Triumviraal, een 50jarige tweeling en ik…..

Een toespraak:

Ik denk dat het wel speciaal is om bevriend te zijn met twee broers. Een tweeling nog wel. Nou zou je op het eerste gezicht zeggen. Ja als je bevriend bent met de een, dan is het logisch dat het ook klikt met de ander, je krijgt als het ware twee voor de prijs van één. Maar zo simpel ligt dat toch niet, omdat er hier sprake is van een byzondere vorm van een twee eiïg species. Het is op het eerste gezicht tamelijk ingewikkeld om eigenschappen te vinden die ze gemeenschappelijk hebben, op hun geboortedatum en familie na.

Ik ben zelf ook en tweeling, maar dan als sterrenbeeld, en dat verklaart misschien, waarom ik zowel met de ene als de ander op een meer dan plezierige manier omga. Wanneer ze bij ons op bezoek zijn heb ik vaker het gevoel dat ik tussen hen in sta dan dat ik bij hen aanschuif. Vanaf de eerste keer dat we samen op vakantie gingen in 1977 als ik het goed heb, bewaar ik prettige herinneringen aan ons driemanschap, dat onder tragische omstandigheden zijn start kende. Sinds die tijd heb ik heel wat vakanties met deze of gene of allebei doorgebracht. Wandelend door de bergen natuur, etend door bergen spaghetti, kletsend door zeeën van tijd. Legendarisch zijn onze jaarwendes, een traditie die toch al zo’n kleine dertig jaar standhoudt, zelfs in America wisten we van de aanstormende jaarwisseling nog een onvergetelijk evenement te maken. Terwijl het in Nederland 12 uur sloeg, sloegen wij met de Maverick bijna over de kop. Naar een hotel gesleept keken we naar de festiviteiten die via de respectievelijke tijdzones van Oost naar westkust naderbij kwam.

Mooie herinneringen. Alleen gemeenschappelijke avonturen maken een langdurige vriendschap meer dan een periodiek ophalen van vergane glorie. Bij ons is het op vandaag na nooit een: weet–je-nog-van-toen-weerzien.

De jarige broeders vertegenwoordigen zonder twijfel twee uitersten, die zich in mij proberen te verzoenen: de een de rationele macro econoom (mijn wiskunde bloeit weer op nu ik mijn dochter weer de edele kunsten van de x-en-y mag bijbrengen), verzot op modellen en wetmatigheden. (als je maar weet: het enige model dat iets aan de werkelijkheid toevoegt is een foto model) Vaste waarden en zekerheden en de wil kennis te ventileren als zodanig. Stuur hem op pad in een wildvreemde stad en binnen enkele minuten is hij je aan het gidsen door straatjes waar hij zelf ook nog nooit is geweest. Hij zuigt tijdschriften, films en boeken in zich op, verslindt de krant en doet dit alles uit puur altruïstische motieven ten einde de wereld te beleren, te vermaken en zijn eigen zin aan het leven te geven en in het leven te vergaren. Als vriend geniet ik van zoveel op maat gesneden kennis en voedt hem waar nog nodig met knikjes en verzie hem met stimulerende opmerkingen. Ofschoon ik niet meteen het idee krijg, dat wat ik naar voren breng onmiddellijk in zijn gedachtengoed wordt verankerd, het scherpt mijn geest en verrijkt mijn inzicht en kennis, waarvoor dank. We zijn het ook wel eens niet met elkaar eens. Het kan immers voorkomen dat de koppigheid van de twee vrienden elkaar kruisen. Als we het niet met elkaar eens zijn, dan is dat meestal ook meteen erg heftig en gaat het om ’s werelds meest belangrijke worstelingen, en torsen we even het leed van de wereld mee in ons dispuut.

In dat geval vind ik steun bij de van origine agrarische voorgesorteerde sociaal academicus aan de andere zijde van de twee-eenheid. Bij hem staat net als bij mijn alter ego niet het model maar de werkelijkheid zelf centraal. De mens, zijn kunst, zijn oerkracht en natuurlijk de praktische ordening daarvan. Als heeft zo zijn eigen plek. Al wandelend beschouwt hij de wereld door de cameralens, ziet tevreden naar de schepping en rust de zevende dag, en wellicht ook al af en toe tussendoor.
Zijn noeste personeelswerk werd ruw verstoord toen hij zijn toevlucht tot het penitentiaire domein moest nemen. Daar kruisen de vernieuwingen overgewaaid uit het bedrijfsleven zijn pad en probeert hij er het beste van te maken. Ook met hem wordt driftig gedelibereerd over het wel en wee van vernieuwingen, sociaal zijn en toch reëel blijven. Alles vergezeld van een pint en een rustgevende achtergrond muziek. Zodra hij uit zijn slaapzak kruipt, want als de horde uit België er is, rest een plek in de huiskamer, gaat de CD aan, de krant bij de hand en ontwaakt hij bij een kop koffie en een goed gesprek. Precies als 30 jaar geleden op de Esdoornlaan, waar hij op zondag avond Brian Ferry over de afdeling liet spoken. Do the strand, roept bij mij nog warme herinneringen op.

Al memoriserend kom je toch nog wel wat parallen tegen, ze vallen op door trouw aan hun vrienden en eerlijkheid, door eigengereidheid en bereidheid, door onderwijzend en raadgevendheid, door interesse in wat de wereld bezielt en hoe dat te veranderen, ze houden van hun comfort en hun rust, ze praten liever over iemand of iets anders dan over henzelf, ze koesteren het verleden en blinken niet uit in veranderingsgezindheid. Ze zijn dol op hokjes en ordenen en bovenal verzamelen.

Ik heb 3 verzamelingen meegenomen, waarvan er ieder een kan worden toegevoegd aan de hunne. Als een echte tweeling heb ik natuurlijk zwaar lopen twijfelen wie nou welk cadeautje het best kan krijgen. Ik kan ze zelf laten kiezen, al zou het leuk zijn om ook de hulplijnen of het publiek in te schakelen bij deze moeilijk keus.

Ze hebben de keus uit:
1. Vick van der Rijt’s verzamelde Duits werk, van Hildegard Knef tot Nena
2. Youp van het Hek, de mooiste liedjes samen met een 3 stemmig orkestje
3. Mijn plezierbrevier + CD. Kees van Kooten heeft met zijn boeken al hele volksstammen aan het lachen gemaakt, maar waar moet hij zelf om lachen? Mijn Plezierbrevier geeft het antwoord. Een tijdloze bundel vol Engels-Amerikaanse humor, met de natuurleukste korte verhalen van ultra-grappige grootheden als James Thurber, Stephen Leacock en S.J. Perelman. Maar ook met verrassend komische stukken van tientallen minder bekende of (ten onrechte) vergeten humoristen uit de vorige.

Al snel vile Youp van het hek weg, alhoewel best goed verzekerde mij een disgenoot.De keus was toen verder niet moeilijk. Nog even wachten op de herdruk van Plezierbevrier.