Scheringa bindt net als Wilders half Nederland om zijn vinger. Dirk en Geert hebben veel gemeen. En daar kunnen we wat van leren. Net als Wilders, komt Scheringa uit de provincie. Hij bouwt eigenhandig een heel imperium op, als uit het niets. Fans fungeren als slachtoffer, slachtoffers worden tot fans. Dirk krijgt sympathie, het volk draagt hem op handen. Dat, terwijl hij het uitknijpt en over hun ruggen zijn roem vergaart. Maar hij geeft de armen hun geld en spelen; ook al is de prijs is "idioot”, maar het boeit zijn volk niet. Naar hen wordt eindelijk geluisterd, ze horen er nu ook bij!
Net als Geert verzet ook Dirk zich tegen de elite, de banken die de kredietcrisis veroorzaakten. De crisis is voor Dirk zo heilzaam als Al Qaida voor Wilders. Op het dieptepunt van de crisis, gloreert hij. Euforisch werpt hij zich op als redder der natie.
Dirk en Geert hebben eploiteren een gespleten beeld. De populaire begrijpende gulle volksheld aan de ene kant en de medogenloze volksstrijder aan de andere: de nieuwe Dr Jekyll en Mister Hyde.
We weten hoe het Scheringa verging. Als hij het grote spel gaat meespelen vertilt hij zich aan de voorwaarden, waar de gevestigde partijen aan moeten voldoen. Het verleden achtervolgt hem.
Dirks fans prijzen de man het graf in, maar nemen ook afstand van hun “weldoener”s moreel kompas. Zo ook staan Wilders' stemmers pal achter hun Dr Jekyll. Ze verdienen steun in plaats van hoon. Want uiteindelijk zijn zij de slachtoffers van deze Mister GeHyde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten