woensdag, december 31, 2003

Tevreden over 2003, een tevreden 2004



In 2003 hebben we veel meegemaakt om tevreden naar terug te kijken. Verre reizen, goede gesprekken, voortuitgang op het werk, geluk bij een ongeluk en nog veel meer. Je hebt heel wat ervan mee kunnen lezen op mijn site: martmind.blogspot.com.

Niet zelden overheerst toch ook het gevoel dat het beter kan, dat het niet veel gekker moet worden, dat je beter geinformeerd moet worden, dat je sneller wil en meer kwaliteit verwacht. Je wil wel wat dunner of slanker, toch lekkerder eten en meer tijd hebben om te genieten. Meer resultaat, meer vaart, meer aandacht. Dat kunnen we jullie allemaal wensen in 2004, maar of we daar goed aan doen is de vraag. “Het is nooit goed of het deugt niet” kwamen we te vaak tegen in 2003. Wat kan moet niet zo nodig, wat we willen mag soms ook een onsje minder. Als het je even ‘te...’ wordt, kom gerust op deze site kijken wat er allemaal nog meer ‘te’ is en dan valt het allemaal wel mee. Uiteindelijk wensen we jullie maar één ding: zorg dat je tevreden bent. Dat is geen vrijbrief om bij de pakken neer te zitten, maar wel een aanmoediging om er wat van de maken en om reele verwachtingen waar te maken en een oproep om je te blijven realiseren hoe tevreden we zijn en ons ook zo te voelen. Ik weet ook dat bij sommige de zon niet doorbreekt en zwaar weer heerst, voor hen wens ik tot alles zich ten goede keert.



dinsdag, december 30, 2003

Bend it like Beckham: leuke film



Als we het toch over autochtonen en allochtonen hebben, deze film barst van de misplaatste vooroordelen die vakkundig en komisch op hun plaats worden gezet. Wat swingt zo'n indische bruiloft! Een film in de traditie van Billy Eliot, die laatste heb ik ook weer gezien, maar die is van de buitencategorie, maar dat wisten jullie al.



Cartoons blijven leuk

Kijk hier eens,

maandag, december 29, 2003

Moberg wenst u een vernökt 2004

De oude Hein was woedend: Ik voel me verneukt, was zijn eertste reactie in het NOS journaal. In de Nieuwquiz kwam het fragment waarbij de verslaggever vroeg aan Moberg wat hij dacht dat het woord verneukt betekent. Moberg antwoorde: betekent dat niet: satisfied, ondertiteld: Tevreden. Nou jongens en meiden een vernökt 2004, op zijn Mobergs dan.

zondag, december 28, 2003

Nemo te leurstellend



5 sterren, zei Simone, moet goed zijn dacht ik. Maar nee, dit is ongetwijfeld een van de slechtste Disney films ooit gemaakt. OK de techniek is natuurlijk prachtig, de beelden zijn goed (mooie kleuren), maar het verhaal is niks, muziek onopvallend geen liedjes, geen of weinig geloofwaardig drama, voorspelbare afloop, weinig parodie/spiegel, geen romantiek, geen tranen zelfs bij mij, nou dan is het dus niks helaas.


Resteert wat de critici aan Nemo finden, ik weet het niet. of ben ik te kritisch?

Eric Koller in Zooi: het betere werk.



In Zooi neemt Koller je mee op een rondleiding door het rampgebied. Maar tot waar strekt dat gebied zich uit? Wat is er nou eigenlijk rampzalig? Met een kruiwagen, een stuk drainage pijp, honderd groentekratten, idiote associaties en zijn gummi lichaam schetst hij hilarische stadstaferelen. Louche reisbureau´s, gladde beunhazen, asociale metroreizigers, slechte poppenspelers; in Zooi lach je er om.

Consumeren, decadentie, onmacht, onhandigheid, Koller, Zooi.

Ik kan zelf wel verzinnen wat ik er van vond, maar bovenstaand dekt de lading volledig. Een link naar Mr Bean is wel op zijn plaats. Ik bedoel dat eervol en niet in de zin van na-aper. Zijn act als poppenkastpop met een te klein gaatje of een te dikke vinger is meesterlijk.

De dochter van de dominee in een gekunsteld toneelstuk gekarikaturiseerd

.


Het was aardig, maar meer ook niet: Annie neergezet door de hardwerkende Marisa van Eyle een actrice die behoort tot de categorie: ik heb ze vaker gezien in allerlei bijrollen, maar nu ineens in een immense hoofdrol: verrassend goed. Het toneelstuk is verder matig, nauwelijk humoristisch en omdat het de werkelijkheid betreft ook te veel gespeeld en te weinig echt, de acteurs zijn en blijven hardwerkende karikaturen van de Annie en haar vriendenkring. Soms pijnlijk om te zien hoe ze zich door dit slechte scenario moeten worstelen. Er wordt geen gebruik gemaakt van audiovisuele middelen, flashbacks in de werkelijkheid. Nee ik vind het geen toneelstuk waardig, deze vorm voegt niks toe. Overigens kan ik uit betrouwbare bronnen bevestigen dat het boek echt een enorme aanrader is.

Te smart

.



het is weer de tijd van de beoordelingen. Sinds vorig jaar hebben we Performance Management ingevoerd. Het kostte wat hoofdbrekens maar het leek weer eens een andere kijk op werken en doelen-stellen en we gingen dus voortvarend aan de slag. Nu moeten we met de billen bloot en blijkt SMART niet zozeer te staan voor Specifiek, Meetbaar, Aanvaardbaar/Actiegericht, Realistisch, Tijdgebonden maar onze doelstellingen blijken: Star, Marginaal, Afhankelijk-van, Reactief en Tijdelijk.

Star omdat de praktijk al na een paar weken achterhaald blijkt te zijn,

Marginaal, omdat het grootste deel van het werk niet zo strategisch is, maar gewoon je normale werk goed doen, en de SMART-doelstellingen focussen op een marginaal gedeelte van je job.

Afhankelijk omdat 90% van wat je je voorneemt afhankelijk is van anderen die ermee aan de slag moeten,

Reactief omdat je doelstellingen meer een reactie is op wat er anderhalf jaar geleden mis ging dan wat er zonodig goed moet gaan om in de toekomst beter te kunnen functioneren,

Tijdelijk omdat veel doelstellingen al snel als sneeuw voor zijn verdwijnen en smelten op de golven van de volgende hype.

Goed dat hebben we weer geleerd, bij de volgende doelstellingen dus meer oog voor flexibele doelstellingen, meer gerelateerd aan de mogelijke omstandigheden, Meer oog voor 80% van je werk in plaats van het innovatieve gedeelte, meer relateren aan wat jezelf kan beinvloeden, kijken naar de toekomst en niet naar het verleden en kijken naar oorzaken en niet naar het meetbaar maken van oplossingen.

Minimizing output??

Al weer 4 jaar geleden wenstten wij jullie: in der Beschrenkung zeigt sich der Meister. Tijdens mijn afstuderen leerde ik: Schrijven is schrappen en Kill your darlings. Het gaat allemaal over te veel en men tipt:"small is beautifull".

In kennismanagement speelt dit begrip ook een rol getuige onderstaand stuk uit een artikel van Gerry McGovern.

"We have been taught that the key to success is to minimize input and maximize output. Throwing more hours at our work, producing more emails, making more calls; that's not clever. Doing more and producing more is a brute force approach.... Farming seeks to minimize input and maximize output. Knowledge management may have to maximize input so as to minimize output.

Zie Gerry McGovern in zijn wekenlijkse column, het beste wat er is op knowledge management terrein voor iedereen.

dinsdag, december 23, 2003

TisNooitGoedOfHetDeugtNiet

De wens voor 2004 is de deur uit. Een paar weken geleden hadden we een lumineus idee. Zo gaat dat bij ons. We prakizeren, we zeggen wat, de ander bedenkt iets beters, daar gaat de een weer mee op de loop, dan vult de ander wat aan, de een keurt het af, maar bedenkt iets nieuws en dan is het bingo. Wacht even, er wordt wat geschetst, er wordt wat gefreubeld en op het eind weten we niet meer wie wat heeft verzonnen. Tijdens de uitvoering worden er nog enkele aanpassingen gedaan en uiteindelijk is de kaart voor 2004 klaar. Helaas waren we vergeten wat we zo lunineus hadden bedacht. We wisten alleen nog het thema: dat we ons ergeren aan dat alles altijd maar beter moet, meer moet, sneller moet, dat iedereen maar bereikbaar moet zijn, beschikbbaar, inplanbaar. Het is nooit goed of het deugt niet. En dat terwijl zowat alles ons toelacht. Ok, het was geen makkelijk jaar voor behoorlijk wat vrienden, een andere baan zoeken is behoorlijk erg, sukkelen met de gezondheid nog een graad erger. Waarschijnlijk hebben zij als eerste door hoe tevreden je kan zijn met de dingen die je nog wel kan. Zie: Een tevreden 2004

vrijdag, december 19, 2003

Een verbetering van de communicatie

Een artikeltje van mijn koker op de pvdA website, trouwens die site, ofschoon er hij meer zou moeten veramsterdamsen is best leuk om te volgen. Mijn artikel hier de letterlijke tekst

“Twee maanden geleden deed ik mee aan een Meer-Rood-Op-Straat actie in de Pijp. We onderzochten de meningen over de overlast van de Horeca en bestookten passanten en bewoners met enkele gerichte vragen. De interesse was enorm en al snel kwamen de wedervragen. "Wat is het PvdA standpunt over de Horeca-uitbreiding", "Hoe zijn de experimenten in andere buurten verlopen t.a.v. variabele sluitingstijden","Wat heeft de PvdA eraan gedaan in de afgelopen periode". Goede vragen, dat kunnen we vast wel ergens vinden, dacht ik. Maar zoeken op internet is onbegonnen werk, tussen het woud van Amsterdamse PvdA websites kwam ik weinig informatie tegen over dit onderwerp. Nog sterker geen enkel onderwerp was er Amsterdam-breed uit naar voren te halen. Her en der vond ik verkiezingsprogramma's en programma akkoorden. Het lukte soms om (al dan niet) verantwoordelijke bestuurders te vinden, maar naar hun resultaten en ideeën moest ik gissen.

"Wilt u meer informatie ontvangen", was onze voorlaatste vraag. "Ja, graag!" werd enthousiast geantwoord: "de resultaten van de enquête graag en wat daar dan mee is gebeurd. Wanneer is het debat?". "Doen we", zei ik dapper met lege handen.

Ik heb die avond een artikeltje voor mijn politieke dagboek gemaakt en stuurde dit naar de organisatoren. Ze waren vol lof. Van de hele middag is niets op internet verschenen (de site doet het niet, technische storing), er is (nog) niets in een krantje gepubliceerd (komt pas over een paar weken uit). Wel is er een zeer summier persbericht rond gemaild, dat de krant niet heeft gehaald. De PvdA Amsterdam site en het magazine hebben hier niets van meegekregen. Van het raadsdebat heb ik niks meer gehoord.”


Bovenstaande ervaring is niet geciteerd als aanklacht of verwijt. Het is illustratief van hoe gesprek op straat van buur tot buur, van bestuurder tot PvdA-lid en van afdeling tot afdeling en “centrale stad” nu loopt. Het illustreert de kansen en de noodzaak voor een verbetering van de communicatie-middelen: Een goed gemeenschappelijk PvdA archief van stukken, stukjes, standpunten, onderzoeken, ervaringen en discussies kan een effectieve ondersteuning zijn voor het creëren van betrokkenheid, samenwerking en inhoudelijk debat. Een aantaal hulpmiddelen waarmee de verantwoording van de bestuurders transparant kan worden gemaakt. Een magazine dat de Amsterdamse PvdA-ers het gevoel geven bij een actieve club te behoren die de koe bij de horens vat.

Natuurlijk, het blijft allemaal mensen- en vaak vrijwilligerswerk. Tijdens onze ronde langs de afdelingen bleek het niet aan enthousiasme te ontbreken om deel te nemen aan een verenigend PvdA-netwerk waar signalen, ideeën, voorstellen, meningen en resultaten samenkomen, efficiënt bewaard worden en toegankelijk worden gemaakt. Een netwerk dat elektronisch en op papier hetgeen leeft en bruist binnen de Amsterdamse PVDA aan de mens brengt.


De Amsterdamse PvdA Commissie "Communicatie" heeft het initiatief genomen om zo'n start- en verzamelplaats van thema gerelateerd kennis te ontwikkelen en organiseren. Een gemeenschappelijk “content management systeem” moet ervoor zorgdragen dat door en onder verantwoordelijkheid van de afdelingen, fracties en werkgroepen informatie wordt geplaatst. Deze informatie kan vervolgens gepresenteerd worden in een gemeenschappelijke nieuwssite en agenda, afdelingswebsite en een thematisch archief. Een attenderende e-mail nieuwsbrief kan worden gemaakt op basis van de interesses van de afnemers en deels zullen bijdragen in het maandelijkse Magazine worden opgenomen. In dat Magazine krijgt de redactie en fractie een prominent aandeel, maar is ook een groot deel van de ruimte ingelast voor bijdragen rechtstreeks uit de afdelingen, fractie en de wethouders.

Geen gebrek aan ideeën, geen gebrek aan draagvlak. Op naar een bindend magazine, gezamenlijke nieuwsbrief en de geïntegreerde website waarin alle PvdA- Amsterdammers zich thuis voelen en hun het gevoel geeft dat zij met zijn allen het verschil maken.

Van beroep man, mannen: lezen!

De achterkant beloofde veel goeds: "Een vrolijke roman over moderne misverstanden, Maak kennis met Richard, multiman en echtgenoot van een werkende moeder. Richard heeft een veeleisende baan als redacteur bij een grote krant, twee schatten van kinderen en een geëmancipeerde vrouw die hij vanzelfsprekend steunt bij haar loopbaan in de advocatuur. Maar hij begint te twijfelen. Susan, mooi als ze 's ochtends naar haar werk gaat, komt 's avonds afgepeigerd thuis. Veel doen met de kinderen is natuurlijk mooi voor een moderne man, maar weegt een groeiende rol als opvoeder op tegen een steeds afnemende rol als minnaar? Man van beroep is een vrolijke roman over een pijnlijk misverstand: dat alleen vrouwen offers brengen voor emancipatie. Eindelijk een boek over wat mannen allemaal moeten doorstaan in het moderne leven, opgetekend in hilarische en hartverscheurende scènes: zwemles, de stress van kinderpartijtjes, slaaptekort en natuurlijk: de pogingen om ook met elkaar nog iets leuks te doen. "
En inderdaad ik heb flink gelachen, veel herkent en soms het gevoel dat dit boek maar beter niet door een vrouw gelezen kan worden: ze komen nog eens op rare gedachten. in eerste instantie dacht ik dat w emet een puur autobiografisch boek te maken hadden, zoals ik ook mjin stukjes over het dagelijks leven aaneenrijg. De wending die het boek neemt is een rampkoers en bevat waarschijnlijk wat meer fictie dan mij lief is. Het is een nachtmerrie voor degene die er weleens scheve ideeen op na houdt of stelt de monogame stumper toch in het gelijk. Er zitten rake klappen en ideeen in die toch te denken en gespreksonderwerpen genoeg geven. Een aanrader (bedankt Juul)


zondag, december 14, 2003

Investeren in debat, overtuiging, dialoog, voorlichting en emancipatie.

Uit de verhalen heb ik begrepen dat Wouter en vlammend betoog heeft gehouden. Hier de hele tekst, de hoogtepunten:
"We zouden Balkenende geen groter plezier kunnen doen dan deze stijl van oppositie voeren in te ruilen voor goedkope kritiek en hard schreeuwen vanaf de zijlijn. Hij zou lachend de hele linkse oppositie weg kunnen zetten als conservatief en onrealistisch. Die kans ga ik hem niet geven!"
"‘Eigen verantwoordelijkheid’ wordt steeds maar weer gebruikt als excuus en alibi. Terwijl juist de mensen die niets liever zouden willen dan eigen verantwoordelijkheid over hun leven te nemen, maar dat niet kunnen, juist die mensen worden meedogenloos in de kou gezet."
"Veel van wat generaties voor ons hebben bereikt is het verdedigen waard. Daar staan we dan ook pal voor. Maar we mogen niet doorschieten in een defensieve houding die ons conservatief maakt en blind voor nieuwe uitdagingen. "

"Als we blijven denken in termen van klassieke collectieve verzorging en bescherming, dan ontnemen wij de groeiende groep mensen die daar zelf wat over wil en kan zeggen, teveel mogelijkheden.
Nemen we daarentegen eigen verantwoordelijkheid als motief voor steeds verdere verschraling, dan ontneem je de groep mensen die geen kant op kan, de mogelijkheid om zelf iets van hun leven te maken.

Voor mij is de Partij van de Arbeid een partij van emancipatie en democratie. Wij zijn opgericht omdat wij vinden dat ieder mens recht heeft op een fatsoenlijk bestaan en iedereen de kans moet krijgen het eigen leven zoveel mogelijk zelf in te richten.
In een samenleving waarin de tweedeling tussen mensen die af dreigen te haken en mensen die wel mee komen hardnekkiger dreigt te worden, kunnen we niet meer met één recept iedereen bedienen.
Voor je het weet laat je de mensen die op je rekenen aan hun lot over of voelen de mensen die zelf initiatief willen nemen zich belemmerd.

De taak van de overheid in zo’n moderne verzorgingsstaat is het creëren van de absolute basisvoorwaarden die mensen in staat moeten stellen om mee te draaien in onze samenleving. "
"De kwaliteitsverbetering in de publieke sector is de komende jaren niet afhankelijk van mensen die nieuwe regels maken maar van mensen die de bestaande regels op een goede en creatieve manier uitvoeren. Maar laten we dat dan ook zo waarderen. En dat gebeurt nu niet."
"Het gaat ons niet om het bestrijden van de islam, maar om het bestrijden van achterstanden. Dat betekent dat er niet bezuinigd mag worden op het onderwijsachterstandenbeleid. En het betekent dat we onze energie niet alleen richten op de 4% achterstandsleerlingen in het islamitisch onderwijs, maar ook op die andere 96% op andere scholen. "

"En tenslotte, sommige veranderingen in een samenleving kun je niet afdwingen met geboden of verboden. Die moet je vooral voor elkaar krijgen door te investeren in debat, overtuiging, dialoog, voorlichting en emancipatie. "

Zie daar waarom ik me met communicatie binnen de PvdA bezig hou.







donderdag, december 11, 2003

Networking as an amplifier

Ik zet me op mijn werk en daarbuiten in om gemeenschapzin te stimuleren en kennisnetwerken te faciliteren. Interessant is wat Mick Cope orakelde tijdens een kennismanagement seminar over netwerken:
"We should take the same care with networking that we would in making any significant financial investment and consider similar issues ' effective networking is built on the skill of investment appraisal!' The first rule of networking is to give first and seek to help the other; the relationship will flourish if it seeks to create value for both parties. This is the ' abundance ' or 'win/win' mentality, which is positive and energizing.
Key learning points:
- Network is not a synonym for friendship; it is a professional relationship based on the potential for shared value
- The network is the amplifier to achieve your goals
- Personal values need to be very clear before setting out on the networking journey in order to steer a course through this new territory.
Ons communicatieplan voor de PvdA Amsterdam en ING/CAS is gebaseerd op het faciliteren van netwerken in een tijd dat iedereen wel iets anders aan zijn hoofd heeft en zijn schaarse tijd nuttig en efficient wil inzetten. lees hier het sukje wat ik er over schreef op de PvdA Amsterdam site. Als auteur is de commissieleider aangegeven, dat zet wat meer zoden aan de dijk dacht ik.

dinsdag, december 02, 2003

Gouden handjes

Vandaag waren wij naar gouden handjes. Paul en Irma waren gematigd enthousiast. Mevrouw Mudder is niet meer de favoriet. We vonden het toch bij tijd en wijle vermakelijk al had het wel wat suptieler gekund. Johnny is verreweg de ster en speelt zichzelf, blijft vermakelijk en echt. Edda Barends speelde wat mij betreft de beste vrouwelijke rol (5 stuks maar liefst, de snoeperd).