Nadenken heeft zo zijn beperkingen.

Denken met gevoel
Waarom helpt nadenken vaak niet bij het nemen van beslissingen? Waarom vinden we een liedje dat al weken op nummer 1 staat in de hitlijsten leuker dan een liedje dat we voor het eerst horen? En hadden Mozart en Einstein een beter functionerend bewustzijn dan wij, of was het hun onbewuste dat hen tot genieën maakte?

We plaatsen het bewustzijn op een voetstuk, zien het als de kroon op de evolutie en denken dat het ons onderscheidt van andere dieren. We denken dat het ons verstandig en rationeel maakt, dat het de baas is in ons brein en dat het ons gedrag stuurt.

Ons onbewuste daarentegen zien we als ondergeschikt. Het is niet meer dan een hulpje van het bewustzijn. Freud zag het als als een vergaarbak van ellendige herinneringen en dierlijke driften die door het bewustzijn beteugeld moeten worden.

Het slimme onbewuste laat zien dat deze zienswijze onzinnig is en dat het onbewuste juist alles stuurt. Ons onbewuste bepaalt (met een verwerkingscapaciteit die ongeveer 200.000 keer zo groot is als die van het bewustzijn) ons gedrag, ons denken en onze gevoelens.

Interessant boek, stemt tot nadenken, of juist niet. Geeft je vertrouwen in je intuitie, maakt je accepteren dat sommige beslissingen ogenschijnlijk niet rationeel genomen worden maar toch verstandig zijn. Het begrip "primen" is buitengewoon boeiend. Ik heb het boek met stijgende verbazing gelezen. Ik durf nu wat sneller iets op te schrijven, zonder dat ik het zelf begrijp. Leuk. Bedankt Robert.