Kiezen? Links of rechts?

In de Volkskrant stond zaterdag een treffende analyse van de verkiezingsuitslag. Schoo, in Betoog: de Linkse revolte. Hij concludeert: Geen ruk naar links, nee een ander focus. Integratie en Veiligheid zijn in goede handen bij alle partijen. Nu richt het volk zich op een ander thema. Zalm met Balkenende volharden consequent in de agenda van de prestatiemaatschappij. Zo’n samenleving wilden we niet, en willen we nog steeds niet. Uit mijn hart gegrepen.

Eerst werd daarom Europa de wacht aangezegd en nu het kabinet. Het is niet dat men wil behouden wat men heeft, maar men wil veranderen met een doel. Dat doel is welzijn en niet welvaart. Dat doel is eigen kracht en karakter en niet "Meedoen door nadoen". Amerika imiteren is het verkeerde middel bij een verkeerd doel.

Bos, die schrijft dat het zoveel beter kan, wordt tot keuzes gedwongen. Hij kiest voor drie doelen, en-en: én sterk, én sociaal én leefbaar/veilig. Kiezen voor welzijn wellicht ten koste van welvaart, in plaats van welvaart vrijwel zeker ten koste van het welzijn van grote groepen mensen en wellicht ook wijzelf of onze kinderen. Een mooie taak.

De Beauty and de Beast.

Nee geen spotje van de VVD over de PvdA, maar tussen alle drukte van de verkiezingen door, zijn we ook nog naar de Belle en het Beest geweest. Musicals van onze Joop zijn altijd mooi. Ik vond de muziek en de enscenering iets te ouderwets. Ik had eigenlijk een modernere versie verwacht. Het thema verdiende dit wel: Discriminatie op grond van oppervlakkigheid en vooroordeel is een zeer actueel thema. En had moeiteloos een iets ander tintje kunnen krijgen. Ik vrees dat de boodschap helaas verzoop in een sprookjes setting, en dat is een gemiste kans. Ik hou meer van de modernere musicals en verheug me al op de volgende: Cabaret, toendertijd een van de beste films die ook ooit gezien heb, omdat deze mij duidelijk maakte op welke manier een bevolking massaal tot een verderfelijke ideologie kan worden gebracht. Ook dat blijft een actueel thema.

Een surrealistisch avond in de Stopera

Ik heb een verslag gemaakt van de verkiezingsavond in de Stopera. Waar iedereen werkelijk met stomheid geslagen was en bleef. Een welhaast surrealistisch gevoel. Je moet je voorstellen in een hal waar niemand weet wat er aan de hand is, niemand verstaat wat er gezegd wordt, iedereen wacht in spanning af.
Alsof we in een Big Brother-huis zaten. TV genoeg, menig van de aanwezigen werd geïnterviewd, maar we konden dat alleen op een scherm zien zonder geluid, anders zou het waarschijnlijk gaan rondzingen. Omdat ook cijfermateriaal ontbrak, waren we waarschijnlijk de enige in Amsterdam die niet wisten wat er aan de hand was. Totdat Cohen ons een onwezenlijke score vertelde.
Zoals dat zo vaak gebeurt ben je bezig met relativeren vooraf, blij met gelijk blijven. We hebben vier jaar vreselijk hard gewerkt om te veranderen, de noden te onderkennen en oplossingen te verzinnen, open te communiceren, duidelijk en toch hard te zijn. Op eens wordt niet jij beloond, maar het kabinet afgestraft, want zo voelt dit wel een beetje. Natuurlijk al die lokale politici van VVD, maar vooral van CDA huize, die dit kabinet tegen beter weten hun gang hebben laten gaan, worden terecht daarvoor ter verantwoording geroepen.
Maar dit heeft een giga impact. Zelfs ik wens dit de traditionele partijen niet toe. CDA, 2 zetels, wat moet je daar mee? Dit gaat verder dan een kabinetswissel. In één keer 1270 zetels kwijt! Plots speelt bijna in heel Nederland de PvdA op de eerste viool. Bijna eng. Nee, gewoon eng.
De woorden van Cohen spreken boekdelen: Bescheidenheid is meer dan ooit op zijn plaats, en we moeten laten zien dat we antwoorden hebben en daadkracht tonen. Ik hoop vurig dat de mensen begrijpen dat heel wat maatregelen van dit kabinet ook door Bos waren genomen, maar dat daarbij andere keuzes gemaakt zouden zijn als het om de zwakkeren in de samenleving gaat.
Toch... Is dit nou waar je drie jaar aan gewerkt hebt, is dit nou democratie?

Sjiek en Sjoen: Het was weer mooi geweest.

Zie hier de gezworen kameraden in een "gaat" in de optocht van Mestreech. Ofschoon het weer bij tijd en wijlen het spel even brak, hebben we toch weer met langzaam legende teugen van het vastelaovondvolksvermaak genoten. "Mie Fietske" was helaas kwijt, we hebben overal gezocht, maar helaas, we zullen tot volgend jaar moeten wachten voordat: Mie fietske is gevoonde, ut waor neet wiet eweg. Ut waor aon unne paol geboonde, we had dat noe gedeg (u bitsje limburgse invloeden is good veur de integratie).
De rug heeft alles doorstaan, advies voor alle sekwester bezitters: 3 dagen lichte wiegende bewegingen maken van links naar rechts en van rechts weer naar links, of eventueel van voren naar achteren vice versa. Goed smeren met licht bruisend schuimend bier. Slingerend door de straten achter vibrerende toms van de sambabands, op naor het volgende etablishement waar je je staande weet te houden tussen de prettig opgeperste menigte, die al even vreemd verkleed spierelingt van tap naar tap. Het meervoud van pil blijkt Pils. Vermijdt evenwel het concert bij de mestreechter Geis op maandagavond, want met een beetje pech moet je daar een paar keer door de knieeen als Ziesjoem weer wervelend haar repertoire over de meezingende massa uitvent. Ut waor weer sjoen gewees en sjiek. Ut is nog slechts wachte op de gezet. Mijn foto's staan op de site, heij vint geer die van Pé.
Ik heb gelukkig nog een goede stem. Jullie ook?

Ga stemmen....

Ik hou me nu vier jaar bezig met de gemeente politiek in Amsterdam. Interessante periode. Ik zou inmiddels in staat moeten zijn om van binnenuit iets te kunnen roepen over de volgende vragen:
• Heeft het zin om aan gemeentepolitiek te doen?
• Is het allemaal een pot nat?
• Hoe zit het met de kloof tussen volk en kiezer?

De gemeente politiek is minstens zo belangrijk als de landelijke politiek.
Er is een hoop om over te beslissen. Denk aan bouwen van woningen, winkelcentra, kantoren, denk aan veiligheid, reiniging, handhaving, openbaar vervoer, parkeerbeleid, infrastructuur, milieu, maar ook zorg, maatschappelijke ondersteuning, werk en inkomen, cultuur en onderwijs.
Wat opvalt is dat er eigenlijk drie soorten partijen zijn te onderscheiden. Partijen die het accent leggen op de belangen van bewoners, de gewone man in de straat (not in my backyard). Partijen die gaan voor gemeenschappelijke belangen, samen doen wat samen efficiënt en effectief is (1+1=3). En tot slot partijen die het accent leggen op individuen, gezinnen en ondernemers (eigen schuld dikke bult). Je kunt vrij moeiteloos de lokale partijen langs die lijnen indelen. In alle gevallen is het de kunst om die drie invalshoeken op een daadkrachtige manier te combineren en letterlijk tot zijn recht te laten komen.

Het is niet allemaal één pot nat, al lijkt dat wel vaak zo.
Het is blijkt dat ik een belangenpartij naast beperkt van doel en visie ook beperkt van omvang, opleidingsapparaat en historie is en in vele gevallen het korte termijn belang voorop stelt. Het goede van de mensen van die partijen kan zijn dat ze heel actief zijn, maar van de andere kant weer weinig bereiken omdat ze geen macht hebben. Netto resultaat is een grotere frustratie en een vergroten van de kloof met de burger eerder dan verkleinen. Wat voorkomt is dat belangenpartijen nog een, zeg maar, juridische tak hebben, die zich bezighoudt met procederen tegen zaken die de partij niet tegen kan houden via de politiek. Zij zorgen daarbij voor de stroperige besluitvorming en defensief gedrag van de machthebbende partijen.

Angst verplaatsen
Ik ben zoals ieder wel weet ook geen fan van de individu georiënteerde partijen, omdat juist in een stad het accent op samenleven moet liggen. In de laatste vier jaar hebben die partijen de angst van de ene bevolkingsgroep naar de andere verschoven en dat lost het probleem niet op. Ik ben een groot voorstander van eigen verantwoordelijkheid, maar als je in een moeilijk pakket raakt moet je geholpen worden daaruit te komen, en daar waar dat niet gaat moet je je gesteund weten. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen in Amsterdam waarvan een topprestatie wordt verlangt als ze op eigen kracht weer bij het peloton moeten komen. Mijn adagio: een coach voor iedereen. "We zijn er voor mekaar".

Samen sterk
Ik behoor dus tot de “samen sterk” stroming, al is die soms nog aan het zoeken. Want dingen samen oplossen, met oog voor belangen van iedereen is nu eenmaal complex en niet zo makkelijk in one-liners te vatten. Deze worstelpartijen heb ik binnen de PvdA in de afgelopen vier jaar zelf meegemaakt. Nog af en toe wordt oud-denken weer zichtbaar, maar de lijn is nu toch redelijk stabiel en koerst naar een sociaal en economisch verantwoord alternatief voor de leefbaren en de liberalen. ik ben blij dat binnen de PvdA het inzicht dat werkgelegenheid een van de grote thema's is waarbij we samen sterk kunnen worden. Ik ben teleurgesteld in de VVD wethouders op dit punt en denk dat de PvdA zijn eigen koers moet gaan ontwikkelen. De PvdA heeft ook op dit gebied enkele goede mensen aan boord op verkiesbare plaatsen.

Kloof tussen eigen belang en gezamenlijk belang
Er is geen kloof meer tussen kiezer en bestuur. In tegendeel, het bestuur is veel te veel bezig met de eigen belangen van de individuele burgers en ondernemingen en met risicomijden en schade voorkomen. Het zal de burgers altijd weer teleustellen dat ze hun zin niet krijgen, omdat anderen ook hun zin willen hebben. Bos gaf dit afgelopen week goed aan. “Je moet de agenda van de burger volgen, maar voor de oplossing ben je in eerste instantie beter toegerust dan de burger zelf en moeten ook andere belangen worden betrokken.” Het is wel zaak om de burger mee te nemen met je voorstellen. Dat meenemen moet stelselmatig getoetst worden door te communiceren, dat is iets anders dan je oor laten hangen. Ik denk dat de PvdA dat goed doet en ook goed kan vertalen naar de praktijk van het bestuur. Al wil de journalist en de burger graag sappige en vette uitspraken horen die de kloof weer eens blootleggen en de burger van de verantwoordelijkheid bevrijd mee te denken met hoe het veel beter kan in dit land. Ik denk dat met name de PvdA veel beter bereid is in gesprek te gaan met de burger dan 4 jaar geleden en ik ben best blij dat ik daar aan hen kunnen meehelpen via de website en het PvdA magazine. Mijn advies ga stemmen op een Samen Sterk partij. Want alleen met zijn allen kunnen we meer dan alleen.