggest problem I've had over the years is being frustrated. I've been involved in the Web since 1994 and I've been saying the same basic things for many years. Every year I come across the same fundamental problems. Sometimes I'm asked if I get bored? I used to a little. I don't anymore.

The thing that stops me from getting bored and frustrated is that I have stopped being obsessed with short-term results. I've stopped buying into the fake concept of Internet time. I have forced myself to think long-term and that makes all the difference.

I'm very lucky to meet wonderful people who are working really hard to do a great job. They often work with little budget and little recognition or support from senior management. Yet they manage to achieve brilliant results with such limited resources.

If you're running a website, it's very understandable to be frustrated. Don't be. You have achieved an awful lot. Look back five years. What sort of website was it then? I bet there has been an awful lot of positive progress. Now, look forward five years. Don't get tied down by the tactical. Take that long-term view.

The Web is still very new. Organizations are only beginning to digest it. But digest it they are. Every year I hear about the same fundamental problems. Yet if I listen closely I can recognize a gradual yet definite shift in attitude. Our world is maturing. It is moving on. Things are definitely getting better.

Only a few years ago, trying to convince a senior manager that web writing was an important skill was a near impossible task. That's not the case anymore. I've heard horror stories of board meetings that focused on the color of the font and had no interest in the actual words on the page. It still happens but not so much.

You still get people who think that all you need is some content management software. You'll still hear that the ultimate solution is to distribute publishing capabilities to as many people as possible. You will still find organizations that treat classification design as an afterthought. There are still lots of people involved in web publishing who want nothing to do with metadata.

I no longer find any of this frustrating. It's a challenge. People are not setting out to do the wrong thing. People want to do the right thing. Sure, there's politics. That's life. A good manager has got to be a good politician. A good manager realizes that running a website is a long-term process, not a series of short-term projects.

Most people will listen to logic but it may take many years and countless discussions. Remember, the Web is a shift in how we communicate. Changing the way we communicate is a profound change. It takes time.

Gerry McGovern is a web content management author and consultant en mijn lichtend voorbeeld. http://www.gerrymcgovern.com

Een zoektocht naar de beginselen ?

Begin hier met zoeken en vertel me wat je er van vindt.

Vanavond op TV, voor diegene die hem gemist hebbem!!

Het eerste voornemen van 2004 is al uitgekomen: meer naar de film. Cloaca hadden we nog gemist en nu ingehaald. Mooie film al heeft het theater zijn eigen charme, ook op het witte doek is het een overtuigend verhaal. Vooral Pierre Bokma heeft een prachtige rol. Gijs is af en toe hilarisch bezig en van de ander valt de ellende ook van het gezicht af te lezen.

Leren.nl, meer dan een stap in de goede richting.

Leren.nl: Ongelooflijke site, met van alles en nog wat op leergebied. Neem eens een kijkje bij Inleiding tot Kantoorpolitiek.
Ik ben bezig met me te verdiepen in een methode om ervaringen van afdelingen op een overzichtelijke wijze op papier of web te krijgen. Daarbij gebruik ik de STAR methode, die ik als een van de meest waardevolle evaluatie instrumenten heb leren kennen (niet alleen bij sollicitatie en beoordelingsgesprekken). Omdat ik het woord 'star' in nederlands nou net niet vind passen bij het doel van de evaluatie, heb ik dit woord na een halve nacht piekeren vervangen door "Progressie". Progressie is het doel van wat je hebt bereikt en de ervaring is een ervaring die gericht moet zijn op wat je hebt bereikt. Daarmee wordt het de STAP methode of STAPpenplan. Vooruitgang, progressie gaat in stappen. Stappen in de goede richting.

Queensday was anders maar weer groots.

Dit jaar geen visite, jammer, maar daarom niet getreurd. We zijn de jordaan in geweest, we hebben genoten van fine en fleur, muziek en geur, bloesem en boesem, grap en grol. Dankzij de mobiel ook nog even een terrasje gepikt met Paul en Irma. Carnaval van het noorden merkte Simone terecht op. Met twee verschillen: de gigantische troep van plastic bekertjes en het duurt maar 1 dag. Goeie poging, hoe dan ook.

Leren de oplossing, respect de sleutel?

Zappen heeft soms zin. Ik zapte zonet naar een programma van de Tros met Pieter Winsemius en Martin Gaus. Het oderwerp van gesprek, hoe verder met de wereld. Bekende dingen natuurlijk: tel je zegeningen, matig je zelf. En toen kwam het onderwerp integratie aan bod. De basis is dat mensen wat leren. Als ze wat leren gaan ze dat aan iedereen vertellen, het maakt hen trots en daarmee verdienen ze respect, iemand die respect verdient wordt betrokken. Een betrokken iemand is geintegreerd. Ik vond dit wel een mooie heldere redenering waar je verder over kan nadenken. De ervaring is dat het betrokken-zijn op straat, in de wijken, in de buurt, op school, in het gezin gebeurt en niet achter het bureau.

Ik zal het ook maar toegegeven

Ik hoor net dat Beckham heeft toegegeven. Wat heeft hij toegegeven? Rebecca zei dat Beckham zo'n goede minnaar is. Nou OK, ik geef het ook toe.

Even terug in de tijd

Een zestal jaar geleden hadden we ook het Archeon bezocht met Pim en Andrea en nu was Simone aan de beurt. Haar werkstuk geschiedenis staat voor de deur en dat is altijd het uitgelezen moment inspiratie op te doen bij dit thema park. Net als 6 jaar geleden was het weer hartstikke koud, waar we helaas net iets te laat achter kwamen. Het park was inmiddels gehalveerd, dit om het hoofd boven water te houden. En dat lukt zo te zien goed. De kinderen (Laura was mee) waren zeer content en ondanks de koude wilden ze graag in de prehistorie geleefd hebben. De cosy tent met de charmante vrijwilliger, waar ze hun handen warmden bij het malen van mee,l had hun hart gestolen. Wij koesterden warme herinneringen aan de Romeinse Sauna, maar we hadden toch iets teveel Valkenburgse Thermen in het hoofd. De dames werden gemasseerd, de gladiator werd bejubeld, de smid maakte een aansteker en een boot van huid werd in elkaar gevlast. En het doel lijkt gerealiseerd, de inspiratie voor een werkstuk werd omgezet in een idee dat nu op verwezenlijking wacht: de geschiedenis van het schrift.

Als je de wereld niet meer snapt, om je heen, is alles de schuld van iedereen.

Deze week is het de week van het integratiedebat bij de PvdA. Het komt zo te zien moeilijk op gang en de reden is eigenlijk dat het voorbereidend werk zo goed en duidelijk is dat er van discussie eigenlijk weinig sprake is of kan zijn. Zie tisnooitgoedofhetdeugtniet.blogspot.com. Er rest na het lezen van de stellingen wel een prangende vraag: los je met een nieuw beleid het probleem op. Ik denk dat je het probleem nooit zal oplossen, nog sterker er komen nog veel meer van dit soort problemen op ons afals we zo doorgaan. De roep om integratie is feitelijk de manifestatie van vervreemding. Vervreemding is het probleem en we vervreemden in snel tempo. Niet alleen van mensen die onze taal niet spreken, maar ook van mensen en dingen en programma's en reclames en werkgevers en weet ik niet wat meer. Zaken die we als gewone mensen niet meer kunnen bevatten. Voorbeelden, je leest nu een stukje van mij, dat midden in India staat opgeslagen, op een plek waar 3 kwart van de bevolking analfabeet is. We kunnen voor 19 euro naar Barcelona vliegen en kopen voor 20 euro een halve kilo aardappeltjes en wat boontjes bij de Italiaan. We betalen 2 keer zo veel voor onze levensmiddelen om het gat in de begroting van een frauderend bedrijf in de VS en Argentinie te dichten, we laten asielzoekers 5 jaar lang wachten op een uitspraak van een rechter, we geven een hoofdverdachte minder straf dan zijn helper, treinen rijden niet meer omdat er in de herfst blaadjes op de rails liggen en bombarderen en volk plat om vrede te brengen, we kijken naar TV programma's waarbij meer tijd wordt besteed aan de reclame dan aan het onderwerp zelf en ga zo maar door. OK, ik kan het nodige wel begrijpen, maar of ik er dan ook meteen vrede me heb is weer een andere zaak. Er zijn ook mensen die de lust tot begrijpen is vergaan, hun onvrede is onze onmacht. Hun macht kost ons onze vrede. Het probleem oplossen is starten met herinvoering van menselijke maat, uitdagen van de logica van de efficiency.

Tis nooit goed, of toch wel

PvdA maakt bekend hoe zij tegen integratie aankijkt. Ik kan mij in onderstaande PvdA stellingen vinden. Zij staan in het discussie rapport dat er goed uitziet. De enige vraag is... lost het het probleem of naderend probleem op. Zie mijn column



Stelling 1: De integratie van nieuwkomers en de samenhang in de Nederlandse samenleving wordt bevorderd door onderling contact tussen burgers uit verschillende etnische gemeenschappen.

Stelling 2: Bij vrijwillige migratie is het noodzakelijk en legitiem om de kosten en baten voor de ontvangende samenleving in ogenschouw te nemen.

Stelling 3: De inkomenseisen aan Nederlandse partners moeten niet worden verhoogd.

Stelling 4: Het is bij huwelijksmigratie zinniger eisen te stellen aan de migrerende partner, dan aan de reeds in Nederland verblijvende partner.

Stelling 5: Onderzocht moet worden of het zinvol en mogelijk is voor een buitenlandse partner een ‘greencard-achtig’ systeem in te voeren waarbij de volledige rechten en plichten op o.a. de sociale zekerheid, gefaseerd worden toegekend.

Stelling 6: De Nederlandse overheid zou zich meer moeten laten inspireren door voorbeelden als Engeland of het Duitse ‘green/bluecard’ systeem waarbij de bestaande onnodige barrières voor hoogopgeleide arbeidsmigranten worden weggenomen.

Stelling 7: Arbeidsmigratie voor laaggeschoolden is mogelijk, zolang er geen verdringing is van eigen werknemers. Het beleid dient dus noodzakelijkerwijze een terughoudend, experimenterend en lerend karakter te hebben.

Stelling 8: Er moet een effectief integratiebeleid komen voor toegelaten asielzoekers. Dit kan betekenen dat na de eerste selectie de groep die dan overblijft - en die dus een grote kans heeft op een langer verblijf in Nederland - moet kunnen deelnemen aan de samenleving (taalles, educatie, werk, onderwijs).

Stelling 9: Er moet een ruimhartig toelatingsbeleid komen voor uitgeprocedeerde asielzoekers, die –als gevolg van de oude wet- en regelgeving - al vijf jaar of langer in Nederland blijven, en geen strafblad hebben.

Stelling 10: Het terugkeerbeleid kan niet alleen met een repressieve aanpak worden opgelost. Er dient, met geld van Ontwikkelingssamenwerking, ook gewerkt te worden aan terugkeerprojecten waarbij geïnvesteerd wordt in migranten die terugkeren (scholing en training) en in de regio's waar zij naar terugkeren.

Stelling 11: Voor een goede kans op succesvolle integratie en emancipatie in Nederland is het opleidingsniveau van de migrant cruciaal. Daarom dienen aan de migrerende partner opleidingseisen gesteld te worden.

Stelling 12: Inburgering is primair de verantwoordelijkheid van de migrant. Sancties en eigen bijdragen zijn dus legitiem. De overheid is verantwoordelijk voor een goed en toegankelijk aanbod van inburgeringscursussen.

Stelling 13: De inburgering moet voor twee groepen oudkomers alsnog verplicht worden gesteld, te weten uitkeringsgerechtigde oudkomers die beschikbaar moeten zijn voor de arbeidsmarkt en oudkomers met schoolgaande kinderen. Ook voor deze groepen geldt dat een maatschappelijke (werk)stage onderdeel uitmaakt van de inburgering en dat een eigen bijdrage gevraagd kan worden naar draagkracht.

Stelling 14: Er moet een handvest van burgerrechten komen waarin de belangrijkste normen, waarden en grondrechten, zoals ook verwoord in de Grondwet, een plek krijgen.

Stelling 15: Burgers kunnen met meerdere samenlevingen een binding hebben, zonder dat dit de volwaardige deelname, met alle rechten en plichten, aan de Nederlandse samenleving in de weg hoeft te staan.

Stelling 16: Kinderen van migranten die in Nederland zijn geboren en die rechtmatig in Nederland verblijven, krijgen automatisch de Nederlandse nationaliteit.

Stelling 17: Overheid en sociale partners moeten gezamenlijk een serie initiatieven nemen om de positie van aanwijsbare risicogroepen op de arbeidsmarkt te verbeteren.

Stelling 18: Het behoud van gesubsidieerde banen en specifiek arbeidsmarktbeleid is juist in een periode van economische neergang en bij een oplopende werkloosheid van wezenlijk belang.

Stelling 19: Zodra er voldoende aanbod is, wordt de voorschoolse educatie verplicht ingevoerd voor ieder kind met een (taal)achterstand voor 3 à 4 dagdelen per week.

Stelling 20: Acceptatieplicht en opnamestop zijn noodzakelijke instrumenten daar waar school- en gemeentebesturen er niet in slagen gezamenlijke afspraken te maken over het spreiden van achterstandsleerlingen.

Stelling 21: In combinatie met een vergroting van leer/werk combinaties wordt voor drop-outs zonder enige startkwalificatie en zonder baan, een partiële leerplicht ingevoerd.

Stelling 22: Om de problemen in de steden efficiënter aan te pakken, krijgt een beperkt aantal gemeenten – en wel 30 van de 483 – een apart regime, waarbij ze meer bevoegdheden krijgen dan andere gemeenten.

Stelling 23: De overheid moet ingrijpen als blijkt dat gemeenten met relatief weinig sociale woningbouw plannen hebben om die aan de woningvoorraad te onttrekken. Onwillige buurgemeenten moeten verplicht worden door provinciebesturen of het ministerie van VROM om meer sociale woningbouw te plegen (minimaal 30 procent van de totale nieuwbouw).

Stelling 24: Op stadsregioniveau moet een woningverdeelsysteem komen waarbij de randgemeenten ook toegankelijk worden voor lagere inkomens en daar tien procent van de sociale woningen wordt gereserveerd voor de zwakste groepen op de woningmarkt.

Stelling 25: Leefbaarheid en veiligheid van velen gaan soms voor de privacy-bescherming van enkelen.

Stelling 26: Corporaties moeten desnoods wettelijk gedwongen worden om hun reguliere beheertaken meer serieus te nemen, in de woningtoewijzing in kwetsbare buurten/complexen meer maatwerk te leveren en een specifiek aanbod te creëren voor de onderkant van de woningmarkt.

Stelling 27: Tolerantie staat onder druk daar waar de wet slecht wordt gehandhaafd. Om die reden is een effectief veiligheids- en handhavingsbeleid een cruciale voorwaarde voor een breed gedragen integratiebeleid.

Stelling 28: Opsporing en vervolging van racisme en discriminatie moeten worden geïntensiveerd.

Stelling 29: Het openbaar ministerie moet tot vervolging overgaan als wordt opgeroepen tot gewapende strijd, rekrutering voor terrorisme plaatsvindt of in woord of geschrift wordt aangezet tot haat.

Stelling 30: De vrijheid van godsdienst betekent ook gelijke faciliteiten voor verschillende geloven. Dit moet ook betrekking hebben op de bouw van religieuze gebouwen, begrafenisrituelen op begraafplaatsen en geestelijke verzorging in instellingen.

Stelling 31: Niet alles wat de emancipatie belemmert, kan door de overheid met wet en regel worden bestreden. De PvdA en de regering dienen daarom vooral werk te maken van het onverkort en compromisloos steunen van een ieder, ook binnen de moslimgemeenschap, die voor emancipatie strijdt en zich aan emancipatiebelemmerende groepsdruk probeert te onttrekken.

Stelling 32: Hoofddoekjes moeten niet worden verboden, tenzij ze het maatschappelijk functioneren, met name in het werk, belemmeren.

Stelling 33: Geef jonge vrouwen het recht zonder steun van hun ouders hun opleiding te vervolgen en te naturaliseren zonder ouderlijke toestemming.

Stelling 34: In de onderwijswet moet als doelstelling voor (al het) onderwijs worden opgenomen: bevordering van burgerschap en integratie.

Stelling 35: Het integrerend vermogen van het islamitisch onderwijs hoort onderwerp te zijn van debat en dialoog, niet van gebod of verbod.

Voor wie niet lezen wil moet maar horen of zien

Het bureau nu als hoorspel. Prachtige site met alles drop en dran. Overigens schijnt er een mooie komedie te komen over the office.

Falikant, Fiasco, Flagrant, Fataal, hoe loopt het nou af?

Glazen Speelgoed, stuk van Tennessee Williams gezien afgelopen dinsdag. Na de ervaringen de week ervoor met de premiere van Casanova's ondergang, moest nu een familie bezwijken onder de druk van een bezeten zoektocht naar geluk. Al kun je de natuur een beetje helpen, afdwingen is een ander verhaal. Anne Wil karakteriseerde een overbezorgde moeder, waarbij je tenenkrommend toekijkt hoe ze haar half uiteen gevallen gezin door haar verstikkende zorg verder uiteendrijft. Dat loopt niet goed af, dat is zover wel duidelijk. De aankondigingen op internet gebruiken echter verschillende termen en eerlijk gezegd weet ik het niet meer, hoe het afliep. Ik weet wel dat na enige aarzelingen het publiek toch besloot voor een staand applaus en dat er veel bloemen waren. Wat doen die artiesten er toch mee? Ik krijg ook wel eens bloemen (als je 25 jaar bij de zaak bent of zo), maar om na elke geslaagde projektgroepvergadering meteen met 3 bossen bloemen naar huis te gaan?

Elke klap moet raak zijn, al 25 jaar

Gisteren mijn feesie gehad, 25 jaar bij de zaak. Ik had thuis de mensen uitgenodigd die mij in die tijd beter hadden gemaakt, mij hadden geinspireerd. Het bleek een fantastische combinatie van mensen te zijn, die vanaf het begin tot het einde spontaan in chemie waren met wijn, eten en vooral elkaar. Ik las vanochtend een stukje uit een interview van Marco Borsato over zijn drummer. Het geeft perfect weer hoe ik mijzelf het liefst zie, op mijn werk en daarbuiten. Aan het woord Marco Borsato: "ik vecht voor elke klank. Ton Dijkman, de drummer, heeft dat ook. Nooit een break overslaan, nooit smokkelen. Elke klap moet raak zijn. Daar heeft hij zichzelf toe verplicht. En dat dwingt ook de anderen scherp te blijven. Ton is de motor van de band. Als hij inzakt, zakt ook de rest als een plumpudding in elkaar. Bij een drummer komt de energie, de beleving vandaan. Ton slaat met heel veel energie en dynamiek. Zo'n type mens is hij, daar houd ik van. Het is letterlijk zo dat de spaanders naast zijn drumstel liggen aan het eind van de avond. Drie paar stokken gaan er op zo'n avond wel doorheen. Dat zegt iets over zijn bezieling. Dat hoor je dat zie je. Je voelt de punch. Ik ga daar ook in mee." Nog een dikke 15 jaar te gaan, we gaan ervoor.