Loek moet eruit!

30 jaar woont hij al in zijn paleisje in de Bijlmer. Zijn pianokamer met uitzicht op de ArenA, zijn halletje met schilderijen van een neef, maar vooral zijn hoekkamertje waar hij zijn maaltijden nuttigt in het bijzijn van de nieuwslezer. Zijn telefoonhoekje, dat alleen bij goede zin wordt benut. Zijn balkon met de eenjarige planten die nu al 5 jaar overleven. Zijn mannetje, dat daar zit op de balustrade, inmiddels al twee handen kwijt door baldadige jongeren die er een sport in zien de 6de verdieping van Daalwijk te bereiken. Laatst is de brandweer nog een keer uitgerukt omdat omstanders dachten dat de jongeman naar beneden wou springen. Maar niets is minder waar, Loek is niet de wanhoop nabij. Hij is verzaligd en blij dat hij zijn 30 jaar op Daalwijk nog net kan volmaken. Hij blikt terug naar wat hij daar tussen die gezellgige culturen allemaal heeft meegemaakt. Inmiddels zijn alle bewoners weggetrokken en worden de leegstaande flats gefrequenteerd door avontuurlijk ingestelde jonge buurtgenoten, die alvast willen assisteren bij de sloop en van Daalwijk een Chicago maken. Wat in het nieuws een goed doordacht plan oogt om de buurt weer op te kalefateren is in de praktijk even niet prettig. Over een maand zit Loek op Geerdinkhof. Hij nam alvast een kijkje: alles bij de hand en prachtige interne straat, die er wezen mag en en mooi gerenoveerd Ganzenhoef. Loek kijkt er met enige reserve naar uit. Ik hoop dat hij zich er thuis zal voelen, een verhuizing op je 73-ste is niet een pretje.