Een avondje PvdA
Goed het moest er van komen, mijn eerste bezoek aan de Afdelingsvergadering in Amsterdam. Iedereen kende elkaar natuurlijk, behalve de nieuwelingen, die pikte je er zo uit. We zaten in een veel te kleine zaal, of de opkomst was veel groter dan verwacht.

Er werd begonnen met de Grote Rui: de idealogische veren moeten af, vervangen door nieuwe sociaal democratische (als het effe kan). Ze hadden Jacquesl Monasch bereid gevonden om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Nou,dat lukteboven verwachting goed. Hij was nog maar een paar minuten bezig of de eerste haantjes begonnen al flink te kakelen en te sputteren. De veren vlogen na zijn verhaal pas echt driftig in het rond. Een aantal diehards konden hun woordenstroom niet beheersen, zij bleken later de echte oudgedienden te zijn die de halev verkiezingstijd folderend en pratend hadden doorgebracht. Ze betichten Monasch van PVDA onwaardig populistisch gekakel.

Ik zag het met stijgende verbazing aan. Dit was de eerste keer dat ik de binnenkant van de partij zag en ik begrijp nu ook waarom vanuit de partijachterban geen enkele aandrang tot regeren valt waar te nemen. Zij hebben wel begrepen dat er iets aan de hand is, maar denken eerder dat ze terug moeten naar het oude warme rooje nest dan dat bepaalde oud-linkse opvattingen meer kwaad dan goed hebben gedaan aan de samenleving, die hen zo dierbaar is.

Monasch hield een warm pleidooi voor een Radicale Middenpartij. Dit lijkt een contradictio interminus maar als jet het afzet tegen een Conventionele Middenpartij als het CDA is het wel te begrijpen. Monasch is voor simpele effectieve onorthodoxe maatregen. Oplossingen voor vraagstukken die gewoon werken. Het mag een paar centen kosten. Niks pappen en nathouden, gewoon keuzes maken die de achterban helpen de kwaliteit van leven de handhaven en waar nodig te verbeteren.

Ofschoon de ideeen een ieder leken aan te spreken verslikte hij (of is het de achterban) zich keer op keer in de voorbeelden. Ik vraag me af of de PvdA-achterban (de oude) wel zo'n draai naar moderniteit wil en kan maken. Ik weet zeker dat heel veel nieuwe leden en nieuwe stemmers, juist enthousiast zijn van een middenpartij met een progressieve inborst. Ik denk zelfs dat de gemiddelde kiezer maling heeft aan het verhaal dat men binnen de partij ruziet over de koers. De kiezer op Bos wil gewoon niet de ellende, die CDA/VVD beloven en verder geen gezeur.

De tweede helft van de meeting ging over de relatie van Amsterdam met Den Haag. Na 4 vragen kon het publiek zich niet meer beheersen en drukte de actualiteit van de oorlog in Irak alle goede bedoelingen op de achtergrond. Er ontspon zich een heftig debat met Jet Bussemaker (2de kamer), een Irakees, die het liever had dat de rest van zijn familie ook werd afgeslacht door de Amerikanen als Hoessein maar verdreven werd, een bejaard lid, die vond dat we niet moesten vergeten dat de VS nederland had bevrijd en twee geemotioneerde 70-ers die hun hoop op Nederland als redder van de wereld langzaam in rook op zagen gaan.

De Partij van de Arbeid zal continu in een spagaat belanden tussen wat economisch en internationaal niet anders is en waar de middenpartij stemmers zich allang mee verzoend hebben en wat de sociale, tolerante en goedgelovige inborst nog altijd hoopt en denkt te moeten wil. Tussen de nieuwe en de oude veren.

Bussemaker vond dat het nieuwe kabinet een motto moest hebben dat de beide partijen verenigde, zullen we beginnen met een nieuw motto voor de PvdA.