Uit goed voor U

Het zit er wat mij betreft weer op, de Uitmarkt blijft een hoogtepunt van het jaar. Het weer was niet altijd geweldig en dat was eigenlijk maar goed ook, want het was al druk genoeg zo en een buitje op zijn tijd houdt de loop er goed in. Hoogtepunt was natuurlijk het optreden op het koekjespodium, zaterdag om een uur of half zes. Ik wist niet wat ik hoorde het kwam me vaag bekend voor. BabyPop zei Jules. Later bleek ik in levende lijve oog en oog gestaan te hebben met Dirk Scheele, waarmee de kinderen in Laos tijdens lange autoritten opgevrolijkt worden.
Spjikerman was niet veel soeps, we konden het slecht verstaan en hij vond zichzelf leuker dan het publiek hem vond (daar hebben er meer last van).
De caveman was ook wel grappig, ik ben niet kapot van Peter Faber, maar hij maakt het zichzelf nooit makkelijk en gooit alle energie op het toneel. De mannen zijn jagers en de vrouwen zijn sprokkelaars. Kom ik vast nog wel eens op terug.
Om 11 uur was de non melting ice cream band (van mijn juffen), maar die heb ik helaas gemist, want het licht ging rond die tijd bij me uit.
De topattractie van zondag was Eric Koller, we hadden de eerste 15 minuten gemist en hebben desalnietemin met tranen in de ogen van zijn act met als poppenkastpop gesmuld. The Lau was aardig, nooit echt serieus eerder beluisterd, Circle Percussion had 3 geweldig grote trommels in stelling gebracht, maar ik verbaas me over het gebrek aan variatie wat in die drumshows aan de dag wordt gelegd, na een half uurtje heb je het wel gehad. Kasper van Kooten was erg aardig met zijn band. Het liedje over het mooie amsterdam, dat iedereen verwent en waar iedereen als vanzelf aan is gewend was aardig gevonden en het nummer met de mooie blouse is toch wel aardig van tekst. De band was prima.
Op de boekenmarkt wat dummies gekocht een boek over internetjournalistiek en een boekje over hoe je een goede leraar wordt heeft Pim zich aangeschaft, onder het motto: know your enemy.
Simone heeft weer twee gesigneerde boeken erbij, van Jack Vriens en Francien Ohmen. Bart zei nog, ik geloof dat ongesigneerde boeken een zeldzaamheid worden.

Bloki ontdekt, mischien wat voor jou

Gisteren werd ik attent gemaakt op iets nieuws, een combinatie tussen blogger en en ouderwetse site, kijk maar.

Het was niet goed, het was geweldig

Het ging niet, alles mislukte, die gasten stonden overal, ze waren allemaal een kop langer, hij floot voor en tegen alles, ze gingen de hele tijd liggen, ze kregen een doelpunt kado, we waren overal een stap te laat, de passes waren een meter te kort, we misten Trabel, Chivu, Litmanen, van der Meyde, de rest was uit vorm behalve Galazek. De druk op Rafael was te groot, hij ploegde, hij zwoegde, dacht dat hij alles moest doen, werd aldoor maar aangespeeld maar zijn voeten deden niet wat zijn hersens wilde, het was niet om aan te zien, verbijsterend. Toen iedere Grazer geel had, moest het rood komen, toen de druk te groot werd moest de penalty vallen, toen de spanning niet meer te houden was schreeuwde iedereen: niet van der Vaart, geen hollander op de stip. Thomas joeg de bal in de bovenhoek en kan voorlopig niet meer stuk. De rest moet naar de psych, neem die jongens van het nederlands elftal maar meteen mee. De kloof gaapt tussen potentie en prestatie, tussen mooi weer en tegenwind, tussen hoofd en voeten, tussen een waardeloze wedstrijd en een prachtig resultaat, tussen striemend fluiten en opgelucht vlaggen. We are the champions galmde het uit de de schor geschreeuwde kelen. Zondag wacht de klus tegen FC Zwolle, Zwolle thuis: altijd lastig.

Zanzibar en Java en AnFy

Lisette gaat naar Zanzibar, als je nog een hotelletje zoek weet ik een leuk adresje,
maar kijken naar haar site zag ik een nice feature voor het bladeren doot foto's en nog veel meer.
Ik ben maar een amateur maar na wat prutsen heb ik het voor elkaar, zie Onweer op de rijstvelden
Kijk ook eens naar Anfyteam.com om je site op te leuken.
Ik heb ook eindelijk de dolomieten fotootjes kunnen plaatsen dankzij de ontdekking van een resize btach programma, hier kun je in een klap honderden fot's tot thumbnails maken, klaar voor de slideshow: www.picturetray.com

De brug in Maastricht geplaatst.

Zie foto verslag.

Foto's Thailand en Laos toegevoegd

Naast het verslag zijn nu ook enkele foto's opgenomen op de site.
Voor de rest komen jullie maar eens een keer langs.

voorproefje:

Foto's uit Amsterdam

Een tijdje geleden dat het hele amsterdams fotoarchief online is gekomen. Kijk maar naar je favoriete straatje

Gemiste foto's

Het plaatsen van foto's is een moeizame klus, het vergt veel ruimte en veel is toch een beetje erg persoonlijk.
Ga je zoeken op internet, dan stikt het van de foto;s, net zo mooi als je je zelf zou willen hebben gemaakt. Kijk maar: http://www.cs.ust.hk/~kato/cameradigita/thailand-selection/ en http://www.thaiconsulate.am/images/

Reisverslag nog zonder de foto's

Compleet reisverslag, in volgorde gezet, zie Thailand/Laos reisverslag

En hoe was het nou echt?

Alice draaide er niet om heen: meeste mensen praten niet over nare dingen, wat waren jullie naarste ervaringen in den verre. We hebben er een hekel aan als we de regie niet in handen hebben en we moeten laten gebeuren wat er gebeurt. Of je nu een hotel in de maag wordt gesplitst, in een bus zit die god weet waar heen gaat, in een pickup truck zit zonder afspraken over de beloning en met een chauffeur die zuigend op een rietje de benzine in de tank probeert te krijgen onderwijl meer naast dan op de weg rijdt, je verplicht moet eten terwijl de pot niets eetbaars schaft, kinderen niet wensen te eten wat de pot wel schaft, vlooienrijke honden die onder jouw tafel etenresten wensen op te vangen. In alle gevallen zijn we deze situaties toch weer snel te boven gekomen en dat is wel weer een hele gerusstellende ervaring. We beseffen dat we ondanks dat we de risico's niet op zochten toch ook veel geluk hebben gehad dat ons niks is gebeurt en moeten heel blij zijn dat we in Nederland toch veel meer zelf kunnen bepalen en vangnetten zijn die bij calamiteiten voor hulp zorgen.
Het meest boeiende: een samenleving te zien die samenleeft, waarbij het individu ondergeschikt is aan iets groters, vrij geloof belangrijker is dan vrijheid van geloof, werk het leven is en niet een noodzakelijk kwaad, elke dag hetzelfde eten het normaalste is van de hele wereld, wat kan niet hoeft en waar het lot geaccepteerd wordt, globalisering en efficiency nog holle kreten zijn.
Het mooiste: de geelgroene frisse pas ingezaaide rijstvelden, met name wanneer ze in terrasvorm zijn aangelegd, historische (buddha) parken
Het lekkerste: eten op een marktje tussen de lao en thaien in
Het gezelligste: op bezoek bij familie of praten met mede reisgenoten, fietsen door Vientiane, sabadiaans jokeren, genietende kinderen
Het duurste: de was in Bangkok
Het vervelendste: het feit dat je denkt dat je alles moet kopen omdat je het nooit meer goedkoper kan krijgen.
Wat zal je missen: de tuktuk, wat een uitvinding
Nog vragen?

No thank you

Vrouw en kind kijken naar Sissy, kennelijk toch wel wat romantiek gemist. De krant is doorgenomen, niks gebeurd zo te zien. Lekker bij Loetje gegeten, eindelijk weer eens de beste biefstuk van het westelijk halfrond. Halverwege de maaltijd kwam een muzikant vragen om een kleine bijdrage. Ik reageerde prompt heel fel, No Thanks !, de woorden die we als we wakker worden als eerste uitroepen. In Laos en Thailand is bedelen niet toegestaan en de gasten worden uitgenodigd vooral niks aan bedelaars te geven, opdat dit voor hun alleen maar een motivatie is om door te gaan met bedelen.
Ik kom in Nederland helaas regelmatig bedelaars tegen, die met hun hand op bij het metrostation staan, of voor een gulden zeuren op het perron en je voor rot schelden als je niks geeft, of de bus naar purmerend moeten betalen, of op een blokfluitje nauwelijks herkenbare muziek proberen te maken. De laatste maanden is daar een leger aan oost europeanen bijgekomen die met accordion of viool zich een weg baant door trein en metro-coupees. Nou vind ik dat je beter iets voor je geld kan doen, maar je diensten ongevraagd opdringen vind ik vreselijk genant. Iets geven betekent dat ze de volgende keer terug komen, niks geven is harteloos. Soms dringt zich het verlangen op om de bedelaars te vragen waarom ze op deze wijze de kost denken te moeten verdienen en door andere mensen lastig vallen, of denken ze werkelijk dat hun 50 seconde-gefidel ons leven opbeurt. Het maakt mij treurig mensen te zien die het niet gemaakt hebben en door onze maatschappij op een zijspoor of bijperron zijn gezet. Gelukkig hebben we in Thailand en Laos bij elkaar maar zo'n 10 bedelaars gezien, dat zijn er minder dan ik in Amsterdam dagelijks tegenkom.

Vrijdag: Back Home

Elf uur vliegen, niet veel geslapen, maar wel boek uit (Rosenboom: De Nieuwe Man, goed en spannend, eind kan beter).
We hadden veel gevreesd: ziekte, criminelen, het eten, kosten etc.) maar alles is goed gegaan en we hebben ons eerste plan van de reis bjna helemaal uitgevoerd. geen Vietnam, maar wel Chiang Mai en Sukotai en Hua Hin, geen tocht met de auto door Laos, we hebben genoeg gezien van het land en ons een waarschijnlijk slopende tocht van 1200 KM bespaard. Het rijden in Thailand is zeker geen sinicure, niet alleen rijdt men er links, men heeft nauwelijk oog voor achterliggers en op en afritten systeem heeft men ook niet. Daarentegen hebben ze een systeem van U-turns. Als je over een autoweg heen wil moet je eerst de weg op, dan de snelle kant zien te bereiken en dan een hachelijke u turn zien te maken. Geef mijn portie maar an fikkie. Door Bangkok rijden is ronduit mirakoleus en als je dan ziet dat het allemaal goed gaat, is dat voor een normaal mens niet te begrijpen. In een land als Thailand dringt pas echt tot je door hoeveel regels wij normaal vinden, die in een ander land domweg niet bestaan en het gaat toch goed. OK er komen wel eens een paar mensen onder een olifant, maar in de regel gaat het meestal goed. Verder is een wereld zonder efficiency toch iets om bij stil te staan, je realiseert je gewoon niet hoeveel hier op efficiency gedachtegoed is gebaseerd.

Donderdag: National Park, grot (***)

Erg mooi, de laatste dag en nog zo wel besteed. De taxi zou om 7 uur komen, dus we hadden nog een tripje afgesproken om de tijd te doden. Dat viel gelukkig niet tegen. We werden naar een vissersdorpje gebracht, vandaar met de boot naar een verlaten strand en toen 240 meter naar boven met trappen in de berg, weer wat naar beneden daalden we een schitterend grot in, waarlijk superb. Hij was ingestort gedeelte net als de gouffre du padurac, prachtig.
Daarna weer terug, langs de grote buddha met de monkeys, nog even zwemmen. douchen, omkleden, pizza eten en terug naar Holland. We gaan zo vertrekken.

Woensdag: Strand

Buddha gemaakt en That Luang nagemaakt. Afscheid genomen en de resterende foto's laten ontwikkelen.
Verder geen nieuws. Behalve dat we ons nog steeds verbazen over een wereld waarin het woord efficiency niet bestaat en hoeft te bestaan. Arbeid kost hier niks en dus is het begrip efficiency gereduceerd tot het verbruik van middelen, met name benzine en voedsel. De hele dag lopen mensen hun waren te slijten aan de toeristen. Wij roepen de hele dag: no thank you, no thank you. Je wordt er beroerd van.
Eindelijk hebben de hand weten te leggen op een stukje Durian, dat is een vrucht die zo stinkt dat je hem niet mee mag nemen in een hotel en daarom de verboden vrucht wordt genoemd. Voor ons mag die op de verboden lijst blijven, wat een troep, Pim en ik waren het allebei, het is verschrikkelijk vies, onze taxichauffeur vond het een zaligheid, jammer dat ik hem al in prullebak gemieterd heb.
We zjin wel nog naar de kapper geweest, voor 3 euro even kortgewiekt en de rest van de familie heeft zich laten masseren, hetgeen meer op een kietelpartij leek voor Simone, die kwam niet meer bij en de masseuses en wij ook niet meer. De kapperij wordt heel vaak gecombineerd met masseuse, voet-, hand en hoofd verzorging. Ik zou Ans willen adviseren een kleine cursus hoofd en nek massage te gaan volgen en iedere klant voor het knippen een massage aan te bieden, de eerste maanden gratuit en je zult zien, je boort een nieuwe markt aan.

Dinsdag: Golf, wandeling

Een kleine communicatiestoring, maar de bedoeling was dat ik en Pim gingen golven bij de Hua Hin Royal Golfclub. Het bleek echter de beste course te zijn van zuid oost azie en heel cheap, maar niet voor onze begrippen. Voor 75 euro konden we een caddy krijgen, een shirt moesten we aanschaffen, slagwapens huren etc. De baan was groot. Hebben we dus niet gedaan, we zijn wel een uurtje gaan afslaan bij een drive. Was ook leuk. Naast ons stonden twee profies, die de bal systematisch over het hek heen jasten, daarbij I don't see uitroepend. Nee dank je de koekoek, uilskuiken, de bal vloog recht door de schoorsteen van de belendede golfbeplate optrekjes, war ik liever niet zou willen wonen.
Van ons hadden de omstanders niks te duchten, alleen liet ik een keer de club uit mijn handen glijden, maar gelukkig in de richting van de green. Met gevaar voor eigen leven heb ik hem zelf opgehaald en nog een paar mooie gedenkwaardige shots gedaan. Ik ben klaar voor de broederdag en Pim met afstand verslagen. We hadden een heerlijke modderfiguur geslagen als we met de caddies op pad waren geweest, die waren nu nog niet hersteld van de lachkrampen. Goed. S avonds gelopen naar het dichtsbijzijnde dorp om naar de metershoge buddha te kijken. Helaas viel de duisternis als altijd weer snel en dit keer te snel in waardoor Ellen het unheimisch begon te vinden aan het verlaten strand. De terugweg was ook even spannend, want in Hua Hin stikt het van de toektoeks maar op het platteland niet. Maar goed we vonden toch een taxi en waren zo weer op de nightmarket. Daar hebben we goddelijk gegeten in een typisch thais volksrestaurant: TL buizen, TV aan, grote tafels, eten voor een habbekrats.

Maandag: Strand

Bis, zie zondag

Zondag: Strand

Strand was op 200 meter afstand, heerlijk alleen wat te veel stenen. Maar, we zaten allemaal onder de sneetjes en schafwondjes maar hebben toch drie keer genoten van de stoelen, met parasol dak en het lekkere eten op de beach.
De dag in ledeigheid volbrengen is niet een sport die wij beheersen, moet ik zeggen. Pas na een paar dagen lukte het mij een zandkasteel (hier dus een buddha en een That Luang) te maken en daarna wat te dobberen in het zwembad en rondhobbelen op de nightmarket. We hebben ook opvallend veel pizza gegeten, de geur van echte pizza is werkelijk goddelijk. tegenover ons hotel hebben ze de beste pizza van Thailand, sure.

Zaterdag: Maar Hua Hin

Mooi vliegveld weet eens goed bezichtigd, we konden er zelfs even internetten. Op bangkok was de rust weer snel verdwenen. We werden opgewacht door een lieftallige dame: where are you goig to. Naar Hua Hin, aha dat treft, dat regelen we wel effe. Zij in de boeken kijken, maar een duur hotel kon ze ons aanbieden. Lat maar we gan zelf wel op onderzoek uit. Neem de taxi dat kost zoon 2000 Baht, 100 gulden. We werden een tazi ingedirigeerd voor we er erg in hadden en gingen luxe op weg naar de koninklijke badplaats. We hadden al een hotel uitgezocht, en daar konden we ook teerecht in twee kamers, heerlijk. We zouden vijf nachten genieten van PP Hotel, het zwembad en het balkon. Geen ontbijt, mooi toe want de eieren komen ons de neus uit, geef mij maar kaas en chocopasta.

Vrijdag: Naar Sukothai new and ancient city

Na wat gepieker over gisteren hebben we toch maar besloten gwoon onze gang te gaan met de chauffeur. We brachten eerst een bezoek aan de prachtige (***) oude stad. De chauffeur begreep niet dat we er op een gegeven moment wel genoeg van hadden en naar de nieuwe stad wilden. Ellen roep al, stap jij maar uit en maak een foto, anders staan we hier nog langer te wachten. Op een gegeven moment hebben we hem naar de stad gedirigeerd.
Die was erg leuk en we hebben hier een culinair hoogtepunt gehad, met name de mandarjinen shake was voortreffelijk. Voor amper 200 Baht ons buikje rondgegeten. Supermarkt: inkopen, dan hoeven we tenminste niet te verhongeren s avonds.
Het hotel was wel OK, de kamers tenminste, al is met vier man slapen op drie bedden toch niet iets voor altijd.
Genoeg gezien zit het culturele gedeelte van de vakantie erop, morgen gaan we naar het strand van Hua Hin, hoe weten we nog niet, dat zien we in bangkok wel. Met de trein is in ieder geval een optie, maar wellicht kunnen we ook met de taxi.

Donderdag: naar Sukotai en een historisch park

Chiang mai was erg leruk, we waren uiteindelijk toch tevreden met ons hotel en je kunt heel gemakkelijk voortbewegen in de kleine stad met een hele leuke nightmarkt, als je een onverhoedse beweging maakt in de richting van een tuktuk ben je binnen 10 minuten weer op de hotelkamer, dus pas op. Het is hier gezellig, niet al te opdringerig en goedkoper dan in Bangkok is ons verzekerd. We hebben ook de laundry aan de overkant van het hotel ontdekt, waar de handsome man (dat ben ik) zijn was voor 100 baht kon laten doen. De nabijheid van de bergen en de olifanten is ook leuk, hel thailand is eigenlijk net zo vlak als noord holland, maar dan zonder wind. Goed op naar het vliegveld.
In Sukotai werden we in een afgelegen resort afgeserveerd. Van shuttelen naar de stad was geen sprake, we zaten vast en konden alleen met privee chauffeur voor redelijk veel geld het resort verlaten.
Na een paar keer slikken hebben we dat dan toch maar gedaan. We zijn naar Chatchanai historical park gegaan, op zich ouder dan het sukothai park, het was erg mooi en uitermate rustig, geen toerist te bekennen. Na een slechte toeringcarbusdroprestaurantenmaaltijd hebben we toch hele mooie dingen gezien, na een paar uur waren we het zat en lieten we ons terug brengen.
In het hotel moesten we s avonds de maaltijd gebruiken, veel beroerder kon het niet. Terwijl een beatband taise liedjes prevelde, met skimuts op, want dat is cool hier!!!, en op de achtergrond Thailand tegen Liverpool werd er een vreselijke maaltijd geserveerd, ongetwijfeld het culinaire dieptepunt.
Morgen gaan we nar Sukothai en the ancient city, we zijn wel al een beetje verzadigd, maar goed hioer in het hotel blijven hangen zien we niet zitten.