Ga stemmen....

Ik hou me nu vier jaar bezig met de gemeente politiek in Amsterdam. Interessante periode. Ik zou inmiddels in staat moeten zijn om van binnenuit iets te kunnen roepen over de volgende vragen:
• Heeft het zin om aan gemeentepolitiek te doen?
• Is het allemaal een pot nat?
• Hoe zit het met de kloof tussen volk en kiezer?

De gemeente politiek is minstens zo belangrijk als de landelijke politiek.
Er is een hoop om over te beslissen. Denk aan bouwen van woningen, winkelcentra, kantoren, denk aan veiligheid, reiniging, handhaving, openbaar vervoer, parkeerbeleid, infrastructuur, milieu, maar ook zorg, maatschappelijke ondersteuning, werk en inkomen, cultuur en onderwijs.
Wat opvalt is dat er eigenlijk drie soorten partijen zijn te onderscheiden. Partijen die het accent leggen op de belangen van bewoners, de gewone man in de straat (not in my backyard). Partijen die gaan voor gemeenschappelijke belangen, samen doen wat samen efficiënt en effectief is (1+1=3). En tot slot partijen die het accent leggen op individuen, gezinnen en ondernemers (eigen schuld dikke bult). Je kunt vrij moeiteloos de lokale partijen langs die lijnen indelen. In alle gevallen is het de kunst om die drie invalshoeken op een daadkrachtige manier te combineren en letterlijk tot zijn recht te laten komen.

Het is niet allemaal één pot nat, al lijkt dat wel vaak zo.
Het is blijkt dat ik een belangenpartij naast beperkt van doel en visie ook beperkt van omvang, opleidingsapparaat en historie is en in vele gevallen het korte termijn belang voorop stelt. Het goede van de mensen van die partijen kan zijn dat ze heel actief zijn, maar van de andere kant weer weinig bereiken omdat ze geen macht hebben. Netto resultaat is een grotere frustratie en een vergroten van de kloof met de burger eerder dan verkleinen. Wat voorkomt is dat belangenpartijen nog een, zeg maar, juridische tak hebben, die zich bezighoudt met procederen tegen zaken die de partij niet tegen kan houden via de politiek. Zij zorgen daarbij voor de stroperige besluitvorming en defensief gedrag van de machthebbende partijen.

Angst verplaatsen
Ik ben zoals ieder wel weet ook geen fan van de individu georiënteerde partijen, omdat juist in een stad het accent op samenleven moet liggen. In de laatste vier jaar hebben die partijen de angst van de ene bevolkingsgroep naar de andere verschoven en dat lost het probleem niet op. Ik ben een groot voorstander van eigen verantwoordelijkheid, maar als je in een moeilijk pakket raakt moet je geholpen worden daaruit te komen, en daar waar dat niet gaat moet je je gesteund weten. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen in Amsterdam waarvan een topprestatie wordt verlangt als ze op eigen kracht weer bij het peloton moeten komen. Mijn adagio: een coach voor iedereen. "We zijn er voor mekaar".

Samen sterk
Ik behoor dus tot de “samen sterk” stroming, al is die soms nog aan het zoeken. Want dingen samen oplossen, met oog voor belangen van iedereen is nu eenmaal complex en niet zo makkelijk in one-liners te vatten. Deze worstelpartijen heb ik binnen de PvdA in de afgelopen vier jaar zelf meegemaakt. Nog af en toe wordt oud-denken weer zichtbaar, maar de lijn is nu toch redelijk stabiel en koerst naar een sociaal en economisch verantwoord alternatief voor de leefbaren en de liberalen. ik ben blij dat binnen de PvdA het inzicht dat werkgelegenheid een van de grote thema's is waarbij we samen sterk kunnen worden. Ik ben teleurgesteld in de VVD wethouders op dit punt en denk dat de PvdA zijn eigen koers moet gaan ontwikkelen. De PvdA heeft ook op dit gebied enkele goede mensen aan boord op verkiesbare plaatsen.

Kloof tussen eigen belang en gezamenlijk belang
Er is geen kloof meer tussen kiezer en bestuur. In tegendeel, het bestuur is veel te veel bezig met de eigen belangen van de individuele burgers en ondernemingen en met risicomijden en schade voorkomen. Het zal de burgers altijd weer teleustellen dat ze hun zin niet krijgen, omdat anderen ook hun zin willen hebben. Bos gaf dit afgelopen week goed aan. “Je moet de agenda van de burger volgen, maar voor de oplossing ben je in eerste instantie beter toegerust dan de burger zelf en moeten ook andere belangen worden betrokken.” Het is wel zaak om de burger mee te nemen met je voorstellen. Dat meenemen moet stelselmatig getoetst worden door te communiceren, dat is iets anders dan je oor laten hangen. Ik denk dat de PvdA dat goed doet en ook goed kan vertalen naar de praktijk van het bestuur. Al wil de journalist en de burger graag sappige en vette uitspraken horen die de kloof weer eens blootleggen en de burger van de verantwoordelijkheid bevrijd mee te denken met hoe het veel beter kan in dit land. Ik denk dat met name de PvdA veel beter bereid is in gesprek te gaan met de burger dan 4 jaar geleden en ik ben best blij dat ik daar aan hen kunnen meehelpen via de website en het PvdA magazine. Mijn advies ga stemmen op een Samen Sterk partij. Want alleen met zijn allen kunnen we meer dan alleen.