dinsdag, september 28, 2004

Druk druk druk...

Voor die mensen die het altijd te druk hebben is dit een leuk en nuchter verhaal:
Knowledge management: Are you too busy to think?

Citaat: "Being busy is often an excuse for not doing something you should be doing. For me it has often been an excuse for not thinking, managing, and planning properly. Working hard is no longer the route to success it once was perceived to be. In an era of outsourcing and offshoring, success definitely does require hard work, but what is way more important is smart work. Basically, all the hard work will be outsourced, with just the smart work remaining."

"The world is full of busy people, but there is a definite lack of quality planners and project managers. Stop measuring yourself on how busy you are. Start measuring yourself on how effective you are."

maandag, september 27, 2004

Nu even niet, nu even wel

Het theaterseizoen is weer begonnen. op de valreep hebben we toch nog beslag gelegd op een zestal theater, cabaret en andere voorstellingen en gisteravond beet Maria Goos de spits af met twee aan elkaar gekoppelde lunchvoorstellingen. Zelf kwamen we niet aan mee-eten toe, maar 4 heren en later evenveel dames wisten met volle teugen te genieten van de wijn onder een vaak venijnige en confronterende conversatie. Lachen, maar ook drama. De heren (nu even niet) oppervlakkig, de dames (nu even wel) tot op het bot. Een ontmoeting met de geliefde van de overleden echtgenote leverde de nodige spectakel op. Aanrader.

zondag, september 19, 2004

Bulgarije wandeltocht geslaagd



Zie een foto reportage

Na een bezoek an het Rila klooster werden we per vrachtauto de bergen ingereden. De laatse honderden meters klim moesten we zelf doen. De eerste hut bleek later gelukkig de minste, vandaaruit maakten we een prachtige tocht van piek naar piek. De tweede etappe voerde ons over de toppen heen naar de Hut macadonia. De derde dag was gereserveerd voor een lange wandeling naar het Piri gebergte. Op blaren is het niet zo makkelijk lopen bleek en we waren allen even aan het einde van ons latijn. Maar na een goede nachtrust (we hebben het geen enkele avond later gemaakt dan 9 uur) waren we weer klaar voor de forse klim. De laatste dag werd het hoogte punt van de trip. De kam bezorgde menigeen vooraf slapeloze nachtem, maar vooral wat er aan vooraf ging en erna kwam zal ons nog lang heugen. We overleefden alle de steilvolle bergen en na een laatste afdeling langs de eeuwige sneeuw waren we weer met beide voeten op aarde. Nog een dagje Sophia en de mooie tocht vol natuurrijke, culturele en culinaire hoogstandjes
was weer voorbij. Dank aan Stephan, Dimitri en Ochi, die ons door de bergen manouvreerden en tolkten.

zondag, september 05, 2004

Rila en Sofia, here we come

Nieuwe schoenen gekocht, paklijst te voorschijn gehaald en al eens rondgesurved naar de plek waar ik vrijdag heen ga. Bulgarije. Het programma:
De eerste nacht verblijven we in het Rila-klooster, een Unesco-werelderfgoed-site. De laatste dag bezoeken we Sofia: op zoek naar de schatten van de Traciers.
Daartussen wandelen we 6 dagen in het Rila-gebergte en het Pirin-gebergte.

Dag 1:
Rila klooster --> Ribni Ezera hut. ?? uur
Start op 1125 meter: een geleidelijke klim door een lang dal naar het eindpunt op 2250 m.

Dag 2: we blijven in de hut: rondwandeling in het gebied.

Dag 3: Rini Ezera hut --> Macedonia hut. 4 uur 30.
Uit de hut direct steil klimmen naar 2700 m, dan afdalen naar 2310 m, weer omhoog naar 2600 m en ten slotte dalen naar 2150 m

Dag 4: Macedonia hut --> Predela hut. 7 uur
De zwaartste dag. een lange oversteek van het Rila gebergte naar het Pirin gebergte. We stijgen eerst nog naar 2400 m, dalen naar 2200, weer omhoog naar 2350, en dan een lange afdaling naar 1000 m.

Dag 5: Predela hut --> Javonov hut. 5 uur 30
Nu weer omhoog naar de toppen van het Pirin gebergte. Eerst rustig omhoog naar 1300 m, dan steiler naar 1500 m en dan steil naar 1800 m. Vervolgens weer iets rustiger naar 2000 m, en dan steil naar 2200 m. Vervolgens dalen naar 1800 m.

Dag 6: Jaronov hut --> Vihren hut. 7 uur 45
Vanuit de hut direct steil omhoog naar 2500 m en dan iets rustiger door naar 2914 m: de hoogste top van het Pirin gebergte en op 11 m na de hoogste top van Bulgarije. Dan steil afdalen naar 2000 m.

We eindigen in Sofia.

De tocht lijkt een beetje op deze tocht

Simek, beter laat dan nooit

'Mensen aan de top zijn vaak hard bezig om hun eigen succes te bestendigen. Succes en bezit zijn zo verraderlijk, het zijn grotere vijanden dan die hele Bin Laden. Ze herhalen hun eigen succesformule en willen de score op hun eigen naam. Voor de organisatie is dat een heel slechte investering. Juist als topman kun je beter je medewerkers leren hoe jij dat doet. Als je pupillen krijgt, is dat eigenlijk een vorm van volwassen worden. Maar: dat doorgeven kun je en durf je alleen als je hebt geleerd dat geven niet betekent dat je zelf iets kwijtraakt.' Simek interviewde vannacht Susanne Piƫt, auteur van De Emotiemarkt. Ze kwam er niet helemaal uit, door de drift van Simek om het ook voor hem begrijpelijk te houden, maar ze zit op een spoor wat me aanspreekt. Je kunt het naluisteren bij de RVU / Simek site. Een interview staat in de Intermediar

donderdag, september 02, 2004

Loek moet eruit!

30 jaar woont hij al in zijn paleisje in de Bijlmer. Zijn pianokamer met uitzicht op de ArenA, zijn halletje met schilderijen van een neef, maar vooral zijn hoekkamertje waar hij zijn maaltijden nuttigt in het bijzijn van de nieuwslezer. Zijn telefoonhoekje, dat alleen bij goede zin wordt benut. Zijn balkon met de eenjarige planten die nu al 5 jaar overleven. Zijn mannetje, dat daar zit op de balustrade, inmiddels al twee handen kwijt door baldadige jongeren die er een sport in zien de 6de verdieping van Daalwijk te bereiken. Laatst is de brandweer nog een keer uitgerukt omdat omstanders dachten dat de jongeman naar beneden wou springen. Maar niets is minder waar, Loek is niet de wanhoop nabij. Hij is verzaligd en blij dat hij zijn 30 jaar op Daalwijk nog net kan volmaken. Hij blikt terug naar wat hij daar tussen die gezellgige culturen allemaal heeft meegemaakt. Inmiddels zijn alle bewoners weggetrokken en worden de leegstaande flats gefrequenteerd door avontuurlijk ingestelde jonge buurtgenoten, die alvast willen assisteren bij de sloop en van Daalwijk een Chicago maken. Wat in het nieuws een goed doordacht plan oogt om de buurt weer op te kalefateren is in de praktijk even niet prettig. Over een maand zit Loek op Geerdinkhof. Hij nam alvast een kijkje: alles bij de hand en prachtige interne straat, die er wezen mag en en mooi gerenoveerd Ganzenhoef. Loek kijkt er met enige reserve naar uit. Ik hoop dat hij zich er thuis zal voelen, een verhuizing op je 73-ste is niet een pretje.