Adem, drieluik, waarbij er een mist

Het gaat om die ene. Die ene is er niet. Hij is hem gepeerd met een jonger wicht. Bijna zou oud als zijn kinderen. Achtergelaten treffen zijn vrouw en zijn minnares elkaar op Ameland. De vrouw wil alles weten, de minnares wil niets kwijt. De een nog ontdaan, op zoek naar een plek om het te kunnen geven. De ander op haar plek ver weg van het sociale gedoe. Gevlucht of verlaten. Verraden, nu allebei. Ze wisten alles van elkaar, maar hadden elkaar nog nooit ontmoet. "O zei die dat" was de meest gehoorde zin. Ze spelen het goed, ofschoon ik toch bleef wachten op de climax. Het thema is een beetje te dun en te voorspelbaar. Ze maken van hem niet de gemeenschappelijke vijand, ze komen niet tot elkaar. De twee werelden verschillen uiteindelijk niet wezenlijk van elkaar. Idealen verloren. Te kijk gezet door de idealist die zijn heldendaden inpast in een plezierig leven.