Na alles wat ik de afgelopen dagen gehoord heb vrees ik dat de politiek zich iets te serieus neemt. Ik zie in mijn werk hoe internationale bedrijven met 'onze' wereld omgaan en dat de politiek daar mijlenver achteraan loopt. Als je dan ook nog bedenkt dat die politiek verweten wordt al te snel te gaan, dan is er niet alleen sprake van een kloof tussen burger en politiek maar veel erger een kloof tussen burgers en werkelijkheid.
De euro-trein van Bos wordt ingehaald door TGV's en heel wat ondernemers (maar ook andere calculerende burgers) nemen gewoon het vliegtuig. De politiek en helaas (zoals nu blijkt) de meerderheid van de bevolking staat nog in de file. Met helaas bedoel ik niet helaas voor de politiek of de bestuurders, maar als een bewogen mens, helaas voor de burgers zelf. Uiteraard staat de burger centraal, hij mag de ogen niet sluiten voor wat er allemaal echt in de wereld gebeurt. Een europarlementarier reageerde: "het gaat niet te snel het gaat juist allemaal veel te langzaam" (lees te bureaucratisch, teveel gekonkel, te duur, te instrumenteel!) En dat zal nog wel even zo blijven, totdat Europa zich helemaal heeft uitgerangeerd.... Of de werkelijkheid op een vertrouwenwekkende manier te lijf kan gaan.
Het zoeken naar dat evenwicht tussen sociaal en economisch, tussen bewust en opportunitisch, tussen vrijheid en gebondenheid, tussen bang en vertrouwen moet beginnen bij zich te beperken tot de kern: een doel. Inmiddels blijkt Bos ook te weten waar het naar toe moet, zie zijn bijdrage in de Volkskrant over de Agenda voor een nieuwe progressieve consensus over Europa - wellicht had hij dit wel wat eerder wat duidelijker kunnen vertellen. Tevens staat in de volkskrant van afgelopen zaterdag ook een prima artikel over de angst van de burger voor de globalisering, als drijfveer voor het NEE, ook een week te laat.
Naast Bos maakt ook Marcel van Dam in de Volkskrant duidelijk dat het vertrouwen in politiek (ik voeg toe: management, instituten en zelfs bewegingen) totaal zoek is. In de schitterende serie Trust komt in elke aflevering "de grote baas" in actie en zegt: "trust him/her let her do the job." en dan blijkt dat vertrouwen terecht. Je ziet echter hoe moeilijk dat is als de schijn tegen is. Het is moeilijk te geloven dat een politicus solidair met de burger is, als de burger-zelf dat niet is (zoals de waard.....).
Maar we hebben geen baas, vaderfiguur of Heer die zegt: "vertrouw op de goede afloop, we hebben een goed plan." Die baas is er niet, maar het plan is er ook niet. Alleen fundamentelen genieten nog een blind vertrouwen in hetgeen ze geloven. Na de secularisatie van geloof is nu de secularisatie van de politiek aan de beurt. Bij het geloof ging het om de ontdekking van de hemel, bij de poltiek over het paradijs op aarde. In beide geloven we niet meer. We hebben behoefte aan een realistisch en helder plan.
In Amsterdam is de PvdA bezig met het schrijven van visies op de toekomst (Nieuw Amsterdam 2020). Daar deed Bos een beetje lacherig over. Maar het hebben van een een visie is essentieel voor het vertrouwen in de gids.
Een visie die gedragen wordt door je achterban is essentieel voor het vertrouwen in je partij. Het vertalen van een visie in een goed partijprogramma staat nu voor de deur. Als je meedenkt bouw je aan dat vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten