Onrendabel, een documentaire in de traditie van Michael Moore. Jammer dat van Dam laagbegaafden ten voorbeeld neemt. Voor die mensen is zijn punt duidelijk en helaas ook geen nieuws, oplossingen blijven helaas uit. Ik ben blij dat hij dit keer de PvdA niet de schuld geeft, alle kabinetten hebben dit laten gebeuren. Ik denk oprecht dat de PvdA de enige partij is die zich het falen van alles wat gebeurt nog het meest aantrekt. Heel selectief maakt van Dam duidelijk dat het geen "nieuwe-nederlanders" probleem is, maar ook oud-nederlanders aangaat. Het is geen grootstedelijk probleem, maar ook en misschien wel vooral een probleem wat zich buiten de Randstad afspeelt. Maar wat ik mis is dat het vooral een probleem is wat zich niet alleen bij zwak of minder begaafden afspeelt, maar ook bij de normaal begaafden. Het nieuwe drama voltrekt zich naar mijn mening bij de normaal begaafden.
Rendabel zijn is belangrijk, maar de wijze waarop dat moet worden bereikt is het probleem. De mens ondergaat het lot dat in de industrialisatie de lopende bandwerker onderging. Zijn taken worden opgeknipt, efficient gemaakt en met wantrouwen bezien en gecontroleerd ten einde de kosten te drukken, rechtvaardigheid te garanderen en de kwaliteit niet te verminderen. Bij de overheid heeft dit alles te maken met het betaalbaar houden van de verzorgingsstaat, maar dat is theorie en faalt jammerlijk in de praktijk. Boven zijn hoofd, of verweg in hoofdkantoren of ministeries zitten batterijen "hoog"begaafden uit te dokteren hoe de Nederlandse Fabriek in de grip te krijgen en dan ook te houden. 10-20% van de mensen vertellen hoe de andere hun werk moeten doen, en dat zonder enig besef waar ze mee besig zijn, zich richten op de grote massa. Daar wringt de schoen.
Naast een eenzijdige verzameling van voorbeelden trof ik ook weinig oog aan voor het feit dat de mensen zelf ook geen onrendabel werk wensen te doen. "Dan kan ik nog beter in de gevangenis gaan zitten...". Net als een scheiding tussen asielzoekers en gelukzoekers is het onmogelijk hier het kaf van het koren te scheiden. Toch ligt daar ben ik bang de oplossing, maar hoe je dat zonder fouten en zonder stigamtiseren kan oplossen is me niet duidelijk. Wilders heeft de makkelijke oplossingen, maar deze documentaire laat haarscherp zien dat de grens tussen "niet capabel" en "liever lui dan moe" niet op afstand te maken is.
Ik had gehoopt dat de deskundigen, die zeer kundig de vinger op de zere plek weten te leggen, niet tot een begin van een oplossing komen. Want met vingeroplegging los je het probleem niet op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten