Niet schrikken pap, Simone is onder de tram gekomen en ze is niet buiten bewustzijn. Ze is waarschijnlijk naar het VU ziekenhuis met mamma. Ik schrik er nog steeds van zelfs na 5 uur. In het VU ziekenhuis was geen plaats, maar wel in het OLVG. Mama heeft gebeld, ze zijn haar aan het screenen, neem kleding voor haar mee. Hoe informatie te kort kan schieten. Op de fiets schiet alles door je heen, waarom kleren, wat heeft ze allemaal gebroken, ze leeft in ieder geval nog, of misschien heeft ze van de spanning in de broek geplast.
Anders had mamma dat wel gezegd. Bij de EHBO bleek ma ook van haar stokje gegaan te zijn. Met Simone was alles op het eerste en tweede gezicht in ieder geval goed. Geen breuken geen inwendig letsel, zelfs geen hersenschudding zo te oordelen. Ze moet wel een nachtje blijven, met ma op een veldbedje ernaast. Met de schrik vrij heet dat, tenminste dat is de voorlopige conclusie. Simone stak voor de tram over en kwam onder een tegenligger terecht zonder dat ze die had gezien en zonder dat deze haar had gezien. Dit is me in 25 jaar nog niet gebeurd. Het vangnet functioneerde, klapte open en stopte de tram. De klap was hard, het vangnet brak zelfs, af maar gelukkig kwam Simone maar 1 meter onder de tram, de wielen zitten een paar centimeter verder.
In een klap kan alles anders zijn, maar gelukkig kan het ook goed aflopen, al moeten we nog afwachten wat er nog volgt. Een trauma helikopter hoefde er niet aan te pas te komen, maar redelijk traumatisch is dit ongeluk ongetwijfeld. Wordt vervolgd, gelukkig....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten