Een kleine communicatiestoring, maar de bedoeling was dat ik en Pim gingen golven bij de Hua Hin Royal Golfclub. Het bleek echter de beste course te zijn van zuid oost azie en heel cheap, maar niet voor onze begrippen. Voor 75 euro konden we een caddy krijgen, een shirt moesten we aanschaffen, slagwapens huren etc. De baan was groot. Hebben we dus niet gedaan, we zijn wel een uurtje gaan afslaan bij een drive. Was ook leuk. Naast ons stonden twee profies, die de bal systematisch over het hek heen jasten, daarbij I don't see uitroepend. Nee dank je de koekoek, uilskuiken, de bal vloog recht door de schoorsteen van de belendede golfbeplate optrekjes, war ik liever niet zou willen wonen.
Van ons hadden de omstanders niks te duchten, alleen liet ik een keer de club uit mijn handen glijden, maar gelukkig in de richting van de green. Met gevaar voor eigen leven heb ik hem zelf opgehaald en nog een paar mooie gedenkwaardige shots gedaan. Ik ben klaar voor de broederdag en Pim met afstand verslagen. We hadden een heerlijke modderfiguur geslagen als we met de caddies op pad waren geweest, die waren nu nog niet hersteld van de lachkrampen. Goed. S avonds gelopen naar het dichtsbijzijnde dorp om naar de metershoge buddha te kijken. Helaas viel de duisternis als altijd weer snel en dit keer te snel in waardoor Ellen het unheimisch begon te vinden aan het verlaten strand. De terugweg was ook even spannend, want in Hua Hin stikt het van de toektoeks maar op het platteland niet. Maar goed we vonden toch een taxi en waren zo weer op de nightmarket. Daar hebben we goddelijk gegeten in een typisch thais volksrestaurant: TL buizen, TV aan, grote tafels, eten voor een habbekrats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten