De wereld is zo klein geworden en vanuit hier is Nederland te verwaarlozen, geen enkel bericht over Nederland in de krant, zelfs dat Pronk in Dafour de kastanjes uit het vuur haalt, blijft onvermeld, geen Duisenberg of van Gogh. Engeland heeft het flink te pakken en is nog wel in het nieuws, Israel natuurlijk ook, allemaal redelijk genuanceerd, maar daar eindigt de wereld voor de Amerikanen dan toch wel zo’n beetje. O nee, Aruba natuurlijk daarover later meer. En als je dan leest dat we in Nederland op zoek zijn naar een herdefinitie van de hier uitgevonden democratie bekruipt je soms wel een beetje schaamtegevoel. We denken we wel wie we zijn?
Nee een ander soort schaamte: We lopen zoveel voor op dit land, juist omdat we zo klein en flexibel zijn, we hebben het zo verschrikkelijk goed, de overheid heeft het zo dik voor elkaar, dat ik me ervoor schaam dat we in Nederland daar alleen maar over lijken te kunnen klagen en de democratie aan het heruitvinden moeten zijn.
En onze oplossingen lijken op de Sarbanes Oxley Act: Het in paniek toestaan van allerlei publieke referenda om de landelijke politiek mee te bestieren is onzinnig. Dat kan alleen als die besluiten simplistisch zwart/wit zijn te formuleren en beide alternatieve keuzemogelijkheden aantoonbaar een positief effect zouden hebben en uit te leggen zijn. Maar een dergelijke keuze reduceert politiek en overheid tot karikaturen. America maakt zonneklaar dat het in een dergelijk systeem alleen nog maar om de poppetjes gaat, die vertrouwen genieten, maar meer nog gezag uitstralen om op de boel te passen (dat is nog een flink graadje minder dan de boel bij elkaar houden). Je ziet hoe de media zich meester maken van dit soort persoonlijke gevechten. Menig kandidaat sneuvelt al voordat hij zich ergens voor of tegen heeft durven uitspreken. En als hij of zij dat al doet wordt zijn of haar kop er al bij voorbaat afgeschoten door links of rechts.
Een alternatief dan? Ook geinspireerd om de amerikaanse samenleving maar meer passend bij de Hollandse cultuur: Wij Hollanders zijn op de centen, dat is duidelijk, dat zijn ze hier niet vreemnd genoeg. En als dat het enige is dat werkt moet je de mensen met hun geld laten stemmen. Deel ze een bedrag toe dat ze kunnen besteden en laat ze kiezen waar ze dat geld het liefste zien ingezet: Meer wegen, meer OV, meer onderwijs, wonen etc. Dan hebben we het ergens over. Maak plannen en laat de gelden door middel van enquetes verdelen over die plannen.
Stop met het gezeur over gekozen die of dat, en als je hem gekozen hebt, deze persoon het werk belemmeren door eveneens gekozen volksvertegenwoordigers of nog erger, correctief gereferendeerde besluiten. Ga voor de inhoud en maak dat helder. In Amsterdam zou op die manier het subsisiebeleid door middel van inspraak geregeld kunnen worden, zouden buurten op die manier activiteiten kunnen ontwikkelen en betaald laten worden door gekozen geldstromen. Een voorbeeld is al te zien in stadsdeel centrum waar buurtonderzoeken en initiatieven op die manier worden bekostogd en mogelijk gemaakt.
Dat is wat hier in de VS uitstekend werkt. Ik zit hier in een buurt met een gemeenschappelijk zwembad, een must met deze temperaturen. Gezamenlijk heeft deze wijk dat zwembad gefinancierd en het wordt door de wijk gerund. Het ligt er prachtig bij, goede verzorging en iedereen is er trots op. Dat heeft dus kennelijk meer prioriteit dan de verlichting van de straten of stoepen, die zie je nauwelijks. Buurtbelangen voeren hier de boventoon en stemmen op financiele verdeelkeuzes is hier een succes en dat neem ik mee naar Nederland.
Op zoek naar nog meer zaken die ik meeneem. Ik laat graag hier: het kiezen van personen op plekken waar deze personen nooit kunnen doen wat ze moeten beloven evenmin de NEE-referenda, die de gekozenen voor de voeten lopen en daarmee het vertrouwen in hun juist ondermijnen.
1 opmerking:
Een reactie posten