Hannie schreef het al, Truus was ook wild enthousiast (maar ja, die is italianófilé). Mijn vader noemde het: 'Altied deen erremeu' als het een Italiaanse film betreof. Maar La meglio gioventù is zijn sterren meer dan waard. Althans deel 1 doet verlangen naar deel 2. In de zes uur durende, in twee delen vertoonde film van Marco Tullio Giordana, wordt de geschiedenis van Italië van 1966 tot nu wordt verteld aan de hand van het leven van twee broers. De film won de publieksprijs op het Rotterdamse filmfestival 2004 (al).
Het is een prachtig observerend geregiseerd beeld van uit elkaar groeiende broers. Ze trekken ieder voor zich de conclusie uit hun machteloosheid een psychiatrische patiente een normaal leven te gunnen in een liefdevol gezin in plaats van weggezet in een electroschokkerende inrichting. Waar de een de wereld wil verbeteren vanuit de politie, die de arme ziel wegvoerde, kiest de ander de wereld te verbeteren vanuit de psychiatrie, die onmachtig antieke methoden toepast om haar patienten ongevaarlijk te maken. De levens en hun werelden vervlechten zich bij tijd en wijle, waarbij de broederliefde wint van het verschil in kijk op de vervreemdende wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten