Ik heb een verslag gemaakt van de verkiezingsavond in de Stopera. Waar iedereen werkelijk met stomheid geslagen was en bleef. Een welhaast surrealistisch gevoel. Je moet je voorstellen in een hal waar niemand weet wat er aan de hand is, niemand verstaat wat er gezegd wordt, iedereen wacht in spanning af.
Alsof we in een Big Brother-huis zaten. TV genoeg, menig van de aanwezigen werd geïnterviewd, maar we konden dat alleen op een scherm zien zonder geluid, anders zou het waarschijnlijk gaan rondzingen. Omdat ook cijfermateriaal ontbrak, waren we waarschijnlijk de enige in Amsterdam die niet wisten wat er aan de hand was. Totdat Cohen ons een onwezenlijke score vertelde.
Zoals dat zo vaak gebeurt ben je bezig met relativeren vooraf, blij met gelijk blijven. We hebben vier jaar vreselijk hard gewerkt om te veranderen, de noden te onderkennen en oplossingen te verzinnen, open te communiceren, duidelijk en toch hard te zijn. Op eens wordt niet jij beloond, maar het kabinet afgestraft, want zo voelt dit wel een beetje. Natuurlijk al die lokale politici van VVD, maar vooral van CDA huize, die dit kabinet tegen beter weten hun gang hebben laten gaan, worden terecht daarvoor ter verantwoording geroepen.
Maar dit heeft een giga impact. Zelfs ik wens dit de traditionele partijen niet toe. CDA, 2 zetels, wat moet je daar mee? Dit gaat verder dan een kabinetswissel. In één keer 1270 zetels kwijt! Plots speelt bijna in heel Nederland de PvdA op de eerste viool. Bijna eng. Nee, gewoon eng.
De woorden van Cohen spreken boekdelen: Bescheidenheid is meer dan ooit op zijn plaats, en we moeten laten zien dat we antwoorden hebben en daadkracht tonen. Ik hoop vurig dat de mensen begrijpen dat heel wat maatregelen van dit kabinet ook door Bos waren genomen, maar dat daarbij andere keuzes gemaakt zouden zijn als het om de zwakkeren in de samenleving gaat.
Toch... Is dit nou waar je drie jaar aan gewerkt hebt, is dit nou democratie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten