Glazen Speelgoed, stuk van Tennessee Williams gezien afgelopen dinsdag. Na de ervaringen de week ervoor met de premiere van Casanova's ondergang, moest nu een familie bezwijken onder de druk van een bezeten zoektocht naar geluk. Al kun je de natuur een beetje helpen, afdwingen is een ander verhaal. Anne Wil karakteriseerde een overbezorgde moeder, waarbij je tenenkrommend toekijkt hoe ze haar half uiteen gevallen gezin door haar verstikkende zorg verder uiteendrijft. Dat loopt niet goed af, dat is zover wel duidelijk. De aankondigingen op internet gebruiken echter verschillende termen en eerlijk gezegd weet ik het niet meer, hoe het afliep. Ik weet wel dat na enige aarzelingen het publiek toch besloot voor een staand applaus en dat er veel bloemen waren. Wat doen die artiesten er toch mee? Ik krijg ook wel eens bloemen (als je 25 jaar bij de zaak bent of zo), maar om na elke geslaagde projektgroepvergadering meteen met 3 bossen bloemen naar huis te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten