De achterkant beloofde veel goeds: "Een vrolijke roman over moderne misverstanden, Maak kennis met Richard, multiman en echtgenoot van een werkende moeder. Richard heeft een veeleisende baan als redacteur bij een grote krant, twee schatten van kinderen en een geëmancipeerde vrouw die hij vanzelfsprekend steunt bij haar loopbaan in de advocatuur. Maar hij begint te twijfelen. Susan, mooi als ze 's ochtends naar haar werk gaat, komt 's avonds afgepeigerd thuis. Veel doen met de kinderen is natuurlijk mooi voor een moderne man, maar weegt een groeiende rol als opvoeder op tegen een steeds afnemende rol als minnaar? Man van beroep is een vrolijke roman over een pijnlijk misverstand: dat alleen vrouwen offers brengen voor emancipatie. Eindelijk een boek over wat mannen allemaal moeten doorstaan in het moderne leven, opgetekend in hilarische en hartverscheurende scènes: zwemles, de stress van kinderpartijtjes, slaaptekort en natuurlijk: de pogingen om ook met elkaar nog iets leuks te doen. "
En inderdaad ik heb flink gelachen, veel herkent en soms het gevoel dat dit boek maar beter niet door een vrouw gelezen kan worden: ze komen nog eens op rare gedachten. in eerste instantie dacht ik dat w emet een puur autobiografisch boek te maken hadden, zoals ik ook mjin stukjes over het dagelijks leven aaneenrijg. De wending die het boek neemt is een rampkoers en bevat waarschijnlijk wat meer fictie dan mij lief is. Het is een nachtmerrie voor degene die er weleens scheve ideeen op na houdt of stelt de monogame stumper toch in het gelijk. Er zitten rake klappen en ideeen in die toch te denken en gespreksonderwerpen genoeg geven. Een aanrader (bedankt Juul)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten